Van moeheid en een krakend bed

Misschien denkt u wel dat ik de hele dag mezelf aan het verlustigen ben en niets anders doe dan rondparaderen op HeleHogeHakken en korsetten.

Helaas is dat bezijden de realiteit, al zou ik dat wel eens anders willen.

Ook Liza Daen heeft een gewone mensenbaan waarin hard wordt gewerkt om het brood op de plank te verdienen. Daarnaast heb ik een huishouden en een heer Ziggel die beiden dagelijks aandacht en verzorging vragen. Tel daar mijn zeer geliefde Lustgenoot en mijn schrijfambities bij op en u ziet: er is niet altijd voldoende tijd om alle Lustigheden te doorlopen die ik zou willen. Wat dat betreft ben ik net een normaal mens.

Wel heb ik ontdekt dat ik in sommige opzichten wat verschil van de standaard. Hoe drukker ik het heb, worstelend met deadlines en hectieke toestanden, hoe geiler ik word. Dat zal ongetwijfeld met adrenaline te maken hebben, maar voila, het is een gegeven. Mijn vriendin (die van het f*ckface) snapt er niets van, die kun je in de avond wegdragen – so to speak en dan niet in lustige zin. 

Mijn Lustgenoot weet ondertussen wel hoe dat werkt bij Liza en besteedt daar op gepaste wijze aandacht aan.

Afgelopen weken was het uitzonderlijk druk in huize Daen. Deadlines wapperden om mijn oren, extra opdrachten, de finale van de schrijfmarathon, de opstart van een nieuw project en in de privésfeer wat familieaangelegenheden die mijn aanwezigheid vereisten. Al voor mijn hoofd ’s avonds het kussen raakte, vielen mijn ogen dicht van de slaap. Mijn hoofd en mijn ogen tolden, maar het lijf had toch duidelijk andere verwachtingen en wilde verlossing van de adrenaline en allerlei andere line’s die vrijkomen als je om half 7 in de ochtend begint en pas om 1 uur naar bed gaat, weken achtereen. 

Zo kon het dat ik ubermoe maar supercharged toch de slaap niet vatten kon. De eigen handen laten bewegen in een lustig onderonsje als slaapmutsje, daar was ik dan weer te moe voor. Tja, je bent vrouw of niet, de logica wordt niet altijd gevolgd. In ieder geval was het de hoogste tijd om Lustgenoot in het Daense bed uit te nodigen.

“Ik heb het zooooo druk gehad,” appte ik de volgende ochtend heel zielig, hengelend naar een beetje medeleven en bijval.

“Aaahw, en nu?” was het korte antwoord, en tegelijkertijd de vraag naar de inmiddels bekende weg.

“Nu kan ik telkens niet slapen,” verklapte ik alvast. Een grijnzende smiley bevestigde dat Lustgenoot goed begreep wat er eigenlijk loos was en waar ik op aanstuurde. 

“Kom bij je vanavond, liefje...” Ah, heerlijk, als zo weinig woorden op begrip en actie kunnen rekenen.  

Verheugd en met blij gemoed kwam ik zonder verdere kleerscheuren de overvolle en drukke middag door. Er was zelfs geen tijd voor een rustig lunchmomentje, zo’n dag. Maar met Lustgenoot in het vooruitzicht werden alle citroenen zoet.

Hij was nog niet de drempel over of ik hing aan zijn nek, aan zijn lippen, aan zijn lijf. Zijn geur, zijn warmte, zijn hele aanwezigheid eigenlijk maakt dat ik stante pede in een rustigere modus geraak. Zo druk als ik van mijzelf ben, zo rustig is hij namelijk. Wat niet weg neemt, dat de fysieke onrust dan ook weer andere vormen aanneemt, want met het onderwerp van mijn lustgevoelens zo dicht bij me is het voor Liza nog een hele klus zich te beheersen. En beheersen, daar is Lustgenoot nu dan weer een echte meester in.  Zucht. Wachten op mij beurt. Letterlijk en figuurlijk.

Desalniettemin, het moment kwam snel genoeg. Hartstochtelijk kusten wij elkaar en vielen warm en zacht in elkaar verklonken op het middelgrote bed in het boudoir van Liza. Of het al zo was geweest, of dat de hartstocht ons blind en doof maakte kan ik u niet meer navertellen. Wel dat het bed bij echt iedere milliliter beweging een angstvallig krakend geluid maakte. Niet een kraakje van een goed belegen en benut slaapplateau, nee nee, het was het gruwelijk gekraak van een bouwsel dat op instorten staat.

De hartstocht wilden wij niet onderbreken en dus hebben wij net gedaan of het krakend bed niet bestond. Nadat wij moe ende voldaan het achterstallig onderhoud hadden bijgewerkt en ik met mijn elastieken post-orgasme benen een glaasje water wilde halen, kraakte iedere minuscule beweging luid en vervaarlijk. Ik vroeg me af of het buiten te horen was geweest, of dat mijn bedeesde buurman hysterisch met het oor aan de muur lag geklonken. Zowel Lustgenoot als ondergetekende waren te moe en voldaan om ons hoofd nog onder het bed te steken. 

Met zulk een gekraak bleek het echter onmogelijk de slaap te vatten. Bij ieder draaitje hield ik mij angstig aan de rug van Lustgenoot vast in geval het bed daadwerkelijk zou instorten. We hebben de volgdende ochtend gehaald, maar het was een behoorlijke ervaring.

Lustgenoot zal nog een dagje moeten blijven, om als held vanavond onder het bed te kruipen en de loshangende schroefjes te herstellen. Een mens kan natuurlijk niet Lustig Leven in een krakend bed. Uiteraard zal ik, moe of niet, hem gepast belonen. Wat een straf....