F*ckface

‘Een wat?’ vroeg hij, met een verbaasde blik opzij kijkend. ‘Een fuckface,’ zei ik, ‘Je hebt een fuckface, zichtbaar vanaf Tokio’.  ‘Bedoel je niet een duckface?’ antwoordde hij, kennelijk een beetje beledigd. Hij zoog zijn wangen een beetje in en maakte de bekende selfie-pruillip die jongedames zo graag maken. In combinatie met zijn fuckface maakte dat duckface het er niet beter op.

‘Een fuckface is het gezicht dat je hebt net nadat je, nou ja, gefucked hebt. Zo ingewikkeld is dat niet.’

‘Ik dacht dat je bedoelde dat mijn face fucked up was, ofwel dat ik er vreselijk uitzie,’ zei hij bedremmeld. ‘Integendeel,’ zei ik op mijn beurt, ‘een fuckface is bijzonder aantrekkelijk.’ 

Hij ging rechtop zitten en keek in de spiegel die boven de muur van mijn bed hangt. 

‘Ik zie niks anders hoor,’ onzekerde hij verder terwijl hij over zijn stoppelbaardje streek. 

‘Ik wel. Je hebt een fuckface. Maar het trekt nu al weg, kom hier, dan maken we weer een nieuwe.....’ 

Waar deze conversatie zich afspeelde laat zich raden en ook het moment waarop Lustgenoot en ik deze woorden uitwisselden. Ik was een beetje verbaasd dat hij de term fuckface alleen in een negatieve context kende. Onder mijn vriendinnen is het een veel gebezigd woord dat te pas en te onpas wordt benut om verschillende situaties mee te duiden. 

‘Oeh, hij heeft echt een fuckface’ kan onder andere betekenen:

a) Hij heeft een face I would like to fuck. 

    Wat zoveel inhoudt dat het gezicht van het betreffende heerschap

    uitnodigt om te berijden met onze edele delen. Meestal omdat de

    neus voldoende proportie heeft om zoiets interessant te maken.

b) Hij ziet eruit alsof hij zojuist een fantastische wip heeft gemaakt. 

     En dat wil de dame die het woord bezigt ook.

c)  Hij ziet eruit alsof hij een beestachtige fuck nodig heeft. 

     En die wil de bezigende dame hem wel geven.

Het is uiteraard de context waarin het heerschap zich bevindt, en vooral in welke staat de dames zich bevinden, die de bovenstaande keuze bepaalt.

Ook dames hebben een fuckface, vooral niet te verwarren dus met een duckface. Het is het post-orgasme gezicht dat wij dames hebben. Dikke oogleden, droge lippen (van het ademen met mond open) en een gloeiende blos op de wangen. Gelardeerd met een vage glimlach die niet van het gezicht wil glijden. 

Het is bizar, maar mijn vriendin detecteert een fuckface van één van ons onmiddellijk, ook als wijzelf in de veronderstelling zijn dat wij gefatsoeneerd de wereld instappen en de gelukkige gebeurtenis al uren geleden is. Haar fuckface-detector is werkelijk onfeilbaar. 

Het is dan ook enig met haar op een terrasje te zitten op een zondagochtend en te luisteren naar haar gefluister: ‘Overduidelijk een driedubbel fuckface, en alcohol’ of ‘Kijk dan, daar gaat zo’n lekkere fuckface’ en knijpt me dan in de arm. 

Ik vind het hilarisch, zoals ze dat doet. Als Vriendin 3 zich bij ons voegt zijn de rapen helemaal gaar. ‘Zo’, schettert Vriendin 1 hard genoeg over het terras om me wat opgelaten om me heen te doen kijken, ‘je fuckface vertelt me dat je met ons een mooie ervaring gaat delen’ ofzoiets. Ik lig dan in een deuk. Uiterst infantiel natuurlijk, want wat zou er nu grappig moeten zijn aan het hebben van een fuckface.  Het is eerder een trofee die we enkele uren mogen dragen, een eerbetoon aan de heerlijke Lusten.

Lustgenoot ligt op zijn rug bij te komen, met een prachtig fuckface starend naar het plafond. ‘Misschien moeten we een verzoek indienen bij Facebook. Voor een fuckface-emoticon.’ 

Ik ben het volkomen met hem eens.