Estafette

‘Hmm, zo lekker zacht,’ zegt Jack terwijl hij mijn gladgeschoren huid streelt. ‘Zo heb ik je het liefst.’

‘Op mijn paasbest,’ grinnik ik. 

‘En heel aerodynamisch!’ miespelt Jack terwijl hij met lange halen op willekeurige plaatsen mijn dijen likt. Zijn vingers glijden over mijn kale lippen en voor heel even vergeet ik het harde regiem dat over een paar uur zich weer tussen hem en mij wringt.

Dat we zo ineens een paar uur hebben komt omdat ik Elza weer belazerd heb. Ik heb gefaked dat ik pijn had aan mijn hamstring, alleen maar om even bij Jack te zijn. Jack met de gouden handen, Jack de ongekroonde koning van ons estafette team. Hij is onze fysiotherapeut en sportmasseur en voor ieder lichamelijk pijntje heeft Jack een remedie.  Mijn hamstring is nog nooit in zo’n goede conditie geweest. Dat zijn massages niet eens in de buurt komen van mijn hamstring, daar heeft onze trainer geen weet van. Denk ik. Ik vraag me wel eens af of ze überhaupt weet heeft wat wij allemaal uitspoken. Ik bedoel, het zal toch opvallen dat de meiden, sinds Jack er is, veel meer aan kortstondige blessures lijden die een bezoek aan Jack noodzakelijk maken. Eerlijk is eerlijk, sinds zijn ‘behandelingen’ presteert het team beter dan ooit. Nu, in de voorbereidingen naar het regionale kampioenschap, ruiken we de nationale kampioenschappen en daarmee de wereldkampioenschappen. We dromen er allemaal van. Fame and fortune. Misschien zelfs wel de Olympische Spelen. 

In zijn praktijkkamer, die speciaal voor hem is ingericht in het clubhuis, staat een grote behandeltafel. Niet zo’n smalle, maar een extra brede. Aan de ene kant is een hoofdsteun met een gat erin, zodat je gezicht vrij kan liggen als je op je buik ligt. Ik kies altijd voor mijn hamstring als blessure omdat ik dan ik op mijn buik kan liggen, met mijn kont een beetje omhooggestoken door een opgerolde handdoek onder mijn heupen. Dat ik Jack’s reactie niet direct kan aflezen van zijn gezicht vind ik alleen maar spannend. 

De eerste keer dat ik bij hem kwam had ik echt vreselijke pijn en lag ik kermend van de spierkramp op zijn tafel.

‘Ik zie het al,’ zei hij droog na een kort onderzoek. ‘Veel te gespannen.’ Hij duwde een strak opgerolde handdoek onder mijn heupen, pakte een grote fles met olie en spoot dat rechtstreeks op de achterkant van mijn bovenbenen. 

Voor hij zijn handen op mij zette, deed hij de strakke pijpen van mijn sportbroekje helemaal omhoog, zodat ze een beetje trokken tussen mijn bilnaad. Jack was niet zachtzinnig: zijn stevige vingers boorden zich grof en diep tussen mijn spieren en ik gilde het uit. 

‘’Hé, dat doet echt pijn hè!’ zei ik verontwaardigd.

‘Een beetje pijn is fijn jongedame,’ zei hij en trok zich niets aan van mijn gesputter. 

‘Een beetje sportvrouw leeft met pijn. Bovendien is het je eigen schuld, zo te voelen.’

‘Hoe bedoel je, mijn eigen schuld,’ siste ik tussen mijn tanden door. Ik begon me flink te ergeren aan zijn lompe gedrag.

‘Als je zo stom bent om altijd maar het uiterste te vergen zonder dat je aan goede ontspanning doet, ben je gedoemd ten onder te gaan aan blessures,’ zei Jack kortaf.

‘Luister, Elza weet echt wel wat ze doet hoor! Bovendien gaan we na de training vaak naar de sauna.’

Jack snoof. ‘Elza is zelf de ergste van jullie allemaal. Ik heb het hier niet over het gebruikelijke rek-en strekwerk. Ik heb het over deep-muscle relaxation. Nieuwe technieken. Elza is gewoon een traditionele beul zoals alle andere trainers en als je zo door gaat, ben je op je dertigste al kapot getraind.’

Om zijn mening kracht bij te zetten, zette hij zijn duim op de aanhechtingspees van mijn gekwelde hamstring en vloog mijn hoofd omhoog.

‘Dat doe je expres!’ gilde ik boos.

‘Yup,’ grinnikte hij, ‘en niet voor niets. Voel die pijn maar, dan weet je in ieder geval dat je mijn behandeling echt nodig hebt. En zolang je niet naar mij luistert, verwacht ik dat je hier iedere paar weken op de tafel ligt te lijden. Net zolang tot je me smeekt om een andere oplossing.’

Ik trotseerde zijn gesnoef maar na een kwartier zijn marteling te hebben ondergaan was ik er echt klaar mee. 

Mijn spieren waren dan wel los, ik voelde me als een geslagen hond. Mijn gehele been deed pijn. Ik klom met moeite van de tafel en liep wankel naar de kleedkamers zonder hem nog een blik waardig te keuren. Mijn teamgenoten keken meewarig naar mijn gestrompel.

‘Lekker bezig Sinie, je weet toch wel dat we over een paar weken een kwalificatiewedstrijd hebben?’

Ik vloekte inwendig, als dit zo doorging, zou ik niet eens kunnen meedoen. 

Op zoek naar verlichting van de pijn stapte ik de sauna in. Elza zat breeduit met een handdoek om zich heengeslagen in het midden van de houten banken.

‘Jack?’ vroeg ze alleen maar.

‘Weet je zeker dat hij de juiste kwalificaties heeft?’ mopperde ik.

‘Luister, die gast heeft het nationale volleybalteam onder handen gehad en hij heeft een geweldig track-record. Je mag jezelf gelukkig prijzen dat we hem hebben weten te strikken.’

‘Tussen jou en mij, wat doet hij dan bij ons? We zijn goed op weg, maar we zijn nog steeds niet meer dan een lokaal ploegje. Als hij zo goed is als jij zegt dat íe is, waarom heeft dat volleybalteam hem dan laten gaan hm?’

Elza was even stil. ‘Ja, oké, er was iets met een schandaal ofzo. Jack wil liever niet in de schijnwerpers volgens mij. Hoe dan ook, hij ziet potentie in ons team en is hier voor ons en als ik jou was zou ik goed naar hem luisteren.’ 

Ik liet de warmte van de sauna mijn getergde lijf bekomen en duwde die hele Jack en de pijn in mijn been uit mijn gedachten. 

Als ik eerlijk ben had Jack wel iets in mij getriggerd. Ik trainde die hele week harder dan misschien goed voor mij was, gewoon om hem het tegendeel te bewijzen. Overdag was ik manager van de administratieve afdeling van een verzekeringsmaatschappij, een stressvolle en veeleisende baan. Ze wisten wel dat ik aan topsport deed en sponsorden zelfs ons team. Ondanks dat ik aangepaste werktijden had bedongen, hielden ze daar niet altijd goed rekening mee en moest ik me soms in allerlei bochten wringen om het werk dat zich ophoopte in mijn mailbox gedaan te krijgen. Ik begon vaak rond half acht, werkte me een slag in de rondte tot een uur of vijf, haastte me naar huis voor een snelle maaltijd en stond om zeven uur al op de baan met de estafette-ploeg. We trainden in de aanloop naar het regionale kampioenschap iedere dag, vaak tot half elf. Elza was inderdaad een traditionele beul: ze matte ons zo af dat we niets anders wilden dan in bed rollen en slapen. Na een week gaf mijn lijf het op: alles deed zeer, alles stond te strak en het huilen stond mij nader dan het lachen. 

Op vrijdagavond zouden we doorgaan tot elf uur, maar om tien uur kon ik echt niet meer en ging mismoedig en chagrijnig langs de kant zitten van de sportzaal. Ergens op de tribune zag ik Jack zitten, hoofdschuddend. Ik probeerde hem te negeren, maar na een paar minuten kwam hij zelf naar me toe.

‘Sinie heet je toch? Hoe gaat het met je hamstring?’ vroeg hij zakelijk. Ik haalde mijn schouders op. ‘Beetje hetzelfde, al mijn spieren staan strak.’

‘Zei ik toch…kom op, niet zo koppig, ben je morgen vrij? Dan zouden we gewoon overdag een afspraak kunnen maken en hebben we de tijd om iets effectievers te doen dan alleen een massage. Wat heb je te verliezen, anders dan een kampioenschap en je trots?’

Ik keek naar mijn versleten schoenen, toen naar de zwoegende meiden op de binnenbaan die hun start aan het perfectioneren waren. Gehurkt, dan het ‘all rise’ van Elza, waarop ze hun benen half strekten en hun kont omhoog staken, wachtend om af te gaan als een kogel op het teken van hun beul. Het deed al pijn als ik er naar keek.

‘Oké,’ gaf ik toe, ‘kun je om twee uur?’

‘Its a date!’

Toen ik binnenkwam in zijn lichtgroene kamer, had hij al een grote badhanddoek op de tafel gelegd. De gordijnen waren dicht en er brandde ampel licht. Zachte muziek van cimbalen klonk op de achtergrond. Bepaald niet wat je verwacht als je naar de sportmasseur gaat. Maar ik had besloten hieraan mee te doen, ik had niet veel geslapen die nacht door de stress en de pijn die door mijn lijf raasde en wist dat ik een andere oplossing nodig had.

‘Kleed je maar helemaal uit Sinie en ga maar liggen op je buik,’ was alles wat Jack zei.

‘Naakt?’ vroeg ik argwanend. ‘Yup, ik wil nergens beklemmingen of belemmeringen.’

Een beetje onwennig deed ik wat hij vroeg, trok mijn trainingspak uit en hing het met mijn sportbeha en witte heupslip aan het haakje aan de muur.

De handdoek op de tafel voelde warm aan toen ik erop ging liggen. Ik legde mijn gezicht op de hoofdsteun en keek naar de houten vloer onder mij.

Zijn handen waren zacht. Voor zover hij weerstand in me opriep (‘Relax Sinie, en denk nou eens even niet na, onderga het gewoon’) liet ik dat wel binnen een paar minuten varen onder zijn kundigheid, die dit keer soepel over mijn lijf ging in plaats van me te pijnigen.

‘Ik heb twee uur uitgetrokken Sinie, dus we hebben alle tijd.’

Na een soort streling over mijn hele lichaam, begon hij aan de echte behandeling bij mijn voeten.

Iedere teen neem hij apart, trok ze los, schudde mijn voet, duwde zijn knokkels tegen mijn voetzolen en drukte met zijn duimen op een punt op mijn voetbal. Het was een heel aparte sensatie.

‘Drukpuntmassage,’ zei hij zacht toen ik even mijn hoofd oplichtte. Zoiets als shiatsu of voetzoolreflexologie. Iedere zone in je voet correspondeert met een ander deel van je lichaam.’

Terwijl ik vreemde spiertrekkingen begon te voelen in mijn buik, iedere keer dat hij zijn duim en wijsvinger op het midden van de bal van mijn voet drukte, omarmde zijn stem me kabbelend en rustgevend.

‘Deep-muscle relaxation is een nieuwe benaderingswijze,’ zei hij zacht.

‘Het gaat ervan uit dat je lichaam, geest en ziel met elkaar verbonden zijn en dat je frustraties, je behoeften en al die andere dingen die in je hoofd en hart ronddwalen effect hebben op jouw lichaam. En dat ieder lichaamsdeel weer gevoelig is voor bepaalde gedachten, frustraties etcetera. Dat je bijvoorbeeld altijd hetzelfde type mens ziet met exceem, die hebben dezelfde angsten. Zo kun je aan de fysieke blessure een beetje concluderen wat de emotionele blessure is. En vice versa natuurlijk.’

Ik vond het allemaal mambo-jambo, maar ik moest wel bekennen dat wat hij aan het doen was echt effect had: behalve die rare spiertrekkingen in mijn buik, kwamen er allerlei vreemde gedachten en gevoelens naar boven, die ik in eerste instantie probeerde af te doen als ‘ongepast’. Tegelijkertijd vond ik het heerlijk daar zo te liggen en zijn handen op me te voelen.

‘Dus Sinie, als ik je vraag: “Hoe lang heb je al geen aandacht besteed aan je vrouwelijkheid?”, komt die vraag niet uit de lucht vallen, snap je?’

‘Is dat al een concrete vraag, moet ik daar antwoord op geven?’ mompelde ik door de ring van de hoofdsteun.

‘Ik geloof niet dat er een antwoord nodig is Sinie. Je lichaam zegt me genoeg. Je ligt er bij als een….nou ja…krolse poes.’

Pas nu werd ik me bewust van het feit dat ik mijn benen gespreid had en dat mijn handen zich onder mijn buik bevonden en op het ritme van zijn handen mezelf aan het kneden waren.

‘Jesus, hij kijkt zo recht in mijn doos!’ dacht ik geschrokken. Ik kon geen weerstand bieden aan de golf van geilheid die met dit besef in mij losbarstte. Voor ik het wist had ik de handdoekrol onder mijn heupen weg gegraaid, draaide ik me om en liet me in mijn volle naaktheid met mijn handen tussen mijn gespreide benen aan Jack zien.  Jack grijnsde.

‘Jack,’ hijgde ik, ‘ik geloof dat mijn pijn zich heel ergens anders bevindt dan in mijn hamstring.’ Jack knikte: ‘Dat kun je wel zeggen, je bent zo nat daar dat je het lijkt of je net onder de douche hebt gestaan.’ Hij stond heel ontspannen met zijn handen in de zakken van zijn witte broek. Ik zag toch duidelijk dat zijn hand de enorme bobbel niet kon verhullen.

‘Misschien heb ik een heel andere massage nodig Jack. En ik ken niemand anders dan jou…’ Jack boog zich nu naar voren, met zijn gezicht zo dichtbij dat ik zijn adem over mijn wang voelde.

‘Met permissie jongedame, zal ik?’

Alles kwam in een stroomversnelling. Ik knikte, hij deed zijn handen tussen mijn dijen, ik hijgde, hij masseerde mijn schaamlippen. Net zo lang tot ik ongeduldig riep: ‘Jezus Jack, steek ‘m erin!’ Ik geloof niet dat ik ooit in mijn leven zo opgewonden ben geweest. 

Wat Jack ‘erin stak’ waren zijn vingers. En ik werd niet zomaar gevingerd, nee, het was een ongelooflijke kut-massage. De door geilheid opgezwollen binnenwand streelde hij met zijn vingers, terwijl hij met zijn duim cirkelend om mijn clitoris heen draaide. En pas toen ik kronkelend en proestend smeekte om een orgasme, stak hij al zijn vingers diep in me en neukte me met zijn hand.

Het vochtige geluid dat ik hoorde, iedere keer als zijn hand zich terugtrok en opnieuw naar voren stootte, wond me nog meer op. Ik duwde mijn heupen naar boven toe, drukte met mijn handen zijn hand tegen me aan en neukte hem in plaats van hij mij. 

Jack begon me aan te moedigen.

‘Ga je lekker Sinie? Neuk me maar, je hebt het nodig. Je bent zo nat...toe dan!’

Mijn spieren spanden aan op plaatsen waarvan ik zelfs als intensief sporter geen weet had. De pijn in mijn hamstring laaide vurig op, maar op de een of andere manier droeg dat alleen maar bij aan het genot dat door me heen golfde. Mijn buikspieren trokken zo hard aan dat ik half omhoog kwam en Jacks hand min of meer vastgeklemd werd in mijn zuigende kut. Met een schreeuw kwam de verlossing: met een enorme squirt kwam ik klaar over zijn hand. Even had ik het gevoel dat mijn hart zou ontploffen, dat ik zelfs in een ander universum was beland. Een universum waar alleen de hand van Jack en mijn kut de hoofdrol speelden.

Nadat de orgasme golven langzaam uit me weg ebden, bleef Jack me zacht en rustig masseren, net zolang tot ik weer een normale ademhaling had.

‘En,’ zei hij droog, ‘nog last van je hamstring?’ Ik keek hem verbaasd aan, wie denkt er nu aan zoiets als je naar venus bent afgeschoten en zojuist weer op aarde komt. 

‘Uhm, ja, nee, ik geloof het niet,’ zei ik hakkelig. En ik realiseerde me dat ik inderdaad alleen maar ontspanning voelde, nergens pijn. 

‘Precies! En dat is nu deep-muscle relaxation. Werkt altijd bij dit soort spanningsblessures.’

Ik voelde geen enkele behoefte hem te kussen of zoiets. Hoewel ik post-orgastische weke benen had, voelde ik een nieuw soort energie door me heen gaan.

‘Het is tijd voor je training Sinie,’ zei hij simpel. Zijn houding vertelde me dat mijn behandeling ten einde was. 

In de kleedkamer werd ik met lacherige kreten begroet door de meiden.

‘Hoe kom jij aan die rode wangen Sinie? Eerst bij je vriendje langs geweest?’

Ik wees op mijn hamstring. 

‘Helemaal over. Jack heeft magische handen!’ gaf ik als verklaring. 

In de training speelde ik beter dan ik ooit had gedaan. Zelfs Elza de beul gaf me een complimentje. Tijdens het douchen was ik uitgelaten. 

‘Wie hier ergens pijn heeft moet zeker even langs bij Jack!’ gilde ik enthousiast, ‘dan zul je zien dat we het kampioenschap winnen.’ De dames uit het team dromden om me heen.

‘Wat doet íe dan?’

Ik rolde met mijn ogen. ‘Deep, very very deep and wet, muscle relaxation’ zei ik geheimzinnig.

Sinds we een estafette-team zijn, vond ik het mijn plicht het stokje door te geven. Jack draait nu zijn eigen estafette.

Onze collectieve droom van de Olympische Spelen lijkt binnen handbereik te liggen. Als Jack wil blijven tenminste.