Zo geil dat het pijn doet

Kent u dat, lieve lezers? Dat u zo geil bent dat het pijn doet? Ik wel. Nu weet ik dat ik van een hoog libido ben voorzien, maar ik kan heus wel maat houden. Een paar dagen, wat zeg ik, ruim een week zonder, dat lukt best wel.  Ik word er wat iebelig van, maar daar heb ik geen last van, alleen mijn omgeving. Maar als het langer dan ruim twee weken duurt, zoals nu, door allerlei ingewikkelde omstandigheden, dan wordt het moeilijk. Dan gaat het gewoon pijn doen. Verlangen is heerlijk, echt, ik snap als geen ander de waarde en de kracht van het verlangen. Maar er is een punt dat het verlangen lijden wordt en het lijden niet meer leuk is. Feit is, hoe minder je aan sex doet, met jezelf of anderen, op een zeker punt raakt het verlangen op de achtergrond. En als het heel erg lang duurt, kan de de prikkeling zelfs verdwijnen. Zelfbescherming van het lichaam ofzo. Iets of iemand kan je triggeren, zeggen ze, waarna het smachten genadeloos kan toeslaan. Celibaat is ongetwijfeld voor sommigen de manier om het leven te hanteren, maar aan mij is het niet meer besteed. Ik heb er pijn van.

Mijn hoofd te vol, geen ruimte om alleen te zijn, en in de nacht echt te moe om ook nog maar een vinger te verroeren laat staan mijn vingers te laten spelen. Het gaat zoals het gaat. En zo vliet de tijd in razend tempo en leer je leven met de feiten. Eerlijk gezegd gaat het al een poosje zo, waarbij Lustgenoot en ik de nood lenigen wanneer het kan, maar er veel minder ruimte is dan wij zouden willen.  We hebben een heel vreemd jaar, wat ik u zeg.

Vanochtend werd ik wakker met de sneeuw langs mijn ramen. Niet uitnodigend, maar allez, Heertje Z en Juffrouw T moeten dringend even naar buiten. Half in mijn piama (voor zover ik die heb, het is meer een oude trui en joggingbroek) en met een dikke jas scharrel ik diep weggedoken in mijn sjaal langs de witte paden van de dijk. Heer Z en Juffrouw T vonden het niks en lopen zelf weer naar huis met mij in hun kielzog. Soms denk ik wel eens dat zij denken dat ze mij uitlaten in plaats van andersom. Ik dwaal af, point being, ik heb tijd over. Tijd om in bed te liggen, te kijken naar de sneeuw en eindelijk even na te denken. Een ongekende luxe gezien de omstandigheden van de afgelopen maand. 

Naast me ligt het prachtige grote rode fotoboek van Ralf Mitsch. ‘Why I love sex’.  Ik sta er in, in vol naakt ornaat en met een interview ernaast. Met een heleboel andere heel interessante dames en heren. (Mocht dit een incentive zijn om het aan te schaffen: ja, ik promoot het schaamteloos, want ik vind dat goede kunstenaars alle promotie verdienen die ze kunnen gebruiken: https://www.ideabooks.nl/9789082205718-ralf-mitsch-why-i-love-sex)

Ik blader het door, lees alle verhalen, prachtig! Plotseling besef dat ik alleen ben, tijd heb en in bed lig. Hoe mooi het boek ook is en hoe graag ik ook wil verder lezen over heerlijke mooie mensen die net als ik kiezen voor de sexualiteit op een prominente plaats in hun leven: ik heb nu even andere dingen te doen. Geilheid overvalt me zo intens dat het pijn doet en ik profiteer van de tijdruimte die zomaar als een kadootje in mijn schoot valt.