Ik ook

Ik ook? Ja, ik ook. Natuurlijk ik ook. Ik ken geen vrouwen die ''ik niet'' zijn. Eerlijk waar. Zo is het gesteld in deze wereld. Ik ken vrouwen die slachtoffer zijn (en blijven) en ik ken vrouwen die sterker zijn door strijd. Strijd? 

Strijd ja. 


En dat ik lust voelde en liefde en bemind wilde worden en erbij wilde horen en geen idee had waar mijn grenzen lagen of hoe überhaupt nee-zeggen werkte: het was mijn eigen schuld. Toch?

En dat ik nu wel eens rare dingen meemaak, daar vraag ik om. Omdat ik schrijf wat ik schrijf en foto's plaats. Omdat ik me zo en zo kleed.

Als je doet zoals ik doe, dan vraag je om een bepaalde bejegening. Zo is het al eeuwen. En wij willen geen zeikerds zijn, geen manwijven zijn, geen slachtoffer zijn. Wij zijn moderne zelfbewuste vrouwen, wij handlen dat gewoon. ''Comes with the job''. 

 

Er lopen zoveel eikels rond. Zoveel ego’s die geen idee hebben hoe oordeel en benadering zelfs nog meer kunnen beschadigen dan intimidatie. Eikels die verontwaardigd schreeuwen als een verkrachting bekend wordt, maar zelf dagelijks dickpics sturen naar alles wat tieten heeft op facebook. 

 

Een ding hoor ik nog te weinig. Eikels worden niet als zodanig geboren. Die eikels worden gebaard door moeders en gemaakt door vaders. Jonge moeders, oude moeders, gewenst of ongewenst. Eikels worden gevormd en gemaakt en opgevoed en opgehitst en vrijgegeven in deze wereld. En de wereld? De wereld, dat zijn wij.

Eikels worden gedoogd en beschermd en vergoelijkt. Door ons. Ons als in de zin van mannen en vrouwen. Vrouwen die net zo goed eikels zijn als mannen. Echt.

 

Dat we ons mond houden en het normaal vinden en het gedogen en in stand houden is net zo de verantwoordelijkheid van vrouwen als van mannen. De maatschappij dat zij wij, lieve lezers.

 

Laten wij dan ook het verschil maken. Laten we praten met onze zonen en dochters. Laten we ruimte geven aan gelijkheid en vrijheid en tegelijkertijd leren waar de grenzen van eigenwaarde en zelfbeschikkingsrecht liggen. 

Laten we stellen dat vragen normaal is. En dat nee zeggen normaal is. Laten we vertellen en voelen dat Lust een heilige levensader is en geen vrijbrief voor verminking van de ziel en het lichaam.

Laten we mannen EN vrouwen leren dat het niet normaal is om betast, bespot, geknepen of gedwongen te worden.
Laten we vooral aan onze dochters vertellen hoe fijn seks is en dat zedigheid niet Gods maar den Duivels oorkussen is. En laten we onze zonen leren dat seks niet is om te pakken en te grijpen, maar om samen te delen.  Samen, als in tweerichtingsverkeer. 

 

En laten we eens verder gaan in de moraal-ridderlijkheid, nu we toch bezig zijn. En het hebben over de hypocrisie over arme zielige vrouwtjes en de gemene mannen. Laten we dan ook ECHT onze verantwoordelijkheid nemen.


Laten we eindelijk eens hardop zeggen dat vrouwen met kracht (en macht) geen bitches zijn, dat vrouwen met gezonde lust geen hoeren zijn die voor het grijpen liggen en dat vrouwen met zelfbewustzijn zeker geen manwijven zijn. Dat meisjesgedrag niet betekent dat we moeten vergoelijken en accepteren en voorzichtig moeten zijn en het lot niet moeten tarten. Dat meisjesgedrag ook niet betekent dat we manipuleren en gebruiken. 

En dat jongensgedrag betekent dat je de kracht hebt om je Lust in zulke banen te leiden dat niemand wordt geschaad. Kracht om je seksualiteit ten volle te beleven zonder dat je daarvoor 'gebruikt.'
Kracht om te zeggen 'daar doe ik niet aan mee', kracht om te voelen waar het wel om gaat en kracht om nee te accepteren zonder een doetje te zijn. Dat kracht hebben niet hetzelfde is als macht uitoefenen.
Macht, allez, dat is zooooo 20e eeuw!

 

Dat is namelijk waar het begint, deze revolutie,  bij onszelf.
Op weg naar het mens-zijn, weg van het hullie en zullie. 

Reactie schrijven

Commentaren: 0