Thewa #24: Agressie-therapie voor miskende huisvrouwen

‘Hou je nog een beetje van mij?’ vraagt ze met een pruillip.  Henk kijkt verstoord op vanuit de Voetbal International. 

‘Hoezo?’ vraagt hij bot.

Ingrid weet hem als geen ander te irriteren, met haar stomme vragen.

‘Nou, je praat nooit meer met mijn,’ mokt ze, ‘en je heb niet eens wat gezegd over mijn nieuwe outfit.’

Henk voelt de bui al hangen en heeft hier helemaal geen zin in.

‘Ben je ongesteld ofzo?’

Voor Ingrid is zijn houding het bekende signaal om helemaal los te gaan. ‘Je kijk nooit nie naar me om, ik hebt het helemaal gehad met jou! Boerenhufter!’  Ze stampvoet naar boven, en slaat de deur hard achter zich dicht.

Henk zucht, hij kent deze routine. Alles wat hij wil is gewoon rustig zijn voetbalblaadje lezen en een biertje drinken.  Maar dat is, zoals gewoonlijk, teveel gevraagd. Ingrid zeurt de hele dag om aandacht en als ze die niet krijgt, zijn de rapen gaar. Hij slaat zijn blad weer open, maar heeft niet meer de rust om het aandacht te geven. Geruisloos staat hij op, doet zijn jack aan en gaat naar de kroeg.

‘Ik zweer je man, vrouwen zijn echt verschrikkelijk. Lopen de hele dag achter je kont aan te zeiken.’ Henk leunt tegen de toog en veegt met zijn mouw het bierschuim van zijn bovenlip.

‘Maar als ik een beetje aandacht wilt tussen de lakens, heb ze hoofdpijn!. Pokkewijf. Ik zweer ‘t je, ik hou dit niet lang meer vol, kolerezooi.’

Zijn kroegmaat Sjon knikt begrijpend. 

‘Ja jongen, zo gaan die dingen, had ik vroeger ook,’ zegt hij en slaat in een keer zijn jonge klare achterover.

‘Hoe bedoel je, vroeger ook. Je bent toch nog steeds bij Gerda?’

‘Zekers zekers, maar ik heb het heel anders aangepakt as jouw jochie,’ zegt hij en kijkt daarbij alsof hij de wijste uit het oosten is. 

‘Ik heb Gerda geheel onder de knie hé, ‘t gaat thuis precies zoals ik het wilt. Nooit geen last met haar. Kookt, iedere week verse lakens, geeft me me biertje en as ik zin heb gaat ze er klaar voor liggen. Hahaha, sterker nog, as ik zin heb in iets met een fimpie erbij hoeft ik alleen maar te zeggen ‘Mondje Open!’ en dan doet ze me een toffe blowjob terwijl ik lekker zit te kijken. Ja jongen, das het goeie leven hé.’

Henk lacht smalend: ‘Yeah right. En daarna een voetmassage zekers. Man, jij bennie goed bij je hoofd.’

Sjon kijkt hem serieus aan. ‘Hoor je mijn ooit nog klagen over thuis? Nee toch? Nou dan!’

‘Da’s waar,’ bemoeit de kroegbaas zich vanachter de toog er tegenaan.

 ‘En Gerda heb al heel lang nie gebeld dat ‘ie naar huis mot komme. Verdomd as ‘t niet waar is.’  

Henk kijkt achterdochtig van de één naar de ander. ‘Jullie houden me toch nie voor 't lappie hé?’ 

Hij gaat onzeker op de barkruk zitten. ‘Hoe hebbie dat voor mekaar gekregen dan?’

Sjon kijkt even om zich heen of niemand meeluistert en buigt zich vertrouwelijk naar Henk.

‘Het is dat je zo omhoog zit jongen, anders zou ik dit niet met je delen. Luistert, wat ik je gaat vertellen moet tussen ons blijven. Zweer het op je dooie moeder!’ Henk knikt. Sjon neemt hem bij de arm mee naar een stille hoek van het café. 

‘Kijk, bij ons was het ook zo hé. Met de verkering lustte ze er wel pap van, maar eenmaal met die ring om haar vinger was het al snel uit met de pret. Doet dit, doet dat, de hele dag door. En maar klagen hé, ‘t was nooit genoeg. En hoe meer ze ging zeuren, hoe minder gezellig we ‘t hadden tussen de lakens. Altijd moe, altijd hoofdpijn, afijn, je kent dat dus. Op een dag was ik ‘t zat joh, ik vraag niet veel weetjewel. Mijn avondhap op tijd, af en toe een goede wip en in de weekends lekker op de camping, verder hoef ik geen fratsen. Maar Gerda wou naar de film, langs bij haar moeder, een weekendje weg naar cultureel weetikveelwaar, een familie-reunie, met kaarsen in bad enzo, wat een gedoe. Na weer een knallende ruzie zegt ze inene: ‘Als je niet meegaat naar een relasietherapist gaat ik weg bij je.’

Hoewel ik ff de neiging had te zeggen ‘nou, dan gaat je toch’, vond ik dat ook weer zo wat dus ik hebt ja gezegd. Nou, en een paar weken later was ‘t zover dus. Ik op de sofa bij zo’n geitenwollensok weetjewel, ik had er niet veel sjoege in. Maar: die gast bleek wel de redding te zijn, echt waar, dat was een kerel die precies snapt wat wij mannen eigenlijk willen en hoet je Gerda mot aanpakke.’

Sjon neemt na het lange relaas een flinke slok van zijn tweede borrel. Henk staat met groeiend enthousiasme te popelen voor de rest van het verhaal.

‘Nou, t kompt erop neer dat die therapist, Jan-Kees heet íe, Gerda onder hypnose ofzo heb gebracht. Een paar weken lang gingt ze iedere week een middagje langs bij hem en dan kwam ze echt helemaal fris en fruitig thuis, zeg maar. Eerst vertrouwde ik het zaakie niet zo, maar ja, de resultaten zijn er hé! Van Jan-Kees kreeg ik goeie instructies hoet ik haar most aanpakken thuis. Niks geen gezeik meer dus. Zo doe je dat.’

Sjon wrijft vergenoegd met zijn hand over zijn dikke pens en lacht smakelijk om zijn eigen geluk. 

‘Dus as je zijn adres wilt, voor nog een klare geeft ik ‘t je,’ endigt hij.

Henk struikelt bijna over zijn eigen voeten om nog een borreltje te bestellen voor Sjon en haalt zijn mobiel tevoorschijn om het nummer te noteren. Op weg naar huis is het voor het eerst sinds maanden dat hij weer een liedje fluit. ‘Van je hela hola houd er de moed maar in...’

***

Ingrid zit op haar paasbest in de wachtkamer. Nerveus wiebelt ze met haar voet en checked haar mobiel.  Ze is ongeduldig, ze kijkt de hele week al uit naar haar derde afspraak met Jan-Kees. In haar roze handtasje brandt het lijstje met alle leuke dingen die ze wil doen deze keer. Ja, ze moest het wel allemaal opzoeken hoor, wat je dan allemaal kunt doen, die ideetjes komen niet allemaal vanzelf. 

Ze denkt weer even aan het filmpje van gisterenavond, na het kijken snel verwijderd uit de browsergeschiedenis. Eindelijk gebaart de assistente dat ze naar binnen kan. 

Jan-Kees is blij haar te zien en zoals de vorige keren kust hij haar hand. Ingrid knikt tevreden en loopt recht op de koffer af die al klaarstaat naast de sofa. De enorme hutkoffer is al oud, net als Jan-Kees, met gebutste hoeken en een scheef slot. Bijna verliefd doet ze hem open en kijkt verlekkerd naar de inhoud. Het leer en de latex glimmen onder de plafondspotjes. De maskers, de korsetten en de hoge laarzen liggen netjes schoongemaakt en geordend. Ingrid kiest deze keer voor het brede taillekorset en de laarzen die tot aan haar dijen komen met plateauzolen. Jan-Kees zit in zijn stoel en veert enthousiast op als hij ziet wat ze heeft gekozen. Achter het kamerscherm werpt ze de ouwe Ingrid af en trekt ze een nieuwe Ingrid aan. 

‘Hoe ging het deze week,’ vraagt Jan-Kees als Ingrid rechtop op de sofa zit. Haar borsten hangen over  de rand van het taillekorset en de bovenrand van haar laarzen staat een beetje open nu ze zit. 

‘Heel goed dokter, heel goed! Henk heb niks te klagen gehad gelooft ik. Ik heb alles gedaan wat u zei dat ik most doen. Ik vind 't een rare therapie, zoiets kan ik natuurlijk niet aan mijn moeder vertellen. Maar ik zeg eerlijk dat 't werkt. Henk is echt veel liever voor mijn. Hij heb zelfs blommen voor me meegenomen. En..’, hier giechelt ze even, ‘hij bracht zo’n enig doorzichtig korseletje voor me mee. Hij wilde dat ik dat aan zou doen en ik heb hem eerst laten beloven dat hij me zou...nou ja...likken...voor ik dat deed hé. En toen ik het aanhad ging hij me dus likken, wel een half uur lang!’

‘Zo, dat klinkt goed, en hoe vaak heb je hem afgezogen?’ Jan-Kees gaat verzitten, zijn benen een beetje wijd om zijn zaakie de ruimte te geven te reageren op het gesprek.

‘Ik heb 't wel drie keer motten doen dokter, een keer tijdens de nabeschouwing van de voetbal en twee keer toen ‘ie thuiskwam van de kroeg. En eerlijk gezegd viel ‘t me best mee.’

‘Heel netjes Ingrid, je bent een snelle leerling hoor. Omdat je zo je best doet mag je vandaag kiezen hoe je het wil doen.’

‘Ik heb het gisterenavond opgezocht. Ik denk dat u maar over het bankje mot gaan liggen. Op Youtube heb ik gezien hoe ‘t moet met dat ding, hoe heet ‘t ook alweer, oh ja, een karwats.’

‘Een uitstekende keuze Ingrid, als ik het zo mag zeggen,’ zegt Jan-Kees, terwijl hij zijn broek al losmaakt en richting het bankje loopt.

Met zijn beige ribbroek op zijn enkels en zijn grote witte mannenonderbroek op zijn knieën knielt hij op de rieten matten op de grond en hangt met zijn bovenlijf over het houten bankje. Zijn witte schrale billen hangen enigszins onhandig tussen hemel en aarde. Ongeduldig wacht hij op Ingrid, tot ze naast hem staat en hij vanuit zijn voorovergebogen positie omhoog kan kijken, langs haar hoge laarzen en langs haar taillekorset, tot aan haar koude ogen die nu al glimmen van pure wraaklust.

‘Zo Henkie. Je zal nu betalen voor al die jaren ellende. Betalen zal je!’ begint Ingrid. Ze is beheersd, maar hoe meer Jan-Kees begint te jammeren, hoe bozer Ingrid wordt. 

‘Door de weeks ben ik je slaafie, maar nu niet meer Henkie! Nu laat ik jou es voelen hoe ‘t is!’

Jan-Kees jammert nu: ‘Oooohhww, laat al uw boosheid gaan mevrouw Ingrid, doet u maar, laat u maar gaan, u moet niets opkroppen, ooooohww, slaat u dan toch!’

Ingrid trilt van alle woede die zijn uitweg vindt en heft haar arm omhoog. De karwats hangt voor een magisch moment stil in de lucht. De kont van Jan-Kees knijpt al samen in anticipatie op de eerste klap. 

‘Ik ben Henk mevrouw Ingrid, gooit u maar los wat u al die jaren hebt moeten meemaken! Essentieel voor de therapie, gooi het eruit’ spoort Jan-Kees haar weer aan. Ingrid slaat. Met een rood aangelopen gezicht laat ze de karwats knallen op de harige bleekwitte billen van Jan-Kees. Bij iedere klap schreeuwt Ingrid het uit: ‘Hier sukkel, die had je nog tegoed toen je met die slet stond te vozen in de kroeg. Idioot, ik bent ook een mens hoor, ik wil ook wel eens wat. Vuile rotzak, hier, deze krijg je voor die keer dat je mijn verjaardag vergat, en deze voor die keer dat...’ 

Ingrid gooit alles eruit, jarenlange spanningen die Henk volledig zijn ontgaan. Jan-Kees schreeuwt met haar mee en moedigt haar aan. Ingrid gaat zo in haar agressie-therapie op, dat ze niet eens opmerkt dat de huid van Jan-Kees openbarst onder de leren striemen van de karwats en hij gelukzalig en kermend zijn knalrode erectie tegen het ruwe hout van het bankje duwt. Zijn onderlichaam schokt, zijn laaghangende ballen die tussen zijn dijen door meebungelen trekken bij iedere slag van Ingrid samen, als een stil applaus.

Als Ingrid eindelijk is uitgeraasd en Jan-Kees omhoog helpt, blijft er een natte donkere vlek zichtbaar op het blanke hout. Ingrid mag nu gaan liggen, achterover op het bankje bovenop de natte plek. 

Jan-Kees maakt de grote hutkoffer weer open en kiest een enorme roze magic wand uit. Ze hijgt nog na van de krachtsinspanning van haar therapie en slaakt een kreetje als ze het enorme apparaat tevoorschijn ziet komen.  Jan-Kees aarzelt even. 

‘Doet maar dokter, alles wat u denk dat goed is. Zo ken ik goed ontspannen.’ Ze valt bijna van het bankje als Jan-Kees het zwaar trillende apparaat op haar clit zet. Spartelend en met speeksel op haar kin komt ze gillend klaar.

‘Zo Ingrid, dat was een goede behandeling vandaag. Ik heb je huiswerk in je schriftje geschreven, doe je best hoor!’

‘Dank u wel dokter, geweldig zoals u zich opoffert voor uw patienten,’ zegt ze. Achter het kamerscherm kleedt ze zich weer aan. ‘Alles voor mijn patienten Ingrid,’ zegt Jan-Kees en maakt ondertussen de enorme vibrator schoon en legt alle spulletjes netjes terug in de zwijgende koffer. 

***

Henk staat grijnzend Sjon op te wachten. Voor de ingang van de kroeg rookt hij zijn sjekkie en drentelt heen en weer. Als Sjon eindelijk de hoek om komt sjokken, loopt hij enthousiast op hem af en slaat hem op de schouders.

‘Gozert, eerlijk, hoe die Jan-Kees ‘t voor mekaar krijg is me een raadsel, maar ‘t werkt! Ze heb me drie keer gepijpt man, drie keer in één week!’

Sjon kijkt chagrijnig voor zich uit en reageert zwaar onderkoeld. 

‘Leuk voor je man, geniet maar zolang het nog kan.’

‘Hoe bedoelt je? ‘t Ging bij jouw toch ook zo goed, niet dan?’

‘Ik geloof dat de glorie-tijd over is Henk, ‘t is over en gedaan,’ zegt Sjon depressief. 

‘Hé, hoe ken dat nou joh? Is de therapie uitgewerkt ofzo?’

‘Gerda gaat niet meer man. Die Jan-Kees schijnt het te druk te hebben nu. Hij zeit tegen haar dat ze het nu zelf moet kenne, na al die tijd. Maar dat loopt helegaar mis ken ik je vertelle. Gerda is helemaal weer terug bij haar zeikmodes. En zegt nu zelfs dat ze behoefte heb om me te slaan. Ik hebt haar effe laten doen weet je wel, gewoon om te kijken of ‘t zou helpen om haar weer rustig te krijgen enzo.’

‘Tjezus man, en toen?’

‘Ik ken al een week niet zitten zeg ik je. En lekker von ik ‘t ook nie. Ze zeg dat als ze me iedere week zo mag meppen met zo’n leren ding, ze me weer zal verwennen. Wat mot ik nou man? Wat mot ik nou?’ Sjon slaat zijn jonge klare in één keer naar binnen. Achter de bar gaat de telefoon. De barman neemt op, kijkt verbaasd naar Sjon en zegt: ‘Sjonnie, voor jou man, Gerda zegt dat je naar huis mot komme, subiet!’

Verdrietig kijkt Sjon nog een keer naar Henk, schudt zijn hoofd en loopt met afhangende schouders richting de deur.