Vive la Vida!

De laatste paar weken hebben jullie me minder gezien of gehoord dan gewoonlijk. Nu heb ik niet het idee dat er tientallen huilende fans op de stoep liggen te smachten tot juffrouw Daen weer eens wat krabbelen wil, zo ijdel ben ik niet. Daarentegen mis ik jullie wel. Ik mis het schrijven, de reacties en vooral de ruimte in mijn hoofd om gekkigheid te bedenken.

Soms is het nu eenmaal zo dat het leven genadeloos ingewikkeld voorbij komt. En dat we verstrikt raken in zaken die erg belangrijk zijn om te ervaren, op te lossen of te stroomlijnen. Bij mij was dat zo, de afgelopen paar maanden zelfs. Als ‘het’ voorbijkomt, komt ook alles tegelijk, ik ben geloof ik een alles-of-niets-mens. Het leven had al mijn aandacht en energie nodig om het op de rit te krijgen en te houden.

Zoiets neemt niet alleen tijd in beslag, ook de schijfruimte in mijn hoofd raakt ervan vol.  Ik ga mee met de maalstroom, zulke periodes horen er tenslotte ook bij. Er is geen up zonder down, geen zonnetje zonder schaduw. Het verscherpt alleen maar mijn Levenslust en mijn drang naar het positieve. Ik heb het Leven intens lief, ook – of misschien wel juist daardoor – als het me een poets probeert te bakken.

Dus vandaag, toen ik behoorlijk leeggewerkt van mijn (verder toffe) baan de boodschappen naar huis had gesleept en wat futloos en uitgeblust in een pannetje stond te roeren, bedacht ik me ineens dat het tumult om mij heen niet bepaalt hoe ik me verhoud tot het leven.
Dat chaos altijd al een voedingsbodem was voor creatie en dat de schitterende geurende lotusbloem zich wortelt in de modder. Terwijl de stoom vanuit mijn kooksels omhoog kringelde, trok de mist in mijn hoofd op en stroomden duizenden inspirerende gedachten en ideeen vanachter het denkschot weer naar binnen.

Door alle idiotie zijn Lustgenoot en ik en het heerlijke schrijven en het spannende Eroscripta behoorlijk in tijdsgedrang geweest. Maar nu hebben mijn Lief en ik hebben een heerlijk weekend voor de boeg. Geen gedoe en gedinges, geen verplichtingen, geen dringende-zaken anders dan elkaar, de sensuele badkuip, onze laptops en heel erg veel leuk werk voor EroScripta. In plaats van vol zelfmedelijden te verzuchten dat het al-le-maal vreselijk is, voel ik de energie stromen door mijn lijf en zie ik het goede wat allemaal is ontstaan in de strijd. Strijdvaardig ben ik, al is het enige waar tegen ik strijd mijn eigen obstinakeligheid. 

Bring it on, zal ik maar zeggen. Op het scherp van de snede is zachtheid het enige dat mij redden kan. Juist de uitersten en de disbalans doen mij beseffen waar het belangrijke midden ligt. Het knijpen van mijn hart, doet me beseffen dat de liefde het centrum is van mijn bestaan. En er is zo veel om van te houden.

Luctor et emergo, vive la vida!