In mijn blootje

Ik ben vóór naakt en bloot, dat is zeker. Niet dat ik nu de hele dag de kleren uit wil gooien, of iedereen zonder kleding wil zien (echt niet!). Maar de blote mensch is mooi, vind ik. A Piece of Art.
Voor mij bestaat er geen ‘’ideaal-plaatje” wat betreft het menselijk lichaam. Ik hou van dun, ik hou van dik, ik hou van lichamen die worden gedrágen door de bezitter ervan. Van lichamen waaraan je kunt zien dat ze van het leven houden. Lichamen met Lust. Mij krijg je niet warm met de gestilleerde spillebeentjes en minibilletjes die dagelijks strakgetrokken langs de tijdlijn van twitter passeren.  Echte lijven wil ik, van echte mensen die Leven. Waarin de spieren bewegen, de buik mee-ademt, er billen zijn om in te bijten, armen zijn om vast te houden. Inclusief putten en butsen.

Ik ben niet preuts, verre van. Ik vind het aangenaam te laten zien wat ik in huis heb, bekeken worden kan behoorlijk opwindend zijn.   Nog leuker vind ik het naar lichamen van allerlei pluimage te kijken, in de meest bijzondere verpakkingen.

Bloot en naakt. Het is toch een kleine kwestie in huize Daen. Mijn lijf lééft, met mij mee. Het heeft zo haar goede als minder goede dagen, al naar gelang ik me voel als bezitster ervan. Waar ik op de goede dagen zonder problemen flanerend in den bloten kont achter het fornuis sta, hebben de minder goede dagen meer behoefte aan beschermende verhulling.  Naakt maakt kwetsbaar. 

Uberhaupt vind ik het ook wel wat hebben, verhullen. Raden wat er onder zit. Een voor een afpellen en bij ieder blootgevallen stukje huid je verbazen hoe het voelt en ruikt en smaakt. 

Lange kousen waardoor je benen een centimeter of tien langer lijken. Mooie korsetjes die de busten over de top duwen. Strakke boxers die een erectie prachtig laten uitkomen.

Daarentegen gaat er ook niets boven het warme blote lijf van Lustgenoot op een koude avond, diep onder de dekens tegen elkaar aan geplakt. Er hoeft niet van liefde te worden gesproken, die vloeit vanzelf over en weer door de zachte huid die elkaar aanraakt op een zo groot mogelijk oppervlak. 

Zijn vingertoppen die zacht over mijn rug glijden, strelen eigenlijk mijn ziel. Pas als zijn vingers transformeren naar instrumenten om me te prikkelen, knijpen en vastgrijpen transformeert mijn lijf zich mee van bloot naar naakt. En de lijfelijke zinnen van verbonden geborgenheid zich langzaam verplaatsen naar geile lust. 

Naakt is een kwestie, omdat het iets anders is dan bloot.  Bloot vind ik makkelijk, maar naakt ligt wat gevoeliger. Naakt betekent dat mijn lijf laat zien hoe ik me voel. Naakt betekent open zijn. Ik kan me naakt voelen met kleren aan, zeker als mijn lief me opneemt met zo’n je-weet-wel blik. Misschien moet ik zeggen, enigszins aangedikt, dat bloot betekent dat mijn lijf onbedekt is en dat naakt betekent dat mijn ziel geen verhulling heeft. 

Een jaar geleden had ik een fotoshoot met een bekende en fantastische fotograaf. Zonder kleding, zonder make-up, zonder flatterende lichten en zonder retouche. Ik voelde me toen niet naakt, ik was gewoon bloot en stond volledig in mijn kracht. Binnenkort, de datum weet ik nog niet heel precies – kan best nog even duren-, komt de serie foto’s in het publiek. Niet alleen van mij, maar van een heleboel mensen. Ik ben er heel trots op dat ik er tussen mag staan.

Maar zo sterk als ik me toen voelde, zo naakt voel ik me nu.  Duizend ‘wat als’ scenario’s vliegen door mijn hoofd.  Eeuwenoud en generatieslang calvinisme dat zich in mijn genen bevindt, roert zich in de donkere nacht. Me terugtekken zou ongelooflijk hypocriet zijn, vind ik. Dan kan ik mezelf niet meer aankijken. Natuurlijk wil ik dat ook niet. Ik wil best over mijn eigen taboe-drempel heenstappen en het lijf dat me al zoveel heeft gegeven in liefde en respect laten zien. Maar het liefste zou ik, nabij de publicatiedatum, even in Timboektoe zitten. En pas terugkomen als mijn naaktheid gewoon weer bloot is.