Billenbijter

‘Ben ik nu werkelijk zo afwijkend in mijn voorkeuren?’ vraag ik u oprecht. Het is namelijk een vraag die me al jaren bezighoudt.  Te beginnen: afwijkend van wat? De norm, wat men normaal vindt! kuch ik er dan achteraan. En wie is dan ‘men’ en bovenal: wat is normaal en wie bepaalt dat?

Het is wellicht een zelfde soort vraag als ‘waar ligt het universum’, ik heb er geen antwoord op. En hoe meer ik een mogelijk antwoord op de vraag onderzoek en bekijk, hoe verder weg het antwoord lijkt te komen liggen.  Opmerkelijk blijft, dat ik met de voorkeuren die ik uit en opper, toch met regelmaat opgetrokken wenkbrauwen voorgeschoteld krijg. Dus ergens zal ik wel afwijkend zijn. Wie zal het zeggen? Ik voel me heel normaal.

Ik hou van HeleHogeHakken. Van kale mannen. Van heel strakke korsetten. Van rondlopen zonder slipje. Van een flink pak billenkoek. Van scheurpanties en van kousen aan een jarretel. Ik hou van anale sex en van de donaties anywhere on my body van Lustgenoot. Om maar wat te noemen. Het spectrum van Lust lieve lezers, is enorm. Het Lustuniversum, mocht het ergens liggen, is net zo groot als onze fantasie aankan. Begrensd door angst en schaamte voor de een, grenzenloos voor anderen.

Vandaag voeg ik een nieuw element toe aan mijn lange lijst van heerlijkheden: billenbijten. Actief en passief. Wat een week geleden begon als een geintje yoghurt-van-den-kont-likken in het zondagochtend-bed, opgewekt door allitererende gekkigheden, ontaardde in een later stadium in een regelrecht bijtfestijn.  Waarbij de zachtaardigheid zich keerde naar het serieuzere werk.

Zeer interessant te ontdekken dat bijten nogal gelijkende sensaties opwekt als een good old spanking. Brrr! Voordeel van het bijten is bovendien, dat het zich met gemak laat verplaatsen naar andere lichaamsdelen. De rug. De borsten. En....aaaarrrggghhhh......de nek!

Lustgenoot expliceerde bovendien, dat het bijten in de nek bij het leeuwenvolk een bijzondere functie inneemt. Tijdens de Daad (coitus, vrijpartij, neukmomentje, paartijd....geef het een naam) bijt Meneer Leeuw de onderliggende Juffrouw Leeuwin groftandig in de nek. Dat gaat op geen enkele manier met poezeligheid gepaard lieve lezer! Aangezien alles een nut en functie heeft in onze Natuur, verklaart men dit gedrag biologisch gezien dat Juffrouw dan niet weg kan lopen, ook als ze het niet meer zo prettig vindt.

Maar ik zou Liza Daen niet zijn, als ik proefondervindelijk graag een betekenis toevoeg: Juffrouw Leeuwin zal niet weg Willen lopen, me dunkt! Want het blijkt bijzonder lustverhogend tot aan het randje van het draaglijke de tanden in de nek te voelen. Of in de billen for that matter. De bekende ‘’gouden draden’’ die mijn gehele huid bekleden, geven onmiddelijk de Lustige Boodschap door aan het dorstige brein.  Dat op haar beurt kirt in overgave: ‘we want more!’ 

Lustgenoot werd omgedoopt tot Billenbijter en met wederzijds genoegen tussen nek en billen gelaveerd. Het trap-op-lopen werd ineens heel gezellig. “Na u,” zei hij, en blikkerde direct met zijn tanden. Van dat soort dingen.

Brrrr....zeg ik nog maar eens. Het is maar goed dat het nog zulk onstuimig weer is. Kan ik tenminste een coltrui en sjaaltjes dragen. 

Een moraal aan dit verhaal is er geloof ik niet. Slechts de uitnodiging uw partner vanavond eens flink tussen de tanden te nemen! Daar zou deze wereld nochtans minder normaal van kunnen worden, maar allez, het is een risico dat u van harte is gegund!