Vrij-igheden

Na een paar dagen Parijs moest ik veel denken aan het woord ‘vrijheid’. Getriggerd door het feit dat onder de Eiffeltoren stoere (overigens zeer appetijtelijke) militairen liepen, compleet met schietparaat apparaat. Ze controleerden, keken rond en zagen er behoorlijk belangrijk en imposant uit. Ze liepen daar om ‘onze vrijheid’ te bewaken. Nu waardeer ik dat bijzonder, daar niet van, want ook ik hou niet van een bom op mijn onbeschermde hoofd als ik gewoon naar de Eiffeltoren kom kijken.
Maar toch knaagde de hele aanblik behoorlijk aan mij. Zo’n militair, en zeker dat schietparate apparaat, maakt namelijk dat ik mij helemaal niet vrij voel.  Dit soort situaties maakte ik eerder mee, ook in ongemak. In Israel. Maar ook in London, waar ik een aantal jaren heb gewoond en de IRA nog zeer actief was. De gewelddadige activisten, voelden zich echter ook niet vrij in het land waarin ze woonden. 

Vrijheid. Een verschillende betekenis voor verschillende mensen. Zo moet ik er niet aan denken de hele dag verplicht mijn lichaam en hoofd te moeten bedekken als vrouw. Sterker nog, ik vind dat bijna een misdaad tegen de menselijkheid, serieus! Ik heb jaren moeten vechten om mijn kousen, gordeltjes, strakke rokjes en korsetjes te mogen en kunnen dragen.  Een zeer gewaardeerd collegaatje van mij echter, gehoofddoekt, verklaarde onlangs dat zij zich zo veel vrijer voelt omdat ze niet de hele dag wordt bekeken en gekeurd als sexueel object. Wat zij niet prettig vindt, bekeken worden als sexueel object. Tja.

Het zit ‘m in hoe, wat en wie wij zelf als mens willen zijn. En dat wij recht hebben op de ruimte dat ook uit te dragen. Niet stiekem te hoeven doen. Er geen gevaar door te lopen.  

Ik voor mij stel daar wel grenzen aan. Zo hoed ik mij er sterk voor anderen te beperken in hun ruimte. Persoonlijke vrijheid betekent voor mij ook dat ik niet snel iemand veroordeel of afkeur, maar onvoorwaardelijk naar de Mensch kijk. Nooit  zal ik moedwillig anderen kwetsen, niet fysiek, niet emotioneel noch spiritueel. Het lijkt een welhaast onmogelijke opgave te zijn.

Door te zijn zoals ik ben, weet ik, kwets ik toch wel eens anderen. Dierbaren die mij heel te na staan maar een heel andere levensovertuiging hebben dan ik, voelen zich gekwetst door de sexuele lading van mijn blogs en ‘my way of life’.  Dat vind ik jammer, dat anderen zich een oordeel aanmeten en niet naar mij kijken als mens. Maar het zij zo.

En ik denk er ook wel eens over na hoe het voor mijn moeder moet zijn om te lezen dat ik zo van spanking en collars en korsetten en helehogehakken en aanverwanten houd. 

Echter, ik heb ook te veel jaren geprobeerd deze zaken binnen te houden. Niet alleen niet te ventileren, maar ook niet te beleven. Dan heb ik het natuurlijk echt niet alleen over sex, maar over een manier van leven. Daarmee heb ik mijzelf meer dan bovenmatig gekwetst. Wat uiteindelijk óók mijn dierbaren heeft gekwetst, want in die tijd was ik behoorlijk ‘lost in space’ en het is niet prettig om mensen om wie je geeft te zien verdwalen in zichzelf. 

Door te leven zoals ik leef, vanuit mijn ware geaardheid, ben ik gelukkiger dan ik ooit was. Mijn bijzondere moeder weet dat en zij is dan ook een van mijn liefste fans, al gaan wij heel anders met de materie om.

Vrijheid. Het is bijzonder relatief. Wij in het westen denken snel en graag de uitvinder er van te zijn en er patent op te hebben. En gaan daarbij volledig voorbij aan het feit dat vrijheidsbeleving geheel en al subjectief is.

Ik voel me soms heel beperkt in de 'vrije' maatschappij waarin we leven. Omdat wij hier toch in relatieve vrijheid hebben, doe ik ‘het’ lekker toch. Dat heeft soms vergaande consequenties, die keuzes van mij. Dat ik dierbaren verlies. Dat ik ontvriend word omdat men zich ongemakkelijk voelt door mijn kontenfoto op social media.  Dat ik geile mail, haatmail, (leuke) fanmail en dreigend baanverlies heb. Dat ik niet altijd met iedereen kan delen waar ik mee bezig ben.  Ik accepteer dat, omdat ik de vrijheid van de ander daarin respecteer.

Vrijheid dus. In absolute zin bestaat het niet. Fysiek en sociaal dan.
Het enige dat ik kan zien als absolute vrijheid, is de vrijheid te denken wat wij willen. Niet om te doen wat wij willen, maar om te creëren, fantaseren, verzinnen, dagdromen en uitdenken wat wij willen.  Zelfs hersenspoelen en indoctrinatie, wat vanaf baby-tijd tot het graf plaatsvindt – ook hier, misschien wel juist hier – kan ons het vrije denken niet ontnemen.

In openlijk vrijheidsbeperkende naties, is het niet voor niets dat de intelligentsia zoals de filosofen als eerste van het toneel verdwijnen. Ook kunstenaars, fotografen, schrijvers, dichters – ook wel de vrijdenkers (!) genoemd - vallen onder die verzameling. 

Hoe dan ook, mijn vrijheid richt zich op vrij-igheden.  Lustigheid in Leven. Vrijheid van voelen en denken. Ik néém de vrijheid dit ook uit te dragen, in woorden, boeken, blogs, columns en in daden. Enniewee I can. Als dank geef ik zoveel ik kan de ander de ruimte te zijn wie ze zijn zonder oordeel. En veroorloof mij, de grootste en heerlijk bedachte lustigheden te beoefenen met Lustgenoot, mijzelve of anderen. Zo voel ik mij ongelooflijk bevrijd, als ik word geketend of gebonden. Denkt u daar maar eens over na.