Mijn Collar

De eerste keer dat ik mijn Collar om kreeg van Lustgenoot, was voor mij een bijzonder moment. In zichzelf is zo’n Collar natuurlijk helemaal niets, al is het stugge leer strak om de nek een sensatie in zichzelf.  

Bij het dragen van een Collar gaat het om de emotionele waarde die we het toekennen en om de spannende dingen die je ermee kunt (laten) doen. De Collar is niet iets om te dragen als sieraad of stoerdoenerij. Ik draag het alleen voor hem en met hem. Het is een ritueel, een symbool, een unieke vorm van overgave.  Het uit handen geven van een bepaalde controle werkt op mij zeer erotiserend, in de vertrouwde handen van Lustgenoot voeg ik daar wel fijntjes aan toe.

Het mooiste vind ik dat er een ring aan zit. Die ring vraagt om ‘handling’. Er kan van alles aan worden vastgemaakt: een riem, een touw, attributen van allerlei aard. Het kan worden benut om de draagster, ahum- ik in dit geval – te sturen. Of, om Shibari erbij te betrekken, de handen in de meest kunstige standjes aan te bevestigen. Naast het visuele effect van deze kunstigheden, is het heel bijzonder, zo ‘gehandled’ te worden. Het is lustig te worden vastgegrepen aan de ring – verwacht of onverwacht – en zo te worden ‘gestuurd’. Ik zal het dan ook nooit zelf om doen. Het is het geilst als Lustgenoot dit doet, vaak op een onverwacht moment, en zijn vinger in de ring haakt. Met die ene vinger weet hij mijn hele lichaam te bewegen. Op mijn knieën te dwingen, me een richting op te krijgen, me tot de orde te roepen als ik buiten de uitgezette lijntjes treed. Brrr….

De ‘handler’ van de Collar en de ring, heeft net zo goed training en oefening nodig als de draagster ervan. Wist u dat? Het is een precieze balans, die zich steeds verder ontwikkelt, tussen ‘handler’ en draagster. Zoals gezegd, een sterk symbool van vertrouwen en intimiteit.

Ik heb het onlangs op een feest gedragen waar ik was met Lustgenoot, voor het eerst in publiek. Ik was aangenaam verbaasd te ervaren hoeveel reacties dit opriep. Spontane blikken van verlangen, gefluisterde opmerkingen ‘dat wil ik ook- zo geil’, tot handen die zich niet konden bedwingen om het aan te raken. Man en vrouw. Wat in dit geval ook even mocht onder toeziend oog van Lustgenoot en mijzelve.

Evenwel, de Collar roept ook controverse op. Vooral van mijn lieftallige vanilla vriendinnen. Waren ze de afgelopen jaren rustig gewend geraakt aan mijn HeteVerhaaltjes, Korsetgekte en HeleHogeHakken liefhebberij, en zijn ze net bekomen van mijn spanking avonturen, de Collar neemt meer tijd in beslag om te plaatsen in de categorie ‘dat hoort nu eenmaal bij Liza’.  “Ga je nu ook nog een kuisheidsgordel dragen ofzo? En hem jou laten bepalen?” vroeg er eentje. Ik trok een wenkbrauw op en zei, gekscherend, “Dat is nog best een idee.” Vanilla-vriendin trok direct van leer: "Hoe ik als welopgeleide zelfstandige onafhankelijke mejuffrouw me zo kon laten ringeloren. Hoe het in godsnaam mogelijk was dat Liza, dominant van buitenhuiselijk karakter, zich zo kon vernederen door zich te laten  ‘sturen’, door een Man notabene! Of ik dan niet wist dat al die korsetten en jarretels en kousen en HeleHogeHakken en verdomme nu zelfs een Collar ontworpen zijn door mannen die vrouwen het licht niet in de onafhankelijke wereld gunnen? Was ik nu een stralend voorbeeld van Girlpower, een rolmodel voor de Lustige Vrouw? Waarom had haar moeder ooit haar bh verbrand op de Dam en liep zij ongeschoren op delicate plaatsen haar eigen Man op te voeden? Nou, Liza, heb je daarop een antwoord?". Pfff!

Ik keek naar de punt van mijn HeleHogeHak. Ik begreep haar wel. Ze heeft vanuit haar feministische inslag ook wel een punt. Ik liet mijn punt van mijn HeleHogeHak even draaien op de tegels. Ik hou van haar, werkelijk, maar soms……Ok, het tegengas! Het volgen van mijn Lust is een welbewuste keuze. Ik onderga in vrijheid de heerlijkheden die het kattekwaderige brein van Lustgenoot mij biedt. In een bepaalde omstandigheid en een juiste stemming, word ik er intens gelukkig van. En is die vrije keuze, ongeacht de consequentie, niet de hele bedoeling van Girlpower? Mevrouw Vanilla capituleerde en gaf toe dat die verbrande bh van moeders in de 70’s inderdaad niet kon betekenen dat wij verplicht bh-loos door het leven zouden moeten gaan noch ons moesten onderwerpen aan wat men denkt ‘dat het zo moet-dat het zo hoort’. Dus. Punt voor mij.

Derhalve. Draag ik met lust, trots, genoegen en vertrouwen mijn Collar van en met Lustgenoot. Geen alledaagse kost, maar behouden aan bijzondere momenten. Wellicht koop ik er stiekem eentje voor haar verjaardag en steek ik deze liefdevol haar Manlief toe met een bemoedigend knikje.  Als hij als Metroman dit durft.