Billen, benen of borsten?

Eerlijk, ik heb nog nooit meegemaakt dat een mede-vrouw aan mij vroeg of ik meer van de gespierde borstkast of van de stevige konten was. Of dat ik liever naar een lange pik keek of naar een sixpack.

Misschien ligt dat aan mijn vriendinnen- en collega- keuze, maar feit blijft dat de vraag mij nooit heeft bereikt. Wat overigens niet wil zeggen dat ik niet spreek over voorkeuren met mijn medestanderessen. Integendeel, ervaringen gaan met regelmaat door de ether of worden gedeeld boven grote koppen thee met chocoladekoekjes aan den keukentafel.

De vraag lijkt ogenschijnlijk zonder enige opgelatenheid onder het mannelijk manvolk uitgewisseld te worden. Zo stond ik deze maandagochtend onschuldig een kopje thee te tanken bij het warmedrankenapparaat op kantoor. Om de hoek stonden twee mancollega’s bij te praten over het weekend. Eigenlijk nog jochies en volledig in het uitgaans-en wildeweekend leven. Wat dan ook in geuren en kleuren werd besproken, inclusief brallerige opschepperitis hoeveel geile meiden waren gepasseerd.
“Nee man, deze was echt geil, ik zag dat meteen aan haar kont”, zei de een tegen de ander. “Hahaha, een billenman dus!”, grinnikte de ander.  Even dacht ik dat ik in het ootje werd genomen, maar nee, deze kinderpaat bleek echt te zijn.

Aan de lunchtafel onderwierp ik mijn metroman-collega aan een onderzoek. Tussen de soep en de boterham met kaas door vroeg ik zo argeloos mogelijk of hij een Billen, Benen of Borstenman was. Metroman keek even over zijn hippe brillenglazen heen en zei toen, zonder zelfs een spoor van bloos, dat hij echt een Billenman was. Al was hij ook zeer tevreden met de Borsten van zijn vriendin. Dus. En hij nam nog een hap van zijn bammetje. Fijn, als dat zo makkelijk gaat. Op mijn vraag of mannen dat vaker aan elkaar vragen, haalde hij zijn schouders op. Daar schoot ik dus niet veel mee op, niet in het minst omdat mijn onderzoek volledig ongedefinieerd was en ik geen idee had wat ik eigenlijk onderzocht of wilde weten of bewijzen.

Onderweg naar huis belde ik mijn vriendin.  “Ben jij van de grote brede armen, een superkont of heb je liever een grote pik”, viel ik met de deur in huis. Vriendin was even stil.
“Dat ligt er maar net aan wie er aan vast zit schat”, was het antwoord. “En, nog belangrijker, hoe hij de materialen benut nietwaar?” 

Oh ja, bedacht ik me. Vrouwen zijn zo veel praktischer en pragmatischer. Gezien het feit dat ik er zelf een ben, gaf ik haar volkomen gelijk. Waarop wij natuurlijk naar hartenlust goede en slechte voorbeelden hebben uitgewisseld, variërend van een minnaar van 130 kilo die zo licht als een veertje de liefde bedreef met ongekend uithoudingsvermogen tot de ‘hij-was-een-model’ gladjanus met een onindrukwekkend apparaat, die niet eens de moeite nam met andere lichaamsdelen de drie minuten van nietszeggende pomperitis te compenseren. Waarna betreffende vriendin en ik elkaar maar weer eens feliciteerden dat wij tot de zeer gelukkige uitverkorenen behoren met onze respectievelijke Echt- en Lustgenoot.

Toegegeven, ondergetekende kijkt zeer graag naar lekker mensenschoon. Vrouw of man. En in dat opzicht, worden mijn ogen eerder door billen aangetrokken dan door borsten of borstkasten.

Mijn definitie van mooi of lekker evenwel, strookt niet altijd met de rest van de bevolking geloof ik. Ik word niet opgewonden van struise sixpacks. Noch van magere damesbenen (met ruimte er tussen) en kleine ronde kontjes.  Van die gestilleerde plaatjes waar twitter vol mee staat. 't Zegt me volledig niks.  Ik hou van Echte Mensen, t is niet anders. Hoe doen mannen dat dan? Bij de aanblik van een Borst, Been of Bil reeds salueren? 

Ik ben geloof ik meer van het “kamp” van mijn vriendin. Dat wat er aan vastzit, bepaalt volledig de sexiness. Met name de De Blik van Belofte! Die blik in de ogen die zegt: I’m gonna eat you later”. De aanblik van de billen van Lustgenoot die zich bewegen in zijn strakke spijkerbroek, terwijl ik me herinner hoe ze aanvoelden onder mijn handen en mij zo beloven dat wij straks.... De manier waarop iemand staat. Iets vasthoudt. Omkijkt en nakijkt. Hoe de handen zich om iets vouwen, zodat ik rillingen over mijn rug voel lopen als ik bedenk dat het mijn borst zou kunnen zijn. Mits hij een Borstenman is natuurlijk.

Enniewee, een beetje formaat wil ik. Grijpbaar en vasthoudbaar. Verder ben ik niet erg veeleisend als het om uiterlijkheden en lichaamsvormen gaat. Kritisch wel, want ik let op de spanwijdte van de handen, de manier waarop iemand op de voeten staat, mate van verzorging, hoe de billen bewegen (zeker weten dat de bewuste manier van lopen van invloed is op de uitdagendheid). 

En bovenal: De Bewuste Blik van Belofte.

Er over denkende: ik geloof dat ik een Dirty Mind prefereer boven alles.  Al zal ik me zeker niet onbetuigd laten van Lustgenoots heerlijke spanking hands. Noch zal ik me onbetuigd laten van zijn bijzonder heerlijke grijpbare en vasthoudbare Lijf. Het is zijn Blik evenwel...zijn Bewuste Blik van Belofte, en al die heerlijkheden die hij mij met die Blik beloofd, ontstaan in zijn Dirty Mind. Met het effect dat hij maar een fotootje hoeft te appen van zijn hand en ik al half in katzwijm weet wat er hier Beloofd wordt.  Brrrrrrr!

B,B & B, besloten vriendin en ik, vertegenwoordigen voor ons niet meer de onzinnige keuze tussen borsten, benen en billen. Dat is namelijk een veel te oppervlakkige keuze. Billen, Benen EN Borsten willen we, toch? Zo is dat.
In mijn wereld wordt deze afkorting vanaf nu gebezigd voor de ‘Bewuste Blik van Belofte’.  Zo'n blik waar ik spontaan een Zucht bij slaak.