Tips voor Korsetdraagsters

Afgelopen woensdag had ik mijn Eerste Echte Boekpresentatie van de Lustkronieken 2. Een zeer blij moment voor ondergetekende natuurlijk. Publicatie van Deel 1 was al een feestje, maar omdat ik nogal geen naam had destijds, heb ik dit bijzondere levensmoment in mijn eentje gevierd. Met een goed glas rum, dat dan weer wel.

Dat zo een Deel 2 kan worden gepresenteerd aan een selectief en bijzonder aangenaam publiek, was dan ook zeer opwindend. 

Het fijne boek had ik al even en het is ook al te koop (hier om precies te zijn). Toen het voor het eerst in mijn handen lag, hebben Lustgenoot en ik dat uiteraard op passende wijze en uitbundig gevierd. Maar toch was het nodig, niet in het minst ook vanwege de emotionaliteiten, om Lustkronieken 2 Echt te Pre-sen-te-ren.

Dus, toen Mail & Female -  echt een enige mooie en elegante shop met designer toys, films, boekjes (incl. de Lustkronieken 1 en 2), mooie ondergoedjes, halsbandjes en nog veel meer heerlijke hebbedingen – mij uitnodigden de presentatie daar te doen was ik helemaal in de wolken. En tja, als je daar staat, dan wil je er ook wel Staan natuurlijk.

Derhalve, een prima excuus om mezelf eens flink aan te stellen en de kledingkast open te gooien met de aloude vraag die alle dames in deze wereld zich stellen: wat moet ik aan? Ik koos voor zwart, want dat is en blijft nu eenmaal mijn favoriete kleur. Om niet geheel en al in voorspelbare eentonigheid te vervallen koos ik dit keer echter voor mijn witte taillekorset met witte pin-up schoenen. En mijn roze pruik, ik kan niet zonder….

Het was een vrolijke heenreis naar het Amsterdamse met bijpraten-gekkigheid-dollemina-zaken-en tranenuitdeogenvegenlachmomenten met Antoinette van EWA Nederland. 

In zeer goed gemoed arriveerde ik ter plekke, evenwel nog niet gekleed voor Het Moment. Het korset werd mij aangeregen op locatie, door de zeer lieftallige Erin die Mail & Female professioneel en dienstbaar ondersteunt bij dit soort gelegenheden. Zenuwachtige schrijfsters in het korset rijgen zal zeker niet in haar functieomschrijving hebben gestaan. Desalniettemin deed zij dit liefdevol en zeer vakkundig. Strakker!, riep ik nog. Want daar houd ik van, strak….Het zat als gegoten en vanaf dat moment was er van onderuit gezakt op de stoel hangen geen sprake meer. 

Bij het voorlezen uit eigen werk (wat is dat leuk!) was ik op het einde van de voorgelezen episode enigszins buiten adem. Van dat korset. Ik ben wel wat gewend, dus dat verdoezelde ik onopvallend. Wellicht zal iemand hebben gedacht dat ik wat astmatisch ben (wat ik niet ben), maar de argeloze toehoorder zal het niet geweten hebben. Anders werd het, toen we daarna verheugd een toost uitbrachten met Proseco. Ik ben geen drinkerd, hoogstens een klein glaasje rum dus, maar voor de feestelijkheid toostte ik natuurlijk mee. En daarna, omdat ik al snel woozzy werd in het hoofd van die paar druppels Proseco, schalkte ik snel een paar dolma’s van de hapjestafel. Ik had geen tijd gehad ook maar iets te eten. Daar vond ik niet zoveel van, met zo’n korset voel je honger niet. Vandaar al die appelflauwtes van de Korsetdames in vervlogen eeuwen.

Een half uurtje later echter, nadat het publiek nog net niet in polonaise en luid zingend de zaak had verlaten en ik nog wat nakeuvelde met de intimi, haalde mijn roekeloze gedrag mij genadeloos in. En toen het me overkwam, bedacht ik me pas dat het eigenlijk geheel logisch was. De dolma’s namelijk, vonden geen doorgang naar de andere helft van mijn torso. Zij zagen de passage geblokkeerd door een effectief  ingesnoerd middenrif.  Ik werd wat benauwd en nam een slok Proseco als glijmiddel om de stilliggende dolma’s te ondersteunen bij hun doorgang.  Plots brak het koude zweet mij uit en smeekte ik Lustgenoot mijn Korset van mij af te rukken. Nu doet hij dat graag weet ik, maar dan zijn de omstandigheden toch wel wat anders.  Zeer lovenswaardig hoe snel het hem lukte mij te bevrijden.

Helaas mocht het niet meer baten; op zoek naar verlichting besloot het lichaam een andere uitweg te vinden.  Indien niet naar beneden, dan maar naar boven. Door het neusgat, om precies te zijn. Ik snelde met de handen voor de mond naar het damestoilet, wat ook nog een uitdaging is, dat snellen, als je pin-up schoenen aanhebt. 

Welaan, nadat de dolma’s een totaal onelegante andere richting kregen dan het bestemmingsplan, was het leed ook direct geleden. En mengde ik mij zeer opgelucht, korsetloos, weer terug onder mijn zeer lieve en begripvolle gasten.

Moraal van dit verhaal en absoluut de meest bruikbare Tips die ik alle Korsetdraagsters wil meegeven: eet voldoende, enkele uren voordat u een Korset aanrijgt.  Drink geen Proseco als glijmiddel als u het Korset eenmaal draagt. En in geval van hoge nood: zorg dat uw Lustgenoot u heel snel weet te ontkorsetten.

Desalniettemin: ik heb een topavond gehad! Waarvoor mijn dankbare dank aan alle aanwezigen!  Bij de presentatie van Lustkronieken 3, ben ik in ieder geval voorbereid.