Schrijfronde 7: 29-8-15

Een opdracht die makkelijk leek: een stiekeme kantoorromance. Er over nadenkende was het best een klus om niet in de bekende cliche's te vervallen. Ik had bruisende inspiratie dit keer en hoewel ik mijn verhaal na het inkorten tot de gevraagde 700 woorden minder mooi vond dan met de geschreven 1250 woorden, werd ik toch beloond met de eerste plaats. Die ik met blozend genoegen waardeer, dank alle stemmers! Klik hier voor de uitslag en lees hieronder mijn inzending!

De Opvolging

Vanuit zijn vertrouwde stoel keek hij door zijn periscoop naar de jonge damesbenen in korte zomerjurkjes. Alles krioelde van leven beneden. Zuchtend besefte hij hoe hij lang geleden deel was geweest van dat alles. In zijn schoot rimpelde ver weg iets van lust. 84 jaar, en morgen 85. Zijn zorgvuldig opgebouwde imperium was alles wat hij achterliet. Maar aan wie, met welk doel? Zijn oude stoel was alles wat hem nog omarmde in de slapeloze nachten. Hier wilde hij sterven, op zijn verjaardag. Het flesje stond al klaar. In de vroege ochtend zou hij het innemen, met verse koffie van Irena, zijn trouwe koffie-en-nog-wat-dame. Daarna zou hij zijn voorstel doen. Ja, zo moest het. Dat zou een prachtig afscheid zijn. Blijdschap schreef zich op zijn gekreukelde wangen. 

Irena vond zijn koffie-instructies om 07:15. Ze wist dat hij van de klok was en ging met zorg en aandacht aan de slag. Vandaag legde ze op het dienblad een rode anjer, ze wilde het niet ongemerkt laten passeren. Hij was de enige man die haar graag zag, die vroeg hoe het met haar ging, die haar liefkoosde en bewarmde. Ze voelde tederheid in haar stenen hart als ze hem zo geheim bediende, hij gebogen over zijn dossiers, mopperend over de trouweloze vennoten, zij onder zijn bureau. 

Om 07.30 stapte ze zijn kantoor binnen. De geopende gordijnen lieten een veeg licht binnen. Rustig zette ze het dienblad neer en onderdrukte de neiging hem over zijn grijze dunne haar te strelen. 

“Uw koffie meneer. En van harte gefeliciteerd!” 

Dankbaar keek hij op, greep onverwacht haar hand en drukte een kus op haar vingers. 

“Blijf even Irena. Ik wil je een belangrijk voorstel doen.” 

Hij pakte het flesje, roerde de inhoud door zijn koffie en nam een voorzichtig slokje. 

“Je weet dat ik geen erfgenamen heb. Ik weet dat jij ook niemand hebt, en dat je veel te slim bent om hier de koffiejuf te spelen. Bovendien weet je alles van mij. Baar mij een erfgenaam en leidt mijn bedrijf de komende 21 jaar. Daarna draag je alles over aan ons kind. Ik weet dat jij het kan en je bent de enige, ik herhaal, de enige die ik werkelijk vertrouw. Ik zou niemand anders willen als de moeder van mijn eerste kind. Zo kan ik gelukkig sterven, ben jij nooit meer eenzaam en uit de financiële misère. Ik houd heus wel bij hoe jouw cyclus loopt, als je ongesteld bent zit je onder in plaats van óp mijn bureau. Het is karma dat mijn verjaardag en jouw ovulatie samenvallen. Een kosmische vingerwijzing dat we dit moeten doen. Wat zeg je ervan?” 

Het langzaamwerkende gif roerde zich. Hij voelde een erectie opkomen die stijf genoeg was om haar te penetreren. Hij wreef over zijn kruis met zijn benige gevlekte hand en reikte met zijn andere naar haar volle borsten. Irena stond met hartkloppingen naast hem, haar hersens draaiden overuren. 

“Heeft u dit op schrift meneer?”

“Kijk maar, op mijn bureau. Dit is hét moment Irena, het is nu of niet. Wat ik net heb gedronken duurt maar een uurtje en de prijs is dat mijn hart het begeeft. Er is geen tijd te verliezen.” 

Razendsnel las ze alles door.

Zijn door gif opgewekte erectie bloeide alsof hij 35 was. Irena ritste zijn broek open, ontdeed zich van uniform en slipje en besteeg hem schrijlings, zoals ze al vaker had gedaan. De oude stoel omarmde hen, als hun liefdestroon. Kreunend van opgerakeld genoegen verborg hij zijn gezicht tussen haar warme borsten en omvatte haar volle billen met beide handen. Zij ontving hem, zacht en teder, kuste zijn grijsheid tot kleur en bereed hem als een volleerde amazone. Irena verbaasde zichzelf én hem met een orgasme. Voor hem duurde het langer om tot ontlading te komen; de klok tikte angstig door. Het gif stuwde hem op, vertaalde zijn geilheid in heftig genot, liet zijn hart op hol slaan. Schokkend vergoot hij zijn resterende leven in haar jonge kolkende schoot. Met de laatste druppels die uit hem vloeiden, sijpelde ook zijn bestaan mee. Zijn tijd stopte. In zijn grootste moment van Levenslust, liet hij met een glimlach zijn imperium in haar achter.