Mijn redding 26-09-15

Voor de workshop bijeenkomst van 26 september '15, kregen we weer een uitdagende opdracht. ''Schrijf een erotisch verhaal dat zich afspeelt op de Titanic, waarbij je je inleeft in het tijdsbeeld van de vroege 1900's."
Bedenkelijk de enige troelala die nooit de film met Kate en Leonardo had gezien, werd ik toch geïnspireerd toen deze geheel toevallig afgelopen week op tv kwam. Ik kijk weinig tv en zeker geen Titanic-achtige films, maar allez, dit kon ik natuurlijk niet op me laten zitten. Zeker niet na het lezen van de prachtige inzendingen van Rolf, San en meisje71. Na de film en wat research, heb ik onderstaande verhaal ingestuurd.

Ik prees mijzelf gelukkig dat ik het zieke kamermeisje 1e klasse mocht vervangen en twee van de duurste suites toebedeeld kreeg. De zes passagiersnamen had ik uit mijn hoofd geleerd en had de enorme suites, compleet met kroonluchters en hemelbedden, vooraf bekeken.  Zo wist ik dat de Belgische freule met haar schatrijke veel oudere echtgenoot pas in de vooravond zou boarden. Vlak voor de afvaart arriveerde ze met de bellboy en acht enorme koffers in haar kielzog. Behangen met juwelen maakte ze eerder de indruk van een  ‘Femme Mondaine’ dan een in het gareel lopende freule. Sinds haar intrek in de suite, die meer kostte dan ik mijn leven lang zou verdienen, had ik haar niet gehoord. Vlak voor het diner echter kwam haar belsignaal en ik haastte me naar boven.
“Jaaa, open!” zei ze met een heerlijk Europees accent na mijn klopje. 

Mevrouw stond naast het duidelijk beslapen hemelbed. Tenminste, de peperdure lakens lagen wanordelijk gekreukt. Haar haardos zat verwilderd en ze maakte een verhitte indruk. Ze had geen overjurk aan en zelfs haar keurslijf was nog niet ingeregen. 

“Waar bleef je nou zo lang? Nu ja, de Titanic is het grootste wereldwonder, dus je moest zeker die hele gang door. Je MOET me echt helpen, zo kan ik niet aan tafel van kapitein Smith verschijnen. Kom, rijg mijn korset in en knoop mijn laarsjes. En pak alvast mijn jurk, die hangt achter de deur...”, sprak ze gehaast.

Zelfs in haar witte borstrok en losse keursje was haar perfecte zandloperfiguurtje zichtbaar. Wat was ze geweldig, een echte freule!
Ik ging achter haar staan en peuterde de veters met mijn vingers omhoog.

“Strakker, ik wil een wespentaille vanavond!”  

Terwijl zij zich stevig vasthield aan de bedpost, trok ik nu uit alle macht de veters aan.  Zo dichtbij rook ik haar kruidige parfum die vanuit haar roomwitte nek omhoog dwarrelde, een betoverende geur die haar nog aantrekkelijker maakte. 

Buiten adem plofte ze op bed en stak haar benen uit.

“Nu mijn laarsjes.” 

Haar crèmekleurige kousen lieten elegante enkeltjes zien. Ik knielde en nam haar voet in mijn schoot.  Ik vond het heerlijk zo voor haar te zitten en één voor één de leren veters door de oogjes te halen. Een onbekend gevoel trok door mijn borst: een verlangen voor altijd aan de voeten van deze elegante verschijning te zitten. Maar ik wijdde me aan mijn taak, zoals het hoorde. Ik denk dat zij ook iets voelde - haar ademhaling werd rustiger. 

“Dat heb je vaker gedaan, zo netjes! Hoe heet je eigenlijk?” 

“Keira mevrouw”, zei ik nederig. “Zal ik nu uw jurk pakken?”

Ze knikte en liet zich met een zucht achterover vallen op het bed. Tussen de lakens kwam een notenhouten doosje met een medisch uitziend apparaat tevoorschijn. Ik probeerde er niet op te letten en wachtte met de jurk over mijn armen tot ze op zou staan. 

Maar ze stond niet op en pakte het doosje op.  “Kijk Keira, mijn vertraging vanavond.  Ik kan het niet helpen, het is doktersvoorschrift! Ik moet dit minimaal één keer per dag volbrengen, anders gaat het mis. Maar door de reiscommotie lukte het niet. En eerlijk gezegd weet ik nu niet hoe ik de avond overleef, zo opgeprikt met die blaaskaak-kapitein Smith en mijn saaie echtgenoot. Ik blijf liever hier, om dat brandende vuur te blussen. De dokter zegt dat ik uitzonderlijk erge Hysteria heb.”

Ik had werkelijk geen idee waar ze het over had.

“Vergeef me mevrouw, ik ben maar een bediende en weet niet goed wat u bedoelt. Maar als het zo belangrijk is, kan ik u wellicht helpen?”, stamelde ik, me schamend over mijn onwetendheid.

“Me helpen? Hahaha, dat zou wat zijn…”, proestte ze, maar direct daarna was ze stil en keek met een sluwe blik naar boven.  

“Eigenlijk is dat niet eens een slecht idee Keira. Sterker nog, ik vind het subliem! Laat die jurk maar, ik kom toch hopeloos te laat. Kom eens hier, dan laat ik zien hoe je mij een behandeling moet geven. Ik stuur mijn man wel bericht dat ik me niet goed voel, die mist me toch niet.” Liggend strikte ze haar knielange onderbroek los. In mijn positie kon ik natuurlijk niets weigeren.

Ze pakte het stalen apparaat, deed een snoer in het stopcontact en reikte het mij aan. Met haar benen wijd lag de mooie freule midden op bed, ik kon zo haar vagina zien! Ik stond versteend en wachtte op haar instructies. 

“Die schakelaar, zet maar aan. Daarna breng je het langzaam bij mij naar binnen. Je merkt vanzelf als de behandeling klaar is, dan word ik weer rustig.  De dokter heeft me precies geleerd hoe het moet, maar op het moment dat de Hysteria- blokkade wordt opgelost, verlies ik de controle over mijn bewegingen; het werkt beter als jij het doet. ”

Ze spreidde haar dijen en keek me dwingend aan.  Mijn handen trilden, maar ik deed precies zoals ze zei. Ik viel van de ene verbazing in de andere: nog nooit had ik een vrouw dáár gezien, zelfs niet mezelf.

Bij het binnenbrengen van het luid zoemende en trillende apparaat begon ze hardop te kreunen. Ik dacht dat ik haar pijn deed en wilde stoppen, maar ze riep: “Beweeg het in en uit Keira, ooooooh, zo moet dat van de dokter…aaaahhww.” Ze lag te kronkelen en ik zag dat haar vagina helemaal rood gezwollen en vochtig werd. “Zet m harder…god, dit had ik nodig, harder en dieper Keira…hhmmm”. Ik kreeg een beetje moed, voelde zelf een vreemd warm gevoel in mijn schoot en een gloed op mijn wangen, zo warm kreeg ik het ervan. Zelfs zo erg, dat ik bijna mijn rokken omhoog deed om de brandende jeuk bij mijn eigen vagina te stillen. Maar dat bleek onmogelijk, de freule ging zo te keer dat ik al mijn aandacht nodig had het apparaat op zijn plaats te houden. Ineens duwde ze mijn hand met het ding diep naar binnen en hield met trillende billen stil. Een grote straal spoot uit haar vagina, zo over mijn hand!  

“Dat is vast de Hysteria-blokkade”, dacht ik.

Haar lichaam schokte en ze stootte dierlijke geluiden uit. Ik voelde me bevoorrecht dat deze sjieke mevrouw me zo vertrouwde.

Eenmaal bedaard ging ze rechtop zitten.

“Keira, fantastisch! Tot aan New York zal ik je iedere avond vragen te helpen.” Ze boog zich naar me toe en kuste mijn wang. Ik voelde weer die jeuk bij mijn vagina. 

De volgende dagen groette ze me met een intiem knikje als ze langs me liep en fluisterde snel het tijdstip dat haar man in de rooksalon zou zitten.  Ze leerde mij precies hoe ik het goed deed. Op de derde avond, 13 april, heeft ze het bij mij gedaan. Ik wist niet dat zoveel heerlijkheid bestond! Dat weet ik nog heel precies, ze was mijn eerste liefde, naar ik pas jaren later begreep.  Die nacht is ze verdronken. Ze lag nog in de suite bij te komen na ons samenzijn.  Tevergeefs heb ik getracht naar boven te komen, om te zorgen dat ze in een van de sloepen mee kon. Vastgeklampt aan een houten stoel in de koude zee, heeft deze herinnering me warm gehouden tot ik werd gered.