Inspirasie

Vandaag las ik op Het Podium van EWA het interview Theo van Quint, wiens schrijfels ik nog niet kende. Inspirerend en verfrissend om dan eerst dit interview te lezen, voordat je überhaupt iets van de beste man hebt gelezen. (Als je het ook wilt lezen, klik dan gewoon hier) Hij meldde een paar zeer herkenbare zaken. Zoals de vragen die hij krijgt: of hij vanuit eigen ervaringen schrijft? Zijn antwoord vormde stof tot nadenken: waarom toch altijd deze vraag aan de erotisten? Aan een detective schrijver vraag je toch ook niet of hij alle moorden meemaakt (van die strekking)?

Toch: het lijkt aan de verbeelding van de lezer bij te dragen te denken dat de auteur zelf heeft meegemaakt wat hij of zij schrijft. Ook ik krijg, met zeer grote regelmaat, bijzondere vragen voorgeschoteld. Of ik een wild en exotisch sexleven heb. Waar ik mijn inspiratie vandaan haal. (Inspirasie, op z’n Rotterdams.) Last but not least de vraag of ik zin heb om te chatten over je-weet-wel-zaken of zin heb in een date. Van wildvreemden wel te verstaan, die niet altijd een letter van mij hebben gelezen.

Allemaal vleiend natuurlijk en ik begrijp best dat de vragen worden gesteld. Met mijn kont-foto als profiel op Facebook en met de inhoud van mijn verhalen, is mijn doel natuurlijk ook om uit te dagen en te prikkelen.  Zeker niet om mijn ego te strelen, maar om de Lust te raken in mijn medemensen. Ik ben nu eenmaal een vrouw met een missie: een Lustig leven voor iedereen op deze aarde, ter bevordering van de wereldvrede. Amen.

Hoe dan ook: ik wil niet al te geheimzinnig doen en best een klein tipje van de sluier lichten. Ja, ik heb een bijzonder prettig en creatief niet-bepaald-standaard sexleven. En nee: dat is niet met tientallen mensen, dat is met een en dezelfde bijzonder creatieve en lustige Lustgenoot. Ja, wat ik schrijf in mijn blogs is geen fantasie, dat is real-life. En inderdaad: ik heb een zeer hoog lustgehalte, ik ben er mee geboren en word ook wel eens geil van wat ik zelf schrijf of schrijf omdat ik in een opgewonden status ben (dat wil nog wel eens verkeren). Nee, ik date niet met mijn lezers en volgers. En ik chat zeer geselecteerd alleen met mensen die me aanspreken en waarmee wederkerigheid bestaat.  Zo, dat het even gezegd is.

Wat betreft mijn verhalen: dat is geheel andere koek. Mijn verhalen ontspruiten in mijn fantasie, al dan niet geïnspireerd op echte meemaaksels, verhalen van mijn vrienden en vriendinnen, filmpjes die ik zie, geile fantasietjes die ik uitwissel met bovengenoemde lustgenoot in zijn afwezigheid, mooie foto’s die ik onder mijn neus krijg, vertelsels die voortkomen uit de interactie met enkele van mijn leuke lezers, herinneringen aan een vorig leven en zelfs ranzige bedenksels als ik met mijn hondje langs de dijk ronddobber in de door mij zeer geliefde natuur. A dirty mind is a joy forever. 

En het meest vreemde vind ik zelf nog wel, dat aan al die inspirasie geen einde lijkt te komen. Het erotisch speelveld is namelijk in zichzelf eindeloos. Al heeft een ieder zo zijn of haar eigen thema’s die blijven terugkomen, in het spel dus ook in de verhalen. Je zult mij niet snel een zoetsappig romantisch streel-verhaaltje zien schrijven, met een “ze leefden nog lang en gelukkig en trouwden en woonden in een heel  lief huisje” onderwerp. Dat laat ik met liefde over aan de boeket-reeksjes, die, ik beken, ook wel eens gelezen heb en best leuk zijn om de inspirasie aan te wakkeren.  

De eindeloosheid zit 'm in het feit dat in de Wellust, alle facetten, alle emoties, alle angsten en vreugden van het werkelijke leven besloten liggen. Ik kan er alles in kwijt, het heerlijke, ingewikkelde, complexe leven er in spiegelen.

Vermoedelijk heb ik gedachten en binnenpretjes die niet iedereen heeft, zo komt het mij voor. Ik ben echt onverbeterlijk, dag in dag uit. Ik verbaas me er zelf over, het zal wel met hormonenspiegels of zo te maken hebben. Mijn hoofd en hart staan nooit, echt nooit, stil. Mij hoor je niet klagen, ik word er blij en gelukkig van. 


Zo stond ik vandaag een knalroze muur wit te verven. Geen kinnesinne in de warmte. En dan ook nog dat geluid van de langharige roller, zwaar van de verf, van die sjip sjip geluiden makend als je een verse lading op de muur uitsmeert. Ik heb dan direct de associatie met een zeer angeheiterte kut, excusez le mot. Ik krijg daar neigingen en kleine visioenen van. Bijvoorbeeld: zal ik met mijn blote voorgevel mij tegen die natte muur aandrukken, en een lichaamsstempel op de muur maken? Een witte muur, met een knalroze silhouet van Liza. En wat te denken van zo iets simpels als een boterhammetje honing smeren? De gedachte fietst door mijn hoofd om het boterhammetje te verruilen met het bijzonder smakelijke lijf van Lustgenoot en de honing langzaam van hem af te likken. Hell, zelfs als ik mijn autogordel om doe, heb ik af en toe flashbacks van een geheel andere omsnoering waar ik zoveel van houd. Huishoudelijke taken zijn een stuk draaglijker als ik me verbeeld dat Lustgenoot toekijkt hoe ik op mijn knieën…nee, hier stop ik, some things should stay private.

Mijn inspirasie dus lieve lezers, is het daaglijks prachtige leven. Niet alles wat ik doe en meemaak vind ik even leuk, maar toch vind ik inspirasie en levensvreugde in alle grote en kleine dingen van het bestaan. Al was het maar, omdat ik voel dat ik Leef. Ook, of juist, als het pijn doet.  Ik ben tegenwoordig een blijmoedig mens. 

Niet alles wat door mijn non-stop gedachten wandelt, hoeft te worden uitgevoerd. Het bedenken is al plezier in zichzelf. Het opschrijven ook. Na te denken over wie wat deed en hoe en dat te vermengen met de duizenden andere inzichten over de essentie van het leven en het levensgeluk.  Wellust als spiegel en als inspirasiebron voor het Goede Leven. Dat is nooit op.


Reactie schrijven

Commentaren: 2
  • #1

    Cleeo (donderdag, 06 augustus 2015 09:59)

    Die dagdroomflitsen, lust of last?
    Ik zou ook niet weten hoe, zonder.
    Muurtje mooi geworden?

  • #2

    François Reijnders (maandag, 25 juli 2016 01:47)

    Zeer duidelijk verwoordt Liza. Als schrijver(ster) is het juist een heerlijk gevoel om tijdelijk een alter ego neer te zetten. Ik vind het een succes als mensen je daarmee vereenzelvigen. Dan heeft de juiste toonzetting plaatsgevonden. Gewoon lekker doorgaan. Mensen denken bij mij ook dat ik een enorme whiskey verslinder ben omdat dat veelvuldig in mijn verhaaltjes naar voren komt. Heerlijk. Gewoon op het verkeerde been zetten. Jij moet die geilneven helaas maar op de koop toenemen.