Oefening baart Kunst

Oefening baart Kunst. Een oud gezegde en as true as a koe. Wat Kunst mag heten en wat niet, daarover zullen de geleerden, de beste stuurlui en de argeloze toeschouwers het vermoedelijk nooit eens zijn.  Maar dat oefening er toe leidt, schijnt onbetwist. 

Ik schaar de Kunst van het Leven hier ook onder lieve lezers. En een ieder Mensch vult de visie op “heerlijk leven” voor zichzelf weer anders in. Voor mij, Liza, bestaat de Kunst wat het leven betreft voornamelijk uit het vormgeven van de ware lusten. Dan heb ik het niet alleen over Wellust, al heeft deze een prominente en belangrijke plaats in mijn leven. Ik heb het over werklust, eetlust en levenslust in het algemeen.  Lust is, voor mij althans, onlosmakelijk verbonden met diepe verlangens, dromen en ambities. Conditionering en sociaal maatschappelijke aanpassing maakt dat wij, al doende en gaande, deze lusten nog al eens verwarren en vervangen met “moeten” en met wat wij denken dat anderen van ons verwachten. 

Het prettige van oprechte wellust is, dat het ons weet los te weken van deze conditionering. In de naam van wellust, geilheid in de volksmond, komen onze diepste verlangens naar boven.  In de wereld van de wellust is zo veel geoorloofd. De grenzen van wat toelaatbaar is, liggen in het respecteren van de integriteit van anderen. Maar in onze fantasieën is in feite alles toelaatbaar. In deze interne microkosmos symboliseren onze (wel) lusten onze fysieke en emotionele verlangens en hoe wij ons wensen dat het werkelijke leven er uit zou kunnen zien. 

Het lastige is echter, dat ook het uitvoeren van onze wellusten aan conditionering onderhevig is.  Wij worstelen allemaal met de discrepantie tussen ‘het binnen de normen van “normaal” blijven’ en de vreemdsoortige buitenissigheden waar onze fantasie ons voert.  Als we eenmaal zo ver komen dat we onze vreemdste fantasieën zonder schroom delen, beleven en uitvoeren met een Lustgenoot die op dezelfde frequentie zit, zo ver komen dat we los laten wat wij denken dat als normaal wordt gezien, wat een heerlijke wereld opent zich dan! Wat een vrijheid, wat een genoegen!

In de wellust is het ‘moeten’ vervangen door ‘verlangen’ en ‘gewoon’ Doen. Als we eenmaal de drempel over zijn, lijkt iedere grens en remming te zijn opgelost. We volgen het lichaam, zoals het beweegt en aangeeft, we volgen het verlangen dat ons precies vertelt hoe we het willen, waar we het willen, hoe vaak en hoe lang en met wie. Hoe mooi is dat. In de vrije wereld van de wellust, word ik meer Mensch dan in de geconditioneerde wereld waar we nu eenmaal in te leven hebben.
In de handen van mijn Lustgenoot, ervaar ik een vrijheid die mijn werkelijke leven zeer positief beïnvloed. (Van die momenten dat je denkt: lul maar raak. Ik word vanavond gewoon weer in mijn kont genomen, dát is pas belangrijk).
Lust als troost als we in Weltschmerz verkeren. Lust als medium om ons dichter bij ons ware en oprechte wezen te brengen.  Zonder Lust, geen Leven.

Eerlijk is eerlijk: als we allemaal maar de hele dag zouden doen waar we zin in hebben en zouden luisteren naar onze lusten, zou er van productiviteit niet altijd even veel terecht komen en vervallen we wellicht in anarchie. Dus ik snap het best wel dat we regeltjes met elkaar afspreken hoe we het beste met al deze mensen op 1 aarde door 1 deur kunnen.  Het is alleen zo jammer dat veel van deze regels appelleren aan onze angsten en ontworpen zijn om ons van de lusten weg te houden, zodat we Werken voor een Anders Geld en braaf doen wat men ons verteld dat we moeten doen. Dat maakt het voor de zogenaamde leidinggevenden allemaal een stuk makkelijker.

Moraal van het verhaal: Vind uw eigen balans. Denkt u daar toch vooral over na. Neem met minder toch geen genoegen! Ik wens u allen een heerlijk lustig leven toe. Bevrijd van alle schijn en moeten en zullen en angsten en gedoe en gedinges. Gewoon. Omdat in de Wellust alles kan. LevensLust.