Schrijfronde 5: 06-06-15

Ook deze ronde was weer pittig. Zo moeilijk om niet in cliches te vervallen en gevoel te geven aan een levenloos voorwerp.  Het heeft evenwel prachtige teksten opgeleverd van de deelnemers.Een terechte zeer originele winnaar en ondergetekende deed een dansje voor de tweede plaats! De nieuwe opdracht ligt geheel in mijn straatje, wat een prettige afwisseling is na de worstelingen van de afgelopen keren (die me veel leerden). 4 juli inleveren, 5 juli op de EWA site.

De opdracht was heel kort dit keer:

Schrijf een korte scène vanuit het oogpunt van een vibrator. Maximaal aantal woorden: 400

Weltschmerz in Existentia

In het veilige donker liet ze haar herinneringen de vrije loop. Hij was zo dichtbij, hun contact zo intiem en toch, voor eeuwig onbereikbaar. Een trage traan van lust liep nog langs haar zilverglanzende leest, toen ze mijmerde over de grenzen van haar microkosmos heen. Over hém, Butt, en hun kortstondige intense ontmoetingen. 

Slechts een enkele keer had ze Butt echt gezíen, toen ze samen op Haar kussen hadden gewacht tot ze aan de beurt waren hun performance te geven. Met zijn diepe doffe zwart contrasterend op het witte kussen had hij zwijgend maar lonkend naar haar gekeken. Ze trilde inwendig weer, van intens verlangen, naar die keren dat ze met hem Haar vochtige universum hadden gedeeld. Zij aan de voorkant, Butt van achteren. Een blind samenspel van ultiem genot. Ze zong haar mooiste lied, steeds hoger, steeds sneller, ze liet zich glanzen en bewegen en dansen in Haar Leven zelf. 

Ook hij, eens zo stil en somber, hij bracht licht in Haar duisternis, zo sierlijk bewegend, zo mannelijk en toch zo elegant,  al Haar gevoeligheden met zijn uitzonderlijke vibraties zinnenstrelend.

Och, de vreugde die ze voelde die vibraties op te vangen, zijn ritme tegengesteld te reflecteren en Haar zo te mogen behagen. Ze verloor zich in de idylle, dat Butt en zij sámen Haar konden laten smeken en kermen en kronkelen tot Zij niet meer kon. 

De schoonheid van dat wat Butt teweegbracht, zij over zich heen gestort mocht krijgen. Dankbaar was ze, dankbaar voor deze heerlijkheid,  voor het Leven dat ze voelde, opgezweept door zijn zware timbre, gekoesterd en omarmd door Haar liefdevolle orgasme. Trots was ze ook, dat zij, met Butt, haar levensdoel zó vervullen mocht en Haar dit schenken kon. Al waren ze nooit één, Butt en zij, voor eeuwig gescheiden door Haar dunne wand, dichterbij het Nirwana zou ze nooit komen wist ze. 

Het was haar desiderium dit nogmaals en nogmaals en nogmaals te ervaren, tot zij beiden zouden sterven van geluk.

Ze snikte onderdrukt, toen het einde weer in haar oplaadbare geheugen verscheen. Als eerste werd zíj abrupt en meedogenloos verwijderd, zoals iedere keer, van La Scène de Crime. Met zijn vibraties nog in haar wezen, terug naar het begrensde duister in haar doosje, luisterend naar de naweeën van Haar oerschreeuw en het uitdoven van zijn zwanenzang. In haar eenzame levenloze dromen bereidde ze zich voor op de naderende eindigheid van haar bestaan.