Spanking

De menselijke huid is een zeer belangrijke erogene zone, zoals bekend. De huid te strelen is heerlijk. Gestreeld worden evenzo. Maar Liza is ook een dame van contrasten. Zo ben ik nu eenmaal geboren. Wie de voorzijde van mijn verhalenbundel ‘De Lustkronieken’ kent, begrijpt al wel dat Liza Daen ‘into spanking’ is. Billenkoek is een prachtig element in het spectrum van Lust, mijn lieve lezers. U te vertellen hoe dat is, als hij zijn naam op je huid schrijft, is een welhaast onmogelijke opgave. 

Spanking gaat voor sommigen over de vernedering of het gestraft worden. En dat is een ieder gegund. Zo niet voor mij. Het gaat mij om geheel andere elementen. Ik ben niet van het straffen, ik ben van het verdien- en beloningsmodel. Samenhangend met diepere psychologische elementen die voor mij wat al te persoonlijk zijn om hier te schrijven. Laat ik volstaan met de idee dat een ‘good old spanking’ voor mij een beloning is. 

Het fysieke element laat zich hier zeker ook in kennen. Spanking vereist een zekere vaardigheid van zowel gever als ontvanger. We hebben het hier niet over een beetje dijenkletsen, maar over het met precisie toebrengen van slagen met de vlakke hand, met de juiste snelheid, het juiste ritme, op de erogene plaatsen.  Een leuk klapje op de billen is dus niet waar ik het over heb. 

Ik bedoel hier over de knieën van de Lustgenoot liggen, met de billen omhoog. Of geknield voor hem met de billen omhoog, overgeleverd aan zijn handen. Het vertrouwen. De huid gespannen en kwetsbaar. De eerste klap wordt verwacht met spanning, en komt dan toch nog onverwacht. Het geluid van huid op huid weergalmt in mijn hele wezen. Het is net, of er gouden draden zijn gespannen tussen de roodgloeiende huid en mijn clitoris. Direct verbonden, door toverdraden van Lust. Iedere slag voel ik direct ook dáár, verspreidt zich dan als elektrische lading door mijn hele lichaam. Er komt een moment, dat het bijna ondraaglijk lijkt. Dat ik bedenk dat het onmogelijk is om nog meer te ontvangen. Juist dan geschiedt mij een klein wonder. Door de pijn heengaan vereist focus, van zowel de Lustgenoot die een drempel over moet als van mijzelf die door een grens heen gaat. Die focus, bijna een trance, geeft een schatkamer aan emotie, aan lustgevoelens en aan overgave. Op dat ene ondraaglijke moment en vlak daarna, een kleine streling, een tong die me blust, zijn hand die me vasthoudt…dat is het kleine paradijs. Het moment dat het universum even samenkomt en de fysieke overgave gevolgd wordt door een emotionele overgave.

De billenkoek kan dienen als voorspel of als losstaande ‘daad’. Maar tijdens de coïtus (wat een woord, maar alles beter dan penetratie, dat is nog sterieler), wanneer ik op het randje van een orgasme zit, is een goed gekiende slag op het achterwerk precies wat me over de rand lanceert. Weer door die gouden draden. De warmte van zijn handen, het geluid van huid op huid, en de fysieke aandacht die het legt…ik vind het werkelijk verrukkelijk.

Ik begrijp heel goed, dat spanking niet voor iedereen is.  Misschien is niet ieder mens van deze zogenaamde ‘gouden draden’ voorzien. Of is niet iedereen behept met het talent de tederheid ervan in te zien en de drempel over te stappen van remmingen die wij ons hebben aangeleerd.  En ik begrijp ook dat de sporen van deze Lustvolle uiting sommigen met gruwel vervult. Roodgloeiende billen zijn namelijk een paar uren later blauw. Dat ziet er voor het ongeoefend oog bepaald niet verheffend uit. Voor mij echter zijn het trotse souvenirs van zijn aandacht en genegenheid. Het meest trots ben ik, als de afdruk van zijn hand letterlijk op mijn huid zichtbaar is. Een handtekening. Het vreemde is, dat deze plekken geen zeer doen. Jawel, het gloeit als ik op mijn billen zit. Zeker tijdens de lange reizen die ik soms afleg. Maar dat is iets anders dan pijn. Ik glimlach inwendig, ik word herinnerd aan een mooi moment in tijd en ruimte. 

In de kast heb ik een jeugdboek staan, wat ik als puber met rode oren kocht. Het heet ‘eigendom van’, uit het Engels vertaald. Hoe de schrijfster heet weet ik zo niet uit mijn hoofd en ik ben te lui om van achter mijn laptop op te staan om dat even op te zoeken. Hoe dan ook, het gaat over een jongedame die het ‘eigendom’ wordt van de leider van een ‘gang’. Er ging een voor mij ongekende romantiek van uit. Uiteindelijk kerft hij zijn naam met een mes op de huid van haar dij. Het is verder een triest verhaal, maar toen al werd ik verschrikkelijk aangetrokken door het concept. Ik ben, toen en nu, een nogal onafhankelijk persoon. Eigengereid, ga mijn eigen soms moeizame weg, ben behoorlijk dominant en ben zeker niet iemands eigendom. Maar toch, of juist, …in het Spel der Spelen ligt dat anders. Dat universum van Lust geeft me de ruimte om mezelf los te laten, me te laten vervullen met dankbaarheid en me over te leveren aan andere krachten dan die van de psyche. Met de juiste lustgenoot, dat wel.

Spanking. The Bomb. Dat wilde ik u even vertellen. For no reason.

Ps: kleine gniffel bij de spellingscontrole, waarbij Microsoft besloten heeft dat ‘billenkoek’ zich beter laat zeggen door ‘straf’. Ik zal ze deze blog eens toezenden en het laten aanpassen in beloning .