De Gigolo: voor de bijeenkomst 30-5-15

EWA bijeenkomst 30 mei 2015

Een nieuwe opdracht, en een pittige. Het inspireerde om eens totaal iets nieuws te proberen. Een andere stijl, een ander perspectief. Ik hoop, dat jullie vinden dat dit gelukt is.

De opdracht was als volgt:

Ben je een man? Schrijf een verhaal/gedicht vanuit het vrouwelijk perspectief. Ben je vrouw? Schrijf een verhaal/gedicht vanuit het mannelijk perspectief. Verhalen moeten in de ‘ik-vorm’ geschreven worden. Inleving in het andere geslacht is dus noodzakelijk.

Max 1500 woorden.

De Gigolo

Ik zag er tegenop als een berg. Ik bedoel, het was gewoon zo anders dan ik gewend was. Ik weet hoe ik de dames moet paaien, zeker als er een extra tip aan vast zit doe ik mijn best op de juiste knopjes te drukken. Letterlijk en figuurlijk natuurlijk. En ik hou ook wel van ze, van allemaal, echt waar. Het was geen makkelijke opgave om nu juist op de "uit-knop" te drukken in plaats van hen te complimenteren en naar mij te laten verlangen. Het ergste was nog wel dat ik het zestien keer moest doen.

Ik had me goed op deze exercitie voorbereid. Ik had zelfs een soort script gemaakt, met handige zinnen om de dames te overtuigen dat het nu over was. Uit met de pret, finito, basta.
Zoiets als: het waren prachtige tijden geweest, je was mijn favoriete klant, je bent een prachtige vrouw, jij kunt iedereen krijgen, het ligt niet aan jou maar…En dan kwam het. Dan moest ik het zeggen.
"Maar... ik ben v-e-r-l-i-e-f-d". Nondeju, ik kreeg het al benauwd door het op te schrijven, laat het staan het te zeggen.

Het meest rottige was, dat bij iedere dame die ik sprak, ik de beelden van de dames voor me zag. Zo hadden we Lucy, de zakenvrouw die gewoon geen tijd had om een vent te zoeken. Ach, Lucy. Ze was al een jaar of 5 mijn klant. Een pittige tante, van het soort ‘work hard, play hard’. Als ik bij haar kwam, zat ze meestal al maanden zonder seks. Geen fratsen bij haar. Ik hoefde alleen maar te zeggen hoe lekker ze er uit zag, dat ik haar wilde nemen en ze lag al naakt op bed, met haar benen gespreid. Ze vond het heerlijk als ik haar hard neukte tot ze er bij neerviel. Recht toe, recht aan. Daarna kon ik vragen wat ik wilde. Italiaanse schoenen, kreeft bij het diner, van dat soort dingen.

En dan hadden we de zachtaardige Joelle. Blond, grote tieten en een zachte warme kont. Ik weet niet precies wat ze deed, ze leek me nogal verveeld in haar huwelijk en haar leven. Ik vermoed dat haar man nogal in de slappe was zat, want Joelle smeet met geld. En daar was ik niet vies van natuurlijk, dus ik deed wat ze nodig had. Ik stuurde dagen van te voren al berichtjes en nam bloemen voor haar mee. Joelle moest het hebben van veel aandacht. Uren in bad zitten terwijl ik haar haren waste, haar dan in mijn armen nemen, strelen en haar oneindig laten klaarkomen door haar kutje te likken tot mijn tong bijna verlamd was.
Ze hadden allemaal hun verhaal en ik was de meester-dirigent van dit bijzondere orkest. Zestien keer de knop uitzetten, dat was nu het plan. Voor haar. De dag dat zij mijn leven binnenstapte, stond alles op z’n kop.

Het was een heel gewone dag geweest. Ik ben vrij nuchter, een knappe vent die toevallig goed kan neuken, uithoudingsvermogen heeft en precies weet wat vrouwen nodig hebben. Maar oke, die dag was ik met twee oude vrienden op stap in Amsterdam en waren we net gaan zitten in zo'n bruine kroeg. Een pot bier voor ons neus, sterke verhalen op tafel, je kent het wel. Die gasten wilde alles weten over mijn werk. Voor hen scheen dat het Walhalla te zijn. Drie of vier keer per week werd ik ingehuurd als date of sexmaatje, ik leefde me uit met die dames kreeg ervoor betaald en ik wist altijd cadeautjes los te peuteren.

Ik had het wel gezien, in alle vormen en maten, zo in de loop der jaren. Ik keek niet eens meer of ik ze wel of niet aantrekkelijk vond. Of ze seks-deprived eruit zagen en een beetje poen hadden, was voor mij belangrijker. Dan kon ik mijn slag slaan. En slagen slaan deed ik, honderden keren.

Ik zat met mijn rug naar de deur en keek niet op toen ik zo’n deurbelletje hoorde ten teken dat iemand de kroeg binnenstapte. Mijn vrienden echter zogen hun adem in, stootten elkaar aan en keken veelbetekenend.

"Daar wil ik wel eens mee op de schommel. Tjeuzes, wat een raspaardje", zei er eentje.

Meer uit kameraadschap dan uit interesse keek ik om. Ze stond aan de bar en bestelde een sju. Haar tasje bungelde los in haar hand, in contrast met haar vastgestoken haar. Ze was een beauty, een volbloed, perfect gekleed met een perfect figuurtje. Ze straalde zwoelheid uit. Stoïcijns negeerde ze de opmerkingen die op haar misplaatste aanwezigheid in zo'n platte kroeg kwamen, Toen ze in haar tasje keek om haar drankje te betalen, kruisten onze blikken. Mijn hart stond even stil. Ze keek naar mij, zoals ik naar de vrouwen keek.

Ze dronk snel en elegant haar sju, maar wel met een gehakte voet op de koperen voetsteun, als een vent. Daarna knoopte ze haar lange jas dicht, draaide zich resoluut om en verdween weer naar buiten. Een zacht gesis en gefluit van de kroegtijgers klonken haar na. Ik keek even naar mijn bier, toen naar mijn vrienden. Als een soort openbaring in mijn hoofd en voelbaar in mijn kruis, wist dat ik haar moest hebben, bezitten, dat ze voor mij was. Ik stond op, pakte mijn jas en rende haar achterna. Voor het eerst van mijn leven, ging ik achter een vrouw aan.

Het heeft weken zeuren, bedelen, opwachten en charmeren gekost voor ik haar telefoonnummer en email kreeg. Daarna weken appjes en mailtjes voordat ze akkoord ging met een etentje. Ze was een callgirl, een hele dure. Ik was volledig in haar ban, ik werkte haast niet meer, ik kon het niet. Ik wilde alleen nog maar haar. Met een wufte beweging van haar pink, had ze me op de knieën. Na dat etentje hebben we gekust. Een week later lagen we in bed, eindelijk. Het was nog mooier dan ik me had voorgesteld, maar van neuken is het niet gekomen. Dat wilde ze pas als we allebei gestopt waren met werken. Ik kocht jurkjes, schoentjes, etentjes, champagne, lingerie: alles, alles deed ik voor haar. Ze zei me, dat ze misschien wel met me wilde samenwonen. Maar ja, dan wel zonder mijn en haar werk natuurlijk. Ik keek alleen maar naar haar lippen en stelde me voor hoe ze die om mijn gekwelde geslacht zou sluiten. Als ze tegen me sprak, dacht ik alleen maar aan mijn handen in heur losse haar, als ze mij zou bestijgen en nemen en berijden en…

Ik heb ze dus allemaal gebeld. Alle zestien vaste klanten en het agency. Klaar voor de toekomst met haar, een nieuw leven dat zou beginnen tussen haar warme ronde dijen.

Het duurde uren voor ik alle dames had gesproken. De reacties waren nogal, tja, gemengd. Slechts een enkeling wenste mij succes. Maar het kon me niet schelen, ik wiste het zweet van mijn voorhoofd en voelde me kinderlijk blij. Het was me gelukt. Ik was vrij. Ik had jarenlang 3 of 4 keer per week seks zonder gevoel gehad en om in vorm te blijven trok ik me dagelijks af. Maar nu had ik mezelf al in geen weken aangeraakt, ik bewaarde mezelf, voor haar. Ik was geil tot op het bot. Enthousiast belde ik mijn lief. Ik kreeg haar voicemail. En nog eens. En nog eens. De volgende dagen probeerde ik bijna ieder uur haar aan de telefoon te krijgen. Ik stuurde mails, wachtte haar op, zocht de straten af. Ik was wanhopig. Uiteindelijk nam ik contact op met haar agency en vroeg aan de flemende stem aan de andere kant van de lijn of ze beschikbaar was.
"Zeker wel meneer, over een paar weken is ze wel beschikbaar", vertelde ze mij.
"Een paar weken!" bracht ik nog net niet hysterisch uit, "Ik wil haar voor vanavond!"
"Dat zal helaas niet gaan, maar ik kan wel haar lieve vriendin aanbevelen", antwoordde de dame weer.
Ik deed mijn best niet in te storten en vroeg door. Waarom ze dan niet beschikbaar was, dat ze vast wel een uurtje voor mij over had, misschien kon ik dan naar haar toekomen? Uiteindelijk zwichtte de dame aan de andere kant voor mijn wanhopig gezemel.
"Het is niet gebruikelijk dat ik dit vertel meneer, maar u schijnt haar goed te kennen. Ze is niet beschikbaar omdat ze in voorarrest zit. Voor fraude en afpersing. Ze beloofde klanten te gaan samenwonen en de eeuwige liefde. Maar uiteindelijk kwam het daar nooit van en baadde zij ondertussen in de luxe cadeautjes. En als ze ze leeggetrokken had, dan verdween ze met de noorderzon. Laat het u niet gebeuren hoor!" In totale woede gooide ik met een schreeuw de hoorn op de haak.

Om de suizende druk in mijn hoofd op te lossen, trok ik mij genadeloos af, spoot tegen de spiegel aan en haalde daarna mijn kleine zwarte boekje tevoorschijn. Het werd tijd om Lucy weer eens te bellen.