Strakke zwarte broek

De eerste rokjesdag is door noeste arbeid aan mij voorbij gegaan vandaag. Geen blote benen, niet huppelend door het gras en zeker ook geen zwoele blikken die uitgewisseld konden worden. Het is jammer, maar helaas. Nu zit ik moe en voldaan nog even na te sudderen in de warme avondzon. Het is net alsof alle poriën zich openen en de zon zo hard naar binnen zuigen dat het direct doortrekt naar mijn hele lichaam.

 

Ik ontspan, eindelijk. Een drukke week weer achter de rug en het weekend ligt voor me. Dit is misschien wel het meest verrukkelijke moment van de week, bedenk ik mij.

 

Ik heb geen rokje aan. Dat is al noemenswaardig, want meestal heb ik dat wel. Uitgerekend vandaag heb ik een strakke zwarte broek aan, met leren banden langs de zijkant. Ik voel nu pas hoe warm het eigenlijk is, zo in het zonnetje. In de aangrenzende tuin is de buurvrouw, compleet met zonnehoed, een beetje aan het scharrelen. "Heerlijk zo hè", roept ze me toe. Ik lach en zwaai even naar haar, het is werkelijk een allerliefst en bovenste best mens. Maar ik ben totaal niet in de stemming voor een praatje. Demonstratief sluit ik mijn ogen en laat mijn nek op de houten stoelleuning rusten. Mijn hakken liggen uitgetrapt voor me en ik laat mijn blote voeten er op rusten.

In het oranjeroze licht dat door mijn oogleden sijpelt, verschijnen vage contouren. Mijn lichaam warmt zich van binnenuit. In mijn zwarte broek warmt het van twee kanten op: de zon en mijn lijf slaan genadeloos toe. De vage contouren nemen me mee naar dromenland. en ik zweef mee.

 

Jij bent het. Ik zie je naar mij kijken. Met het vuur in je ogen wat verscholen, maar voor mij altijd zichtbaar. Je ogen kijken niet direct naar mij, en toch strelen je blikken mij op intieme plaatsen. Ik reageer, omdat het altijd zo gaat. Omdat jij het bent. En ik geen verweer heb.
Mijn zwarte broek zit strak in mijn kruis en wakkert mijn verlangen aan. Op de scheidslijn tussen de ware wereld en fantasia, bewegen mijn handen zich in het ritme van het leven. Ik weet even niet waar de werkelijke wereld zich bevindt: in mijn hoofd, in jouw ogen of in de tuin van de buurvrouw. Eerlijk gezegd wil ik het niet weten. Ik laat het leven door mij stromen en mijn handen volgen slaafs. Ergens in de periferie van mijn bewustzijn hoor ik de achterdeur van de buurvrouw dichtklappen en een stilte wederkeren in mijn domein. Ze is naar binnen, bedenk ik me. 

De gedachte als startsein voor mijn handen. Ze bedenken zich geen moment, strelen de binnenkant van mijn warme dijen. Door de stof van mijn broek heen, dringt mijn warmte zich naar buiten. Ik ben vochtig. Ik zucht. Omdat het altijd zo gaat.

 

In de spiegeling van mijn herinneringen zie ik jou. Hoe je mij de vorige keer beminde, hoe je in mijn gezicht spoot en ik mij laafde aan je levensvocht. Hoe je hese stem klonk, hoe je handen zich in mijn haar vuissten. Hoe je mij daarna liet komen, met je prachtige onrustige handen, diep verzonken in mij. Mijn ziel. Ik weet iedere seconde, van alle keren, met jou. Hoe je klonk, hoe je rook, hoe je kwam, wat je deed, hoe je smaakte, hoe je kuste, hoe je me streelde, hoe ik jou bemin. Alles. Dat gaat vanzelf. Ik ben geautomatiseerd selectief.

 

Voor ik het weet, strelen mijn eigen handen mijn broek open, streel ik mijn vochtige gladde vulva, glijd ik langzaam naar binnen. Terwijl ik aan jou denk; ik neem jouw honneurs waar. Mijn klit klopt, hard en vurig, tot het bijna zeer doet. Zoals mijn hart. Ook dat gaat vanzelf. Ik zweef in een roze, vochtig, warm universum.

 

De hond blaft tegen een opvliegende duif. Met een schok kom ik terug in mijn tuin. Mijn broek is open (en ik had, zoals meestal, geen slipje aan). De vingers van mijn rechterhand zo vochtig, mijn linkerhand houdt mij stevig vast aan de realiteit. In de hoop dat buurvrouw echt binnen was, strompel ik naar binnen, ga liggen in het schijnsel van de zon op de houten vloer van mijn huiskamer, en streel en vinger mezelf naar een kermend hoogtepunt. Verlichting, voor even.

 

Super Horny. Still. Rokjesdag, ha, laat me niet lachen. Zo’n eerste lentedag met een strakke zwarte broek met leer…beterrrrrr.


Reactie schrijven

Commentaren: 1
  • #1

    Marco (vrijdag, 10 april 2015 19:23)

    Heerlijk genieten in het zonnetje boh jammer dat ik niet je buurman ben


    Xxx

    Marco