Lulligheden

Over meten gesproken: laten we vandaag eens Lullen over de mannelijke delen.

En daar doe ik beslist niet lullig over, een Pik is een Pik. Gelukkig maar, want ik vind ze onmisbaar in deze wereld.

Ik heb al toegegeven dat ik enig formaat van een Lustgenoot bijzonder op prijs stel. En hiermee bevestig dat ik mijn Lustgenoot dan ook bijzonder op prijs stel. We gaan het lullen echter niet benutten om over size te spreken. Die kwestie mag wat mij betreft rusten hier. Ik wil wat zeggen over het uiterlijk van de Jongeheer himself.

Als waarderende gebruikster van de Pik valt daar namelijk behoorlijk iets over te zeggen. Hoewel ik zelfs bij mijzelve enige schroom bemerk dit zo zwart op wit op het digitale scherm te zetten. Vreemd, om dat te constateren. Want oraal gezien heb ik daar geen enkele moeite mee. Het zal te maken hebben met de vermoedelijke gevoeligheid voor de heren. Allez, daar zet ik mij nu even over heen. Focus op de Pik derhalve.

Het leuke van de Pik is, dat hij zo vaak van vorm verandert. Een op-rechte Transformer. In rustige toestand zijn de meeste leden die mijn ogen passeerden enigszins aanhankelijk. Aaibaar. Lief bijna. De zak hangt er in verschillende gradaties onder. Pik is echter een bijzonder levend wezen. De huid van de zak beweegt mee met de fysieke en emotionele temperatuur. De aderen zijn nog gevoeliger dan die in 's heren nek. De meeste tevreden snorrende Pikken vind ik niet bijzonder opwindend noch afstotend. Zoals ik zei: wel aaibaar. Heerlijk om gewoon zo in de hand te houden. Tenzij het een besneden exemplaar is. Besneden zijn onthult direct iets van het geheim, iets van de potentie die hij in zich draagt. En aangezien ik heb een voorkeur voor "open en bloot", waardeer ik besneden bijzonder.
Ook vind ik een geschoren Pik, en dan vooral de zak en het scrotum (hadden ze daar nu niet meer romantische woorden voor kunnen uitvinden?), zinnenprikkelend. Dan gaat het in een rap tempo van aaibaar naar nog-meer-likbaar.

Hoe anders wordt het al om de Pik te zien of voelen transformeren. Het zachte zwellen in de hand, het kloppen van de aderen in mijn mond. Verbazend hoe de natuur te werk gaat. Aaibaar gaat naar likbaar en transformeert bij erecte toestand naar een woest aantrekkelijke MustHave. Hoewel er natuurlijk exemplaren bij zijn die ook in erecte toestand aaibaar blijven en zich onttrekken aan de Mannelijkheid van het gebeuren. Echt, die zijn er. Je ziet het al aan de manier waarop het manspersoon staat. Geen strakke knieën, beetje slappe voeten. Dat Pik naar links of naar rechts kijkt of recht vooruit: dat is geen enkele kwestie. Maar zo één die zich bijna verontschuldigt, de eikel die zich niet door de huid heen wil barsten, maar zich verlegen blijft verstoppen: dat is jammer. Zoals bij de dames een trieste Kut bestaat, is de afspiegeling van ManZijnAngst af te lezen aan de Pik.

Echte Mannen willen we, geachte heren. Die trots en dwingend en fier en kloppend en trillend zich verheugen op het komende spel. Laat maar zien, de glimmende eikel die met een traan van lust al verraadt hoe verheugd hij is.

Resumé: het is niet zo zeer de uiterlijke schoonheid die opwindt. Al beken ik eerlijk dat een ge-aderd exemplaar, met een ferme ontblootte eikel, me zeker aangenaam toeschijnt. Het is niet (alleen) de omvang noch de grootte en zelfs niet het wel of niet geschoren zijn of het hoog of laag hangen van de zak. Het is de levendigheid die de werkelijke bekoring teweegbrengt. Het bewegen en samentrekken van de huid. Het blij opspringen. De kloppende aders. De zelfverzekerde en ferme hand die hem beroert (oei, ik dwaal alweer af, kijken is ook zooooo leuk). Hoe hij uitgeslapen en ongeduldig wakker wordt (en liefst tegen mij aan). Hm, ik wil er niet te veel doekjes om winden. De man die de Pik draagt, is de eigenlijke maat. Hij bepaalt "hoe hij erbij hangt, ligt, zit of staat". Een schone, frisruikende, geschoren en enthousiaste Pik valideert de anticipatie van de drager.

Enfin. Ik ben een waarderend benutster van de Pik. Aanbidden is een groot woord, maar ik kan me toch welhaast compleet verliezen in het Spel der Spelen met een lustvol Mannendeel. Bewonderend voor hoe hij zich kan transformeren en van alles in beweging brengt.

Ik moet hierbij denken aan een bijzonder boekje dat ik in bezit heb. Het draagt de wonderlijke titel: "Jij goudgepunte lans. Beschouwingen van de Franse erotische poëzie". Met daarin heerlijke gedichtjes, van allerlei aard. En daar ben ik blij van, want hoewel de schoonheid van Vrouw en Kut, terecht, in alle talen en toonaarden wordt bezongen en bejubeld en aanbeden en verbeeld en beschreven, is er maar bar weinig te vinden aan lofzang op de Prachtige Pik. Zonde en Onrechtvaardig. Ik voel me na deze gedachte absoluut geïnspireerd daar met onmiddellijke ingang iets aan te doen. Alvast een proefje dan, als voorafje.

Koppig zwaard

vol rechtigheid

Dat zwaait en wijst en ophef maakt

Dat glinstert in haar duister en

Dwingend hier de dienst uitmaakt

Stoere krijger, scheutend in zoete

Mede waaraan zij koel tevreden

Zo vaak de lippen brandt