Dolletjes gezellig

Als ik ergens de schurft aan heb, excusez het grove woord, dan is het wel dolletjes gezellig. Van alle ranzigheid ontdaan, kneuterig en saamhorig in de kring om de koffietafel. Een keurig bordje met vorkje en een stukje slagroomtaart. Bekers met Blond Amsterdam of hippe witte van Ikea. Bloemen in een vaasje, naast de familiefoto’s. De nieuwe binnenkomer schudt keurig de handen, rondlopend in de kring, voor hij zich handenwrijvend op een lege plaats begeeft. Het babbelen over niks, halve politieke onwaarheden en de toekomst van de social media, reeds lang achterhaald. Aaaarrrggh!

Ik kan er niet tegen, die gezelligheid. Ik word er buitengewoon obstinaat en recalcitrant van. Nu ben ik behoorlijk keurig opgevoed en ik weet me te gedragen. Maar hoe verder de levenstijd schrijdt, hoe minder aangepast ik lijk te zijn. Ik schuifel over mijn stoel, bijt op mijn lip en doe VerschrikkelijkeMoeite om op de juiste momenten intelligent te kijken en te knikken. Het gaat niet lang goed. Als een mij verder onbekende buurvrouw naast me komt zitten, met een "want-we-zien-elkaar-daar- ieder-jaar-dus-we-zijn-vertrouwd"-stem, en me vraagt hoe het met me gaat, heb ik reuze zin om werkelijk te zeggen hoe het met me gaat. Wat een aantrekkelijke gedachte!

"Nou, t ging klote, maar na een nacht goed doorgeneukt te hebben voel ik me vandaag weer beter". En onderwijl draai ik aan mijn parelkettinkje. Of deze, ook leuk: "Meid, ik heb gisteren mijn nieuwe korset besteld. Van het uitzoeken en opmeten alleen al werd ik supergeil, maar Lustgenoot was niet in de gelegenheid. Dus heb ik uren met mijn buttplug zitten spelen. Wist je dat een buttplug ook uitstekend dienst doet als dildo en klitvanger?"
Helaas denk ik alleen maar deze dingen, ik zeg ze niet. Nooit zou ik niet willen zeggen, want in een argeloze bui zeg ik wel eens wat ik doe.
"Ik schrijf erotica". Dan valt er een kleine stilte. "Oh, nou, leuk, ja, ik/mijn zus/mijn vriendin/vulmaarin heb/heeft/hebben ook 50 tinten gelezen, hihihi, rode oortjes hoor". Zucht. Laat ik niet denigrerend doen lieve lezers. Dat is niet netjes van mij en echt waar: ik vind bijna alle mensen interessant om te observeren.

Moraal van het verhaal is, dat ik er niet zo goed tussen pas. Tussen ‘de Normaele Menschen’. En hoe ouder ik word, hoe minder ik pas. Zo’n groepsgebeuren, met de verplichte gezelligheid, ai ai, dat gaat echter niet goed samen met mij. Ik zei dan ook als een berg tegen de komende werkborrels en gelegenheidsmomenten op.

Nu heb ik wel de juiste remedie ontdekt om de komende nieuwjaarsbijeenkomsten met een glimlach te doorstaan. Het meest straffe korset wat ik heb, met kousen en zonder slipje. Gladgeschoren. Het mooiste zou nog zijn als Lustgenoot eerst even langs komt voor ik wegga, en me tussendoor natuurlijk niet douchen. Ik doe mijn KantoorKleding aan en neem de kleine roze dame mee in mijn handtas. Kan ik tussendoor op het toilet even stoom afblazen. Dan keer ik terug, met een glazige blik en een onrustige kont. Of nee: ik kan zelfs mijn buttplug dragende in mijn kont naar de Nieuwjaarsspeech luisteren (ik word bestormd door goede ideeën).

"Gaat t een beetje Liza, je bent zo stil en afwezig", vraagt mijn lieve overigens zeer gewaardeerde collega dan. "Jaaaaaaa", zeg ik zachtjes. Het is hier dolletjes gezellig.