Destroyed

Je wacht op me. Ik weet het. Het maakt me nerveus, te weten dat tijd telt. Te weten, dat het wachten op mij jou agiteert. Ik rijd sneller, sneller dan ik mag, sneller dan ik wil, niet snel genoeg. Want ik ben laat. Te laat. Dat zie ik al aan je blik als ik binnenkom. You are not amused. Ik moet het goedmaken met je.

Na een vluchtige kus, hang ik mijn jas op. Ik ken de weg hoe ik je mij kan laten vergeven. Precies hoe ik je raken kan. Je raken wil. Onder mijn jas heb ik aan wat je wilt zien. Een hoog ingeregen korset, zwart met roze, nog niet strak genoeg. De linten aan de achterkant hangen uitnodigend open. Ik heb naadkousen aan, met de kanten rand vast aan 8 bandjes van mijn jarretel, 4 aan ieder been. Hoge zwarte open sandalen, met een roze strikje erop. In contrast met de strakke zwarte glimmende stof van mijn korset en jarretels, draag ik een doorzichtig kanten slipje. Waarin je mijn eerder geschoren lippen net niet ziet.

Ik paradeer de kamer in. Ik treuzel, ik aarzel. Ik fleem:"Kan ik wat voor je doen, schat?" Ik loop naar het raam, de lichten van de stad sluit ik buiten. Ik ga mijn aansteker halen, uit mijn tas in de gang, wiegend met mijn heupen, en steek één voor één de kaarsen aan. Je volgt me, met een scherpe blik. Door de kamer, met je ogen. Ik weet dat mijn outfit je geil maakt. En ik weet ook dat je vindt dat ik het niet verdien. Maar ik krijg je, ik krijg je tegen wil en dank. Onze wil, onze dank. Want ik maak je gek. Gek van Lust.

Het duurt lang, dat wachten. Voor jou. Je bent zo ongeduldig. Zo beheersd, maar ik zie het aan het kloppen van de aderen in je nek. Dat ik op het lijntje loop. Juist nu, nu ga ik verder. Ik loop naar de spiegel aan de andere kant van de kamer. Heel rustig check ik mijn make-up. Ik loop weer naar de gang om mijn tasje te halen. Zeg ik. Ik zie je blik verdonkeren. Maar ik loop door en negeer je. Mijn lippenstift is belangrijker. Ik rommel extra lang in de gang. Alsof ik door de muur voel, hoe je adrenaline begint te kolken. Ik verbeeld me, met kloppend hart, dat ik zelfs je ademhaling hoor. Je wacht op me. Tot ik naar jou kom. Maar ik kom niet. Tergend. Ik wil dat je me haalt.

Je geeft niet toe, dat was ook te verwachten. Ik loop langzaam weer terug, naar de spiegel in je kamer. Vanaf de hoge leren stoel volg je mij nog steeds. Je handen in schijnbare rust gevouwen. Maar je blik, ooohw, die blik. Zo donker. Ik hang naar de spiegel, tuit mijn lippen, stift ze roze. Steek mijn billen ver naar achteren. Ik voel me smelten van verlangen, onder je ogen. Je zegt niets. Helemaal niets. Wie buigt er eerst?

Er is geen excuus meer, ik heb geen keuze. Ik flaneer naar je toe, met lange passen. Ik kniel voor je neer, voor de stoel, met mijn ogen neergeslagen. Je laat me zitten, gewoon zo, je beweegt geen moment. Ik kus je knieën. Ik laat mijn handen zacht van je enkels naar je dijen strelen. Ik kijk naar je op, en vind je tegenblik. Je mond. Je gevouwen handen, oh god, raak me aan. Ik verlang naar je handen, op mij, over mij, in mij, houd me vast! Je bent onbeweeglijk en kijkt. Naar mij.

Ik weet dat ik mijn best moet doen. Dus laat ik mijn handen verder gaan, over je broek, over je torso. Ik kijk je aan nu, en zit omhoog om je lippen te kussen. Plotseling pak je mijn handen vast, je aanraking is bijna een schok. Je houdt ze stevig vast, bij elkaar. Ik zie nu zelfs een ader kloppen op je slaap. Je kijkt me aan: " Zo, ben je hier? Zo makkelijk gaat dat niet. Je liet me wachten. Te lang, Helene. It takes more than this". Ik slik, je grip op mijn polsen brandt. Ik ben bang van je kracht, ik verlang naar je kracht. Met één hand houdt je mijn polsen vast, met de andere maak je je riem open, trekt hem uit de lussen. In een snel gebaar, omwikkel je mijn polsen. Je trekt hard aan, ik zuig hoorbaar mijn adem in. De riem in je handen, met mijn handen. "Liam", fluister ik, "neem me". Je geeft niet toe. Natuurlijk niet. Je gaat staan, de riem strak gespannen. "Doe mijn rits open Helene". Ik doe wat je vraagt, het is moeilijk, met de strakke riem en mijn handen samen. Ik tril. Maar het lukt. Je hebt geen ondergoed aan. Je ongeduldige enorme pik, nog niet eens erect, ligt te wachten. Net als jij.

Je trekt me omhoog, zet me ferm neer op de leren stoel, nog warm van jouw lichaam. Je staat voor me en kleedt je uit. De spieren in je lichaam zijn gespannen. God, ik wil je aanraken, mijn handen vrij over je warme lijf laten gaan, je prachtige Leven in mijn mond nemen. Maar begrijp ook, dat ik nu op jou moet wachten. Anders krijg ik niets. Helemaal niets.

"Draai je om, met je kont naar me toe en je benen wijd." Ik hoor de spanning in je stem en doe wat je me vraagt. Op mijn knieën, mijn bovenlichaam tegen de stoelleuning, mijn benen op de leuningen zodat mijn kont naar achteren steekt. Je pakt de linten van mijn korset, en trekt, trekt hard, steeds strakker, tot ik echt naar adem snak. Zo maak je ze vast. Ik beweeg niet, al trek je hard. "Beter", zeg je, en laat je handen strelen over mijn doorzichtige slipje, over de ronding van mijn gespannen billen. Ik sidder onder je zachte warme hand, voor wat er gaat komen. Als ik de warmte voel verwijderen, spant mijn lichaam zich voor de eerste klap. Je hand is hard, geluid van de klets, de pijn die door mijn dijen trekt. Nog een. En weer. Hard en duidelijk. Ik zit zo stil als ik kan, maar kan kleine kreten niet onderdrukken. De huid op mijn billen wordt warm, wordt heet, iedere slag voel ik uiterst precies, trekt naar mijn benen, mijn buik, tot in mijn klit, alles, tot in mijn ziel. Je slaat, tot ik tranen krijg. Langs mijn wangen, langs mijn dijen. Je ziet hoe geil ik word, geil van de pijn.

In een ruk scheur je mijn slipje in het midden door. Mijn kont moet rood zien, met witte plekken waar je hand zo net nog kwam. Ik voel je lichaam dichterbij komen, en ineens je tong over mijn pijnlijke hete huid. "Pareldame. Ik ga je zo hard nemen, dat je mij om genade smeekt." "Liam", fluister ik weer, "neem me, neem alles" Ik verwacht je, ik snak naar je. En je weet het. Juist daarom, krijg ik je niet waar het smachten het grootst is. Je trekt in plaats daarvan mijn billen open, spuugt er tussen, en duwt zonder aarzelen je eikel tegen mijn ster. Je bent zo groot, en nog niet eens op volle sterkte. Ik slik, ik kreun, ik hang met mijn geriemde handen aan de leuning van de stoel. Je breekt me open, zo veel, zo groot. Je ziet mijn lijf ineenkrimpen en trekt met een hand mijn hoofd achterover aan mijn haar. Mijn rug nog holler, mijn knieën doen zeer van de leuning, zo wijd gespreid dat alles strak staat en nog gevoeliger wordt. Ik voel iedere centimeter die je naar binnen komt, je rijt me open, ik gil van pijn, ik gil van vreugde. Je rijgt me vast. Aan jou, je leven, je lichaam.

Als je helemaal in me gedrongen bent, kan ik geen woord meer zeggen. "Aahw, aah, oohw", is het enige geluid. Je vult me zo, dat ik bijna misselijk ben. Je laat je niet weerhouden. Met je vuist nog in mijn haar, begin je te pompen, drijf je je tempo op. Ik hoor je adem zwellen, ik voel je zwellen in mijn kont, hoe je me uiteenrijt en hoe de pijn me raakt. Ik ben zo geil, verlang zo naar je zaad op mijn billen, mijn rug, diep in mij, overal waar ik het krijgen mag.

Je wisselt, van heel de lengte langzaam uit mij, in mij, dat iedere zenuw is geprikkeld, naar hard en diep dat ik bijna kokhalzen moet. Mijn parels van Lust vloeien langs mijn dijen. Ik wil klaarkomen, wanhopig. "Liam, aahhw, oeeeh, alsjebliehiehieft, ik kan niet meer, laat me komen, ooohhhhw". Je luistert naar me, maar laat me wachten. Zo lang wachten, terwijl je me zo hard neukt dat ik in een andere dimensie raak. Een universum van verschrikkelijke lust. Geen andere standjes, geen nieuwe beelden. Alleen jij en ik, jij in mijn kont, ik aan jou geregen. Ik begin te snikken. Van zaligheid en smachten. Dit raakt je. Altijd. Je hand glijdt naar voren, naar mijn klit. Ook daar ben je niet zachtzinnig. Snel en hard wrijf je, zo hard dat het weer bijna pijn doet. Maar je kent me, te goed. Met je pik heel diep in mij, bewegingsloos, wrijf je me klaar. Als mijn spieren samentrekken, en ik jankend en gillend het orgasme voel komen, ga je meedogenloos diep. Je ballen tegen mijn billen. Ik val in de afgrond als je gromt, en brult, en doorgaat. Ik ben nog niet terug op aarde, ver weg, als je met een leeuwenbrul jezelf uit me haalt, abrupt, en je over mijn kont en korset en blote stukjes rug heen spuit. De warmte van je zaad, de kracht van je stem, ik val. Zonder bodem. Destroyed.