De Parelketting

De decembermaand was voor Helene altijd ongemakkelijk. Ze hield niet van de kunstmatige gezelligheid. Hoewel bewust relatieloos, voelde ze de existentiële eenzaamheid tussen al het familiegebeuren wegen. In de zomer had ze daar geen last van, van die aanvallen van melancholie. December. De maand van cadeautjes, bezoek, familie. En de maand dat ze haar laatste rendez vous had gehad met hem. Ze was blij als het weer voorbij was.

 

Kerstavond was het zeker niet druk op de weg en bijgevolg was het nog vroeg toen ze de lichten van Rotterdam, haar thuis, in het vizier kreeg. Om de komende dagen er niet meer over te hoeven denken, nam ze de moeite nu nog snel te tanken. Het was guur koud toen ze uit de auto stapte en de nozzle vasthield. Met haar jas dicht om zich heen ging ze zo snel mogelijk naar binnen om te betalen, haar gezicht tegen de scherpe wind beschermend met haar sjaal. In haar vluchtige loop keek ze niet uit en liep tegen iemand op die net naar buiten ging met een grote beker hete koffie in zijn hand. Een botsing, een vallende beker koffie en een grote dampende vlek op haar kameelkleurige lange jas. Met haar armen wijd en druipend van de sterke koffiegeur, stond ze als vastgenageld in de deuropening. "Och heden, neemt u mij niet kwalijk, ik dacht dat u wel opzij zou stappen. Kom, even naar binnen, ik zal vragen of ze hier iets hebben om het ergste leed schoon te maken", hoorde ze een geaffecteerde stem zeggen. Toen ze opkeek, stond ze tegenover een aantrekkelijke man, met een donkere lange jas en een zwierige gleufhoed. Helene liet zich naar binnen tronen, aangedaan door het incident. De kassier overzag de schade en wees al richting het toilet. "Laat mij u even helpen, zo vervelend, zo’n grote vlek. En dat op kerstavond". "Ach, het was mijn fout, ik breng het wel naar de stomerij", verontschuldigde Helene zich. Maar met zijn hand al onder haar elleboog, duwde hij haar het grote witbetegelde toilet in. Met een rits papieren handdoekjes en warm water probeerde hij wat van de koffievlek weg te deppen. "Ik denk dat het handiger is als u uw jas even uitdoet", zei hij en voor Helene iets kon zeggen knoopte hij haar ceintuur open en wilde de jas van haar schouders halen. In een reflex bracht ze haar armen omhoog om hem te stoppen

en haakte met haar duim achter haar parelketting. Die zonder pardon brak en de tientallen parels op de harde witte grond liet stuiteren. "Oohw, neeeee, mijn parels", kreet Helene. "U helpt mij van de regen in de drup", zei ze bits. Het waren haar meest dierbare parels, ze had ze van hem gekregen, precies een jaar geleden, op kerstavond.

 

Tranen welden op in haar ogen. De man keek donker, deed zijn hoed af en knielde naast haar om zoveel mogelijk rollende en stuiterende parels te vangen. Een voor een deed hij de parels in zijn hoed, tot ze al kruipend op hun knieën geen parel meer konden vinden op de witte koude vloer. Helene stond zuchtend op en constateerde met afgrijzen dat haar prachtige jas nu naast de koffievlekken ook stof en natte plekken van de toiletvloer had opgepikt. Ze beet op haar lip. Wat een rotavond, nu al. De man stond rustig naast haar, stak zijn hand met de hoed vol parels naar haar uit om het haar te laten zien. "Wat een uitermate vervelende situatie, onze ontmoeting brengt tot nu toe weinig plezier." Hij keek naar haar bleke gezicht en voelde een vlaag van medelijden. "Ik weet het goed gemaakt. Toevallig ben ik heel handig met dit soort zaken. Ik weet niet waar u woont, maar als u mij uw jas en de parels meegeeft, maak ik het voor u schoon en rijg ik de ketting opnieuw. Dan kom ik het vanavond nog bij u langsbrengen. En als onderpand en om uw vertrouwen te winnen, geef ik u alvast mijn adres en geef ik u…uhm..wat zal ik u meegeven…, wat dacht u van een van mijn pinpassen? Tenzij ik u dan stoor op kerstavond, maar dan kunt u die mooie ketting in ieder geval op eerste kertsdag dragen…"

 

Helene was uit het lood geslagen. Ze kon toch zeker niet zomaar haar adres aan een wildvreemde geven? Maar zijn aanbod raakte haar wel. Ze keek hem nu pas goed aan. Hij was van middelbare leeftijd, nog een volle bos haar maar licht grijzend aan de slapen. Alles wat hij aan had was van bijzondere kwaliteit, op maat gemaakt, dat zag ze direct. Zijn ogen waren donker, zijn lippen vol. Een betrouwbaar en toch prikkelend gezicht. Wat zou ze doen? Terwijl ze zo stond te dubben, werd de heer wat ongeduldig. "Nou, ik ben in ieder geval Liam, Liam Bilder. Ik moet nu toch wel weer gaan. Gaat u akkoord?" "Ja, ja, oké, ja, goed dan", stamelde Helene. Ze gaf hem haar adres en haar jas. In ruil gaf hij haar zijn pinpas en een kaartje met zijn adres. Zijn naam klopte in ieder geval. "Dan zie ik u vanavond nog. Voor een schone dame als u zelf, zal ik goed mijn best doen", zei hij en bekeek haar van top tot teen. Hij pakte haar hand en drukt er een handkus op. Helene voelde het rood naar haar kaken stijgen. Naast hem voelde zich een absolute kluns. Ze draaide zich om om te gaan betalen bij de kassier en zag vanuit haar ooghoeken een schampere lach bij hem verschijnen. Weer in haar auto, verkleumd tot op het bot, bedacht ze zich dat ze echt stom bezig was.


Thuis gekomen deed ze snel de open haard aan, nam een hete douche om weer op te warmen en keek wel 10 minuten naar zichzelf in de spiegel. Hoe had ze zo dom kunnen zijn haar adres te geven? Het maakte de hele avond alleen maar meer beladen. Van wezenlijk en tijdloos ontspannen zou nu ook geen sprake meer zijn. Voor de vorm deed ze toch haar crème zijden pyjama aan, met daarover heen een ochtendjas. Ze at snel wat eenvoudigs, zette een CD op van Arvid Parth en probeerde met een boek voor het warme vuur haar aandacht te verleggen. Net toen de rust in haar lijf begon te zinken, ging de bel. "Oh mijn god, daar is hij." Ze overwoog even om niet open te doen, maar besefte ook dat dit een nog slechtere indruk zou maken dan ze al had achtergelaten. Ze besloot de deur op de ketting te houden en de jas en ketting gewoon zo aan te nemen. "Dag Helene, mevrouw brokkenpiloot, nou, het is aardig gelukt hoor!" Hij had de jas netjes opgevouwen en hoewel de plek nog niet helemaal was opgedroogd, zag ze geen spoor meer van de koffievlek. In zijn andere hand hield hij een zo goed als nieuw parelsnoer omhoog, zelfs het slotje was er aan bevestigd. "Ik heb het met nylondraad geregen, dat moet natuurlijk een keertje opnieuw bij een specialist, zonde van die mooie parels, maar ik dacht dan kun je het snoer in ieder geval morgen dragen". "Hoe heb je dat zo snel gedaan? Hartelijk dank Liam, ik ben onder de indruk. Het spijt me van alle overlast, je bent uiterst vriendelijk door het zo voor me op te lossen", zei Helene, nu veel milder gestemd. "Dan verwacht ik wel een kleine beloning", zei hij zonder een spier te vertrekken. "wellicht een kleine cognac om de kou te bezweren? Of ben je niet alleen en komt het ongelegen?" Achteraf kon Helene niet aan zichzelf, noch aan haar vriendinnen uitleggen waarom ze hem niet had kunnen weigeren, waarom ze zomaar had opengedaan en deze gedistingeerde vreemdeling die ze had opgepikt op een benzinestation had binnengelaten. Was het de melancholie van een eenzame kerstavond? Was het zijn donkere blik? De lichte dwang in zijn stem? Helene wist het niet. Ze wist alleen, dat haar herinnering aan hem, vorig jaar, voorgoed was verdrongen door Liam en kerstavond nooit meer hetzelfde zou zijn.


Eenmaal binnen had ze hem een glas oude rum gegeven. Hij zat op de bank en Helene voelde zich ongemakkelijk, trok haar ochtendjas wat dichter om zich heen, nam haar jas op schoot als om het te inspecteren op koffievlekken. "Prettig huis heb je. En heerlijk, die open haard". "Dank je", was het enige dat Helene wist te zeggen. Hij nipte van zijn rum en er viel een oorverdovende stilte tussen hen. Na een paar minuten haalde hij diep adem en keek haar recht aan. "Luister eens, het is niet mijn gewoonte het huis van schone dames binnen te dringen. Maar, ja, hoe zal ik het zeggen, iets in jou heeft me geraakt. Je kijkt als een aangeschoten hertje. Zelfverzekerde buitenkant, maar hunkerend naar, zeg maar, een stevige hand. Misschien heb ik het helemaal fout en dan bied ik direct mijn excuses aan en ga ik mijnsweegs. Maar toch…ik denk dat ik je blik herken. Misschien moet je maar even bij me komen zitten. Of nog beter. Voor me komen zitten". Helene wist niet wat ze hoorde. Haar hart bonkte zowat haar borstkas uit. Ze keek hem aan, blozend tot aan haar tenen. Haar zelfverzekerde houding was volledig weggesmolten. Zijn stem resoneerde in haar hele lichaam en ze voelde alleen nog maar een intense behoefte gewoon te doen wat hij zei, zich mee te laten voeren op een onbekende stroom van emoties, gevaar, verlangen. En voor ze het wist was ze opgestaan, tot haar verbijstering was ze gewoon op haar knieën voor hem op de grond gaan zitten. Ze keek naar hem op. "Zie je wel", zei hij teder en streelde even met zijn hand door haar haar. "Ik wist het wel". Hij zette zijn glas neer en boog zich wat naar voren zodat zijn gezicht heel dicht bij haar gezicht kwam. Ze rook zijn after shave, ze voelde zijn mannelijke warmte op haar afstralen. Ze werd nat, een wild verlangen naar zijn krachtige handen overviel haar.


Hij fluisterde met zijn lippen tegen haar oor, waar de luchtstroom van zijn woorden elektrische signalen leek af te geven die ze voelde in haar onderbuik. "Ik doe nu je kamerjas open Helene. En dan knoop ik je pyjama open. Dan sta je op, doet je broek uit en gaat weer net zo lief als nu, op je knieën, voor me zitten." Hij was nog niet uitgesproken of hij voegde daad bij het woord. Alsof hij nooit anders had gedaan. Bibberend, van naaktheid, kou en zenuwen, zat ze voor hem, naar hem opkijkend, niet in staat tot spreken of bewegen. Liam keek naar haar, kneep met zijn vingers in haar tepels en liet zijn hand afdwalen naar haar dijen. "Doe je benen eens wat open..". Ook dat deed Helene zonder aarzelen. Zijn hand gleed nu tussen haar dijen, streelden de binnenkant en kneep hier en daar in haar zachte willige vlees. Met zijn benen wijd en ver vooroverbuigend vanuit zijn zittende positie, bracht hij een voor een drie vingers bij haar binnen. "Zie je wel, je bent kletsnat Helene, jij pareldame. Parels van Lust." Helene kreunde, alles aan hem was onweerstaanbaar. Hoe hij tegen haar sprak, hoe hij trefzeker en zonder aarzelen bewoog, hoe zijn vingers in en uit haar gingen, zijn dwingende hand…Een onontkoombare drang zich aan hem over te geven. Het werd lastig rechtop te blijven zitten, ze draaide zich een halve slag en leunde tegen een van zijn benen aan. Hij liet haar gaan, ze gaf hem nu alleen maar meer toegang. Hij vingerneukte haar steeds sneller, harder, bracht zijn andere hand naar haar tepels en kneep behoorlijk hard, beet nu zelfs in haar nek. Helene liet zich meevoeren, gaf toe aan de geile lust die hij in haar opwekte en hing kreunend tegen zijn been aan. "Helene, wat ben je nat. Ik wil dat je zo klaarkomt, op mijn hand. En dan mag je mijn vingers aflikken, een voor een. Je bent echt een geile bliksem. Toe maar, ik weet wel wat je lekker vindt". Hij duwde zijn vingers nog verder naar binnen, bewoog ze intens snel heen en weer in haar, precies op haar G-spot, hij wist wat hij deed. Ze kronkelde en kromde haar rug en voelde een intens hard orgasme opkomen. Met meedogenloze snelheid ging hij door en met zijn tanden in haar nek, bereed ze nu zijn hand als een bezeten vrouw. Haar orgasme ging gepaard met een enorme ontlading. Een guts geil stroomde over zijn hand, haar hoofd achterover, ze had geen controle meer over haar lichaam. Hij hield haar vast tot ze was uitgeraasd.


Haar lichaam hing nog slap tegen zijn been toen hij haar hoofd bij haar haar achterover trok en haar een diepe wilde tongzoen gaf. Aansluitend stak hij een voor een zijn natte vingers tussen haar lippen, terwijl zijn tong nog in haar was. "Je maakt me geil Helene", hijgde hij, al zoenend en haar vingers aflikkend. "Blijf maar zitten, zo voor me. Op je knieën". Helene ging rechtop zitten, wilde tegen hem zeggen hoe heerlijk dit was, maar met zijn vinger voor haar lippen begreep ze dat spreken niet de bedoeling was. Liam stond op nu en maakte de rits van zijn dure pantalon open. Hij haalde een harde rechte pik tevoorschijn, met een van geil glimmende top. "Hij doet niet eens zijn broek uit!" dacht Helene ontzet en tegelijkertijd besefte ze dat dit precies was zoals het moest zijn. Hij ging voor haar staan, pakte een vuist met haar en trok haar omhoog en haar hoofd achterover. "Doe je mond open", zei hij. Zo ver als ze kon deed ze haar mond open en stak haar tong uit, klaar om hem helemaal te ontvangen. Liam aarzelde niet, hij bracht zijn kloppende pik dicht bij haar lippen en liet haar met haar tong naar hem uitreiken. "Je wilt likken hè, ik zie het aan je". Plagend trok hij iedere keer, net als ze dichtbij genoeg was om hem aan te raken met haar tong, haar hoofd weer naar achteren. "Hoe graag wil je mij?" zei hij schor. "Zeg dan.." "Ik wil je Liam, helemaal in mijn mond, diep in mijn keel, ik wil je proeven, toe, laat me je afzuigen, alsjeblieft, ik ben toch lief geweest", hoorde Helene zichzelf met een smekende snik in haar stem zeggen.


Liam’s plagerige houding maakte plaats voor een vastberaden pose: hij deed haar hoofd bruusk achterover en stak zijn pik nu in 1 keer hard in haar mond, tot diep in haar keel. Zonder te wachten begon hij haar mond te neuken. Helene was overrompeld, nam hem zo diep als ze kon, kokhalsde, voelde een traan langs haar wang lopen, liet haar tong draaien…Zijn vuist bewoog haar hoofd in tegengestelde richting met zijn pompbewegingen mee. Helene proefde al zijn opwinding en ze moest alle zeilen bijzetten om hem bij te houden en zich zo te laten nemen. Hoewel het niet meer dan een paar minuten kon zijn geweest, leek het voor Helene een eeuwigheid te duren. Kokhalzend, zuigend, kwijlend en naar adem snakkend. Liam begon te spreken:"Ik zei het toch, ik wist het, ik wist dat ik je zo moest neuken, hier, zuigen dan, harder…". Zijn ademhaling versnelde en zijn tempo nam toe, zijn bewegingen strakker. Tot hij plots zijn pik uit haar mond haalde, haar hoofd pijnlijk ver achterover hield en met een paar ferme trekbewegingen met eigen hand over haar gezicht, haar hals en haar borsten heen spoot. Gutsen warm zaad dropen van haar af. Helene slaakte een kreetje en stak haar tong uit, likte het van haar wangen en liet haar handen over haar borsten door zijn zaad gaan. Snel nam ze hem daarna weer in haar mond, als om de laatste druppels uit hem te zuigen. Met haar tong likte ze hem dankbaar schoon, haar wangen en haar kin ook. Ze voelde zich diep bevredigd, overwhelmed door de schoonheid en de geilheid van zijn orgasme.


Liam zich achterovervallen op de bank, sloot even zijn ogen en keek naar de naakte geknielde Helene die nog steeds op haar knieën voor hem zat. Met een tedere blik liet hij zijn hand over haar wang gaan, door de sporen van zijn zaad heen. Zijn oog viel op de dikke witte druppels die als een snoer om in haar nek lagen, bewijzen van hun intense lust van zojuist. "Een paerlen ketting", fluisterde hij. "Ik heb je net de mooiste gegeven die ik heb. En hij past je precies".



Reactie schrijven

Commentaren: 0