Taboe

Waarom bestaan er nog taboes in 2014?
Deze vraag houdt me, in gesprek met Woordgoochelaar Charles Lemaire, al een paar dagen bezig. Strikt genomen zegt de heer Van Dale, die dikke, dat het "iets dat niet gedaan of gezegd mag worden" is.

Dat werkt op mij in: iets dat niet gedaan of gezegd mag worden. Niet van je ouders, de school, de maatschappij, tja, van wie eigenlijk? Zo hebben we persoonlijke taboes, sociale taboes, morele taboes……

Voor mij is seks met kinderen en dieren een absoluut taboe. Maar hoe zit het dan met incest, tussen en met wederzijds goedvinden van volwassenen? Tussen broers en zussen, neven en nichten…..Het ene taboe is het andere niet en afhankelijk van de cultuur waarin je opgroeit. Die oude Egyptische farao’s trouwden gewoon glashard met zussen om de macht in de familie te houden. In sommige culturen, ook in 2014, trouwt men nog naar hartenlust met neven en nichten, ook van de eerste lijn.

En wat dacht je van deze, naar mijn idee absoluut geen afkeurenswaardige, onderstaande gevallen? Dames die, niet om het geld maar puur om de lust, meerdere partners hebben per week en iedere keer nieuwe? Of van een dame die omgang heeft met een veeeeeel jongere heer of andersom? Keurige stelletjes met lieve kindertjes die bdsm feesten aflopen? Ik ken een zeer verantwoordelijke Dame van Allure die zich op één avond heeft laten nemen door 14 verschillende kerels, van voor, achter en in de mond en soms allemaal tegelijk. En onlangs hoorde ik zelf achter mij stevig gefluister, toen ik met een bijzonder charmant en aangenaam heerschap toch wel wat intiem op straat liep- de heer in kwestie is 25 jaar ouder dan ik. Op dit alles wordt dus toch nog met een enige griezeligheid gereageerd.

We zeggen dat Nederland heel tolerant is, maar is dit wel zo? Weten en meten wij dit aan de hoeveelheid taboes die men al of niet in een sociale context constateert? En hoe meten we eigenlijk of iets taboe is? Door de weerstand die het oproept in de omgeving, de scheldkanonnades die men te verduren krijgt, door de –laten we zeggen aparte- mails die ook ik soms ontvang, de strafmaat van de wet van Kerk of Staat?

Natuurlijk liggen er morele en ethische grenzen. Alles wat tegen de wil is, of met iemand die niet wilsbekwaam is, alles wat anderen wezenlijk schaadt (emotioneel of fysiek), dat is voor mij een absoluut taboe. Een natuurwet en dat blijkt ook, want van nature is het wereldwijd in allerlei wettigheden opgenomen. Maar wie is de maatstaf, ook ik niet! Bepaalt de cultuur de maatstaf, of de religie, de wet, de tijdsgeest?

Ik heb er soms last van, van taboes. Niet van mijn eigen morele beperkingen (jawel, die heb ik ook), maar van die van mijn omgeving. Zo vind ik mijzelf bepaald geen losgeslagen type, maar daarover blijken de meningen verdeeld. Want ik schrijf over acceptatie van het Gehele Vrouw en Man zijn, Lust, en Seks, en vrouwen en mannen die bewust en graag seks hebben. En vaak. En op de meest lustprikkelende manieren. Ik schrijf over het volgen van mijn eigen genot en moedig iedereen aan alle gekkigheid die mogelijk is met het menselijke lichaam te ontdekken, te benutten en te waarderen. Ik ben er ook nog eens van overtuigd, dat Vrije Lust het Leven zal verbeteren. Dus eigenlijk ben ik een rasechte wereldverbeteraar, met de juiste intenties. Wie wil er nu niet dat de medemens verlost wordt van lust dodende angsten, gedoe en gedinges en zo gelukkig(er) wordt? Ik gun werkelijk iedereen de heerlijkste orgasmes en lustigheden van de wereld toe. Lust is tenslotte, in al haar verschijningsvormen, een waar-achtige bron van alle Leven. In letterlijke en ook figuurlijke zin.

Awel, er zijn er genoeg die dat niet willen, Lustig Leven bedoel ik dan. Die vinden dat wat ik schrijf walgelijk is. Moreel niet verantwoord, onethisch en op zijn minst gewoon verwerpelijk. Of melden mij uitgebreid dat ze niet zitten te wachten om mijn intimieiten te verteren. Ik verbaas me er nog steeds over. Niet dat ik naïef ben, ik hoor dit al langer dan vandaag en weet dat het zo werkt. Er bestaan mensen die mij bewust lezen en dan graag zeggen dat het HeelErgVies is. Of Stom! Lees me dan toch niet!, denk ik dan. Ik dring mij niet op. Je moet mij zoeken en vinden op internet, het is niet dat je mij hoort voorlezen op het jeugdjournaal. Maar kennelijk bestaan er ook mensen die  het lekker vinden mij te lezen, zich geraakt te voelen in hun lust, en vervolgens het nog heerlijker er op af te geven. Als je mijn schrijfstijl niet aantrekkelijk vindt, niet intelligent en mijn onderwerpen je niet boeien: be my guest. Smaken verschillen en dat is maar goed ook. Ik schrijf er geen letter minder van. Maar afgeven op het feit dat ik doe wat ik doe omdat ik het doe: dat vind ik nou een taboe.

Desalniettemin, leuke lezers, ik geniet dus ik schrijf, ik schrijf al genietend en ik geniet al schrijvend. En ben heel blij dat ik in mijn medemens zo af en toe wat lustigheden losmaak, zoals de lieve leuke mails en berichten mij vertellen (en veel dank daarvoor, verwarmend). Ik zal met genoegen de Lust blijven rondstrooien en wens een ieder een heerlijk Lustig Leven!