Cybersexualiteit

Is het mogelijk om intiem te verlustigen via cyberspace? Kan oprechte sexuele verbinding ontstaan in de virtuele wereld? Makkelijk als men elkaar fysiekelijk ook kent wellicht, en lustgenoten uit verlangen de afstand overbruggen met geile praats via de moderne technieken die tegenwoordig voor niets staan. Maar dat bedoel ik natuurlijk niet. Ook heb ik het niet over de gekochte sex via hete telefoonlijnen of chatrooms die met name mannen kunnen benaderen (waarom bestaat zoiets toch niet voor vrouwen?, vraagt schrijfster dezes zich nog steeds af). Nee, ik heb het over virtuele ontmoetingen die, onvoorzien of voorzien, uitmonden in hete cybersex. Het is mij wel eens overkomen en het was bijzonder aangenaam. Chattend de brug over, al dan niet in versleten pyjamabroek verbeeldend dat het een negligeetje is. Elkaar vertellen wat te doen, hoe en waar aan te raken en wederkerig vertellen hoe je dat doet en hoe lekker dat voelt.
"Wish you were here".

 

Het is een bijzondere situatie. Je kent de ander niet fysiek en toch ontstaat, door de beslotenheid van het gesprek, in sneltreinvaart een cyberintimiteit die uitnodigt je te laten gaan. Je kunt soms makkelijker zijn wie je wilt zijn dan in real life.

Je zou kunnen zeggen dat het moderne brievenschrijven door de snelheid van het contact ook sneller aankomt op de punten van sexuele stimulatie. Sowieso vindt ondergetekende het heerlijk om verteld te worden wat te doen. "Steek langzaam en diep 3 vingers in je natte kut en lik ze af", van dat soort platte werk. En ik ben dan ook zo eentje die het braaf zal doen. Voordeel boven masturberen is toch wel het verrassingseffect. Met het eigen speelgoed en de eigen handen, raakt alles na enige tijd toch wel voorspelbaar. En niet noodzakelijk gericht op het spelen in zichzelf, maar op verlichting door een orgasme (let wel: meestal). 

 

Cybersex is, om met de kadootjeswoorden van woordgoochelaar Charles Lemaire te spreken, een soort van Virtubrator of Digidildo voor de dames. En vreemd genoeg ontstaat daarmee hetzelfde hormoon als bij real life sex. Bedenkelijk, de partner die een dame een goed orgasme weet te bezorgen krijgt onvermijdelijk te maken met het "ikvoelmeverbondenhormoon" dat vrouwen in het algemeen ontdekt blijken te produceren. Dus, om mijn eigen vraag maar te beantwoorden, geloof ik inderdaad dat cybersexualiteit een vorm van intimiteit is die verbinding kan realiseren. Het ontstijgt het masturberen. Er is (als het goed is) wederzijds genoegen. Er is voldoening na de daad.

 

Mijn uitdaging na deze ervaring, al enige tijd geleden, bleek dat het fysieke verlangen eerder werd aangewakkerd dan geluwd. Zelfs na een chatsessie van een uur of drie en een orgasme of wat later, lag ik te woelen in het bed, verlangend naar een warm lichaam naast me. Om het "af te knuffelen" zeg maar. Al ben ik geen knuffelaar pur sang, dan toch. Wellicht dat de verdere ontwikkeling van de 3D-printers hier soelaas kan bieden.



 

Reactie schrijven

Commentaren: 1
  • #1

    Gijs (zondag, 23 november 2014 16:22)

    Je bent virtuele ontmoetingen die, onvoorzien of voorzien, uitmonden in hete cybersex nog niet tegengekomen?