Van Zeemanslipjes en Heldinnen-daden

Wat is dat nu weer voor een vreemde titel? Tja, soms komen er van die vreemde gedachten in het hoofd en dus uit de pen vallen. Het onderwerp "pantyscheuren" heeft klaarblijkelijk geresoneerd in enkele dames- en herenharten. Ik kreeg er in ieder geval inspirerende reacties op. Van pantymerken die extra heerlijk strak glinsteren tot merken die als beste "scheuren". Ik moet het nog uitproberen, maar allen dank voor de tips.
Van een dame kreeg ik de suggestie dat ook de slip van het lijf scheuren de feestvreugde absoluut verhoogd. Nu was ik vooral gebiologeerd door en verrukt van het idee dat de panty niet van het lijf afging, maar als een prachtige schilderslijst mocht blijven. Desalniettemin is de idee van kanten lingerie die van het lijf gerukt wordt (met de tanden natuurlijk, dat zat er dik in, die gedachte), bijzonder aantrekkelijk en ik neem de aanbeveling dan ook ter harte.

Evenwel: dat kost ook wat. Met het gemiddelde prachtige kanten broekje ben je, op z'n minst, toch al snel 20 euro verder. Zelfs een string van stand, al is het maar twintig centimeter stof, wil dan al in de buurt van 15 euro komen. Best een dure aangelegenheid als je met regelmaat wilt toegeven aan de Scheurende Lusten. Een van de reagerende dames stelde voor, eens bij Zeeman een paar goed ogende kanten slipjes aan te schaffen. Zij heeft ze uitvoerig getest en getuigt van uitstekende scheurbaarheid. Ook al is het van goedkoop plasticachtig allooi, ze dienen het doel volwaardig. Ik ben dan ook gisteren opgetogen naar betreffende winkel gegaan en heb een paar zeer goed ogende exemplaren toegevoegd aan de La van Heerlijkheden voor een paar euro.  De nieuwe economie van consuminderen is bij deze ook in de erotiek geslopen.

En nu ik toch bezig ben met de hak en de tak: de Heldinnenmaskers. Ik ben, naast een fan van HeleHogeHakken, Korsetten, KaleMannen, geschoren lichaamsdelen, kousen en sinds kort ook pantys, bijzonder gecharmeerd van maskers. Hoe burlesquer hoe beter. Hier en daar ingegeven door andere eventualiteiten waarmee ik de lezer niet mee wil vermoeien.  In diezelfde La van Heerlijkheden liggen dan ook een aantal prettige exemplaren, die ik tegenkwam toen ik de Scheurslipjes teder opgevouwen erin legde. Ik was al weken bezig een stukje uit de pen te krijgen over de interessantigheden van het masker. Dat wilde maar niet vlotten. Het blijkt een lastig onderwerp voor ondergetekende om in woorden te leggen en het bonzend hart te beschrijven. Maar het nu zo in mijn handen houdende, vormden zich eindelijk enkele woorden. 
Een aantal elementen van je persoonlijkheid sluit je achter het masker weg en een aantal elementen breng je juist naar de zichtbaarheid. Daar komt het in het kort wel op neer.

Ik hoor best met regelmaat dat “‘we allemaal een masker dragen”.  En dat “jezelf” zijn toch het hoogste goed is. Nu vraag ik u, waarde lezer, is dat zo? Dragen wij een masker in het daaglijks leven? En wanneer zijn wij "onszelf"? Sluiten wij niet allemaal heimelijk onze woorden weg, verbergen wij ons achter lagen make-up, gangbare ideeen, mainstream gedrag en hier en daar een dogmatische leer van religieuze, politieke of levensovertuigende aard? Of is dit slechts sociaal aangepast gedrag, zodat het ons lukt om met elkaar op een wereld te leven? (Alhoewel de vraag is of we hier nu echt zo succesvol in zijn, maar dat is andere koek.) Feit blijft dat als ik een van mijn maskers opdoe, dat toch juist voelt als "mijzelf" zijn. Het is juist dan, dat de sociaal aangepaste Liza is weggesluisd en de Lustige Liza zich in vrijheid manifesteert. Ik geniet van de verschillende alter-ego's die zich dan in vrijheid bewegen nu de andere Liza-elementen uit het zicht zijn verdwenen.

Dus, om het krom te zeggen, door een masker op te zetten hebben nieuwe aspekten van Lust volledig de vrije hand helemaal op de voorgrond te staan. Speel ik dan een spel? Nee, zeker niet. Dat wat ik dan ben, woont ook in mij. Daarnaast is het natuurlijk gewoon geil en opwindend je Lustgenoot met iemand te verrassen die je helemaal naar hartenlust bij elkaar kunt fantaseren.

Hoe vreemd het dan ook lezen mogen: ik voor mij vind het dragen van Lustige maskers eerder een daad van oprechtheid. Veel meer dan de onzichtbare maskers die wij in het sociaal aangepaste leven dragen, die de Lustigheden van het leven weinig ruimte geven. Believe me: in deze wereld is het nog steeds een uitdaging als vrouw om openlijk als een onafhankelijk en Lustig mens te leven. Maar daarover een andere keer. Vooralsnog is het dragen van mijn maskers een heldinnendaad.