To shave or not to shave

De meeste manspersonen scheren zich dagelijks. Er zijn ook exemplaren die de borstkas ontdoen van iedere stoppel en er zijn er die de rug verlossen van al te weelderige haargroei. Ik ken er zelfs die ook de genitale onderdelen van gladheid voorzien. Dat vinden wij heel gewoon. Sterker nog: als manspersonen zich niet bij tijd en wijle onderwerpen aan de kappersschaar en het scheermes, zouden we dat zelfs affreus vinden. In het algemeen dan hoor, de uitzonderingen daargelaten.

Wij, en dan bedoel ik, wij de dames, scheren ons ook. Hier gelden echter andere normen. De donzige bovenlipsnor daargelaten, scheren wij ons kennelijk controversieel. Oksels en schenen kijkt niemand meer van op. Al was dat wel anders 30 jaar geleden, te beoordelen aan de Candy van toen. In mijn omgeving woedt een hevige discussie over het scheren van de zogenaamde bikinilijn of meer: het scheren van de gehele schaamstreek. Als ik de "naturisten" moet geloven, is het Vreselijk dat vrouwen zich scheren. Dat haar is ons gegeven met een reden, zo wordt er gezegd. Het vangt van alles op, beschermt ons tegen allerlei griezelige indringers en overdraagbare u-weet-wel.
In de porno-industrie is het de norm om volkomen haarloze dames te zien acteren. Met tergende waxstrips en scheermessen is ieder spoor van haar verdwenen, zelfs in een close-up. Dus, wat is het nu: to shave or not to shave?

Een vriendin van mij vroeg wat ik er nu van vond. Ik bleek het toch een meer ingewikkelde kwestie te vinden dan gedacht. Met name omdat ik wel van de "natuurlijke" weg ben. En hoewel ik bijzonder gecharmeerd ben van extern speelgoed en andere leukigheid, ben ik bepaald geen voorstander van cosmetische ingrepen die het eigen lichaam vervormen. Valt scheren onder cosmetische vervorming? Ontkrachten wij daarmee onze lichamelijke schatkamer?

Omdat ik om allerlei redenen (voelt schoon, minder geurtjes, lekker glijden tijdens de sex, ziet er m.i. smakelijker uit en het proces van scheren is een plezier in zichzelf) al jaren zeer tevreden volledig haarloos door het leven ga, zat ik ineens met de kwestie in mijn maag. Of beter gezegd: in mijn kruis.

Dit weekend ontdekte ik een grijze haar. Op mijn hoofd. Nu heb ik daar tegenwoordig wel vaker last van, maar deze zat op een zeer prominente en zeer aanwezige plaats. Ik heb de boosdoener dan ook per omgaande met pincet verwijderd. Toen werd het me ineens duidelijk. Lang leve mijn grijze haar, die me verloste van de kwestie.

Als wij de "natuur" zouden volgen zoals deze "vroeger" was, liepen wij dames met trossen haar tot op de grond, beboste benen en opbollende bikinibroekjes.  En hadden onze mannen lange vikingvlechten en enorme baarden. Als het volkomen normaal is de tegen weer-en wind beschermende baard dagelijks te scheren, is het toch net zo normaal om de vrouwelijke edele delen dagelijks glad te houden? Zoiets heet evolutie, geloof ik. Wellicht dat we over een miljoen jaar- als we er dan nog zijn als soort- gewoon haarloos worden geboren.

Wat betreft de kwestie to shave or not to shave, moet iedere dame voor zichzelf beslissen. Ik voor mij, ik ga voor de evolutie!