Het Korset

Het is algemeen bekend dat Liza Daen van korsetten houdt. Ook mijn personages in De Lustkronieken dragen met regelmaat een strak korset. Hard aangesnoerd, met opbollende borsten. En baleinen die de taille tot een zandloper-midden maken. Ik heb me, tijdens het schrijven en tijdens het dragen van deze uitzonderlijke uitvinding, vaak afgevraagd wat het is dat ik zo aantrekkelijk vind aan Het Korset.

Ik heb vriendinnen die er van gruwen. Die vinden dat jezelf zo beperken in beweging en de pijn die het kan geven Zeer VrouwOnvriendelijk is. Uitvindsels van De Verschrikkelijke Man, die wil dat de vrouw onderdanig is en niet weg kan rennen en hulpeloos is en haar daarom deze vreselijke uitvinding heeft opgelegd. Gepaard met tehoge en tekleine hakken, kuisheidsgordels, strakke rokken, aanrecht-recht religies en aanverwanten.

"Beperken? Bevrijden zul je bedoelen!" denk ik altijd als ik naar deze argumenten luister. Ik snap wel wat ze zeggen. Er zit natuurlijk ook een kern van waarheid in. Vroeger dan. Toen het wezen van de lustige vrouw behoorlijk bedreigend geweest zal zijn voor de man die niet zeker is van zijn nageslacht, zijn genen en zijn have. Gelukkig bestaat er zoiets als evolutie. Ook dat onderwerp is aan discussie onderhevig, maar voor het gemak ga ik er even van uit dat de mens, en zeker de menselijke geest, aan evolutionaire krachten en ontwikkeling onderworpen is. We denken nu heel anders dan in de Middeleeuwen.

Ik ben bepaald geen onderdanig type. In het dagelijkse leven dan. In het Spel der Spelen evenwel, is er niets dat me meer kan bekoren dan mijn Vrouwelijkheid in alle facetten te doorleven. Te be-accentueren. You Tarzan, me Jane. De natuur heeft volgens mij niet voor niets sex uitgevonden, gelardeerd met talloze hormonen, feromonen en instincten. En je vliegt omdat je vleugels hebt en hebt vleugels omdat je wilt vliegen. Ik benut mijn vrouwelijkheid dan ook graag volledig, waar heb ik haar anders voor gekregen. Soms betekent dit, dat ik de Grote Verleidster ben. De Domina die de onschuldige man overmeestert en leegezogen weer uit haar tentakels loslaat. Letterlijk en figuurlijk. Of dat ik de grote warme schoot ben, waar de vermoeide man mag schuilen en verkwikken. Maar soms betekent het dat ik zeer graag onderworpen word. Beteugeld, beperkt en getemd.

Door juist mijn vrouwelijke elementen in te perken, leg je er de nadruk op. Druk geeft tenslotte tegendruk nietwaar? Door de beperking, door beteugeling, het ongemak en soms zelfs pijn, wil die vrouwelijkheid extra sterk naar buiten treden als tegendruk. Naast de bekoorlijke vormen die ontstaan, ben ik me door het ongemak sterk bewust van mijn lichaam. En moet ik mij concentreren om de ongemakken te boven te komen met mijn mind. Achter dat ongemak ligt een schatkamer aan bewustzijn, aan overgave en vertrouwen. Het idee dat ik als vrouw zelf die keuze maak, geeft me kracht. Wie is hier de kat, en wie is dan de muis? Is de onderworpene niet de meester? En ligt in het benutten van de beperking, niet ook de meester?

Terug naar dat verrukkelijke Korset. Zoiets draag ik ook niet dagelijks. Alleen voor bijzondere gelegenheden. Het is best een karwei om het aan te doen. Het inrijgen kan ik niet altijd zelf, maar als er echt niemand voorhanden is, lukt het me toch met veel kunst- en vliegwerk. Ik heb er zo een, die met veters aan de achterkant heel strak gaat en met haakjes aan de voorkant aan- en uit kan. Als het eindelijk goed zit, kan ik alleen nog met heel rechte rug lopen, staan of zitten. En voel ik bij iedere ademtocht mijn ribben. Om dan al mijn handen zelf over de leest te laten glijden, oei, dat alleen al is een plezier. Enige opwinding van mijn lichaam brengt direct een kleine ademcrisis met zich mee. Hoe dieper ik adem, hoe pijnlijker ik mijn longen en ribben voel. En hoe verder ik moet gaan om dat ongemak te ontstijgen om mijn paniekerige ademhaling onder controle te krijgen. In dat proces raak ik heel bewust van mijn lichaam.

Voor velen is het ontwijken van pijn en ongemak de meest natuurlijke reactie. Zo niet bij mij. Mijn ontwikkeling ligt juist in het ongemak. Volg de pijn, daar ligt de schatkamer. Ik ben altijd al zo geweest. Ik vind het een mooi cadeautje.

En dan de bevrijding! Op het randje van wat nog aanvaardbaar is en wat zelfs mij te ver gaat, daar ligt de bevrijding. Het losmaken van het Korset is een prachtig moment in Het Spel. Dat de veter stukje bij beetje wordt losgehaald en mijn hele lijf zich volzuigt met lucht en licht. Magnifique! Vreemd, hoe de menselijke geest toch werkt. Dat uit zoveel eeuwenlange ellende en onderdrukking, zoiets prachtigs voortkomen kan.

Pijn als meditatie en bron van Lust. Turn your Wounds into LifeWonders. Dat is voor mij de kracht van Het Korset. Mocht je geinspireerd zijn en willen weten waar je mooie kunt krijgen: PM op facebook, ik heb een hele lijst klaarliggen voor je.