HeleHogeHakken Schoenen

Door volstrekt onduidelijke oorzaak ben ik behept met een prachtige fullblown schoenenfetisj. HeleHogehakken hebben een magische uitwerking op mijn gemoed. Natuurlijk ken ik alle biologische en evolutionaire verklaringen. En ben ik met grote regelmaat geconfronteerd met de meer feministische (afkeurende) kijk op de zaak. Het heeft mij, gelukkig, niet losgemaakt van mijn voorliefde voor de HeleHogeHak. Met hoofdletters, want HeleHogeHakken verdienen mijn respect.

Zelfs op dagen dat ik mij druilerig voel, maken mijn HogeHakken echt het verschil tussen een levenslustige dag en een rotdag. Zodra mijn voeten zich in de hakken hebben gelegd, ga ik anders bewegen, lopen en denken.

Ik vind het heerlijk hoe mijn Hakken klikken op mijn houten vloer. Hoe mijn kuitspieren zich aanspannen en mijn bekken gekanteld zijn. Ik vind het zelfs fijn hoe ik met beleid mijn stappen moet nemen.  Het balanceren maakt me bewust van mijn eigen lichaam.

Terwijl ik loop, en luister naar het geluid dat ze maken op de harde stenen, roept het vaak kleine visioenen bij me op. Een argeloos voorbijlopend stoeremannenlijf weerschijnt al snel als een flits in mijn lustige brein. Mijn gekouste voet met Hak op een brede borstkast. Mijn hakken aan weerzijden van een fetisjdelende lustgenoot die met trefzekere hand vanaf de hak mijn gestrekte been omhoog streelt. Met wiegende heupen rondlopen met het idee dat mijn benen heeeel lang zijn en ik bekeken word. Van die dingen. En dan nog leuker: in een heel serieuze en ernstige setting heel zakelijk mijn overdagse werk doen en geen kip die weet wat er in dat vreemde brein van mij ronddwaalt. Kleine binnenpret die een druilerige dag opkleurt. Allemaal door die heerlijke HeleHogeHakken.

Ik kan niet zeggen dat ze altijd comfortabel zitten. Het is ook heerlijk om ze aan het einde van een lange dag weer uit te doen. Of nog beter: als ze bewust en met struise hand voor me worden uitgedaan.  En soms mogen ze ook mee het bed in. Met mijn HeleHogeHakken aan komt alles goed.