Het broedt en broeit

Weet u wat mij tot schrijven dringt? De gedachte aan een Kousendag morgen. Ik hoor het waaien en regenen buiten en verheug me ineens op het dragen van een heerlijke jarretel en zijdezachte kousen.

Onbekommerd, ongehinderd en sliploos.

 

Mon Dieu, is het echt al twee maanden geleden dat ik een blogje schreef en een verhaaltje?

Dit is ernstig, spreek ik mijzelf toe. Ik takel af.

 

Het zijn drukke tijden lieve lezers. EroScripta, Lustkronieken 3, Stamina, Prikkelzinnen…de Leukste Lustgenoot, een huishouden met leuke maar tijdvragende huisgenoten, een fulltime baan, Heertje Z en juffrouw T en zowaar hebben we ook het huis verbouwd deze zomer. Al vermaak ik mij met alle bezigheden tegenwoordig weer uitstekend, ik word moe als ik naar mijzelf kijk.

 

Morgenochtend, of beter gezegd: straks – het is tenslotte nu 01.40 uur – gaat om kwart over 6 de wekker. Dat betekent dat slechts nog 4 uur en 25 minuten mij scheiden van de volgende lange dag. In die tijd zal ik ook nog ergens willen slapen. 

Evenwel, het toetsenbord lonkt en aangezien ik al zo weinig schreef de laatste maanden, trotseer ik de zware oogleden en de dreiging van een giga-slaaptekort morgen terwijl ik lastige rapporten schrijf en analyses maak. Het leven van een wanna-be schrijver gaat niet altijd over rozen, lieve lezers, daar is niets romantisch aan.

 

Of toch? De reden dat het toetsenbord naar mij roept is niet het feit dat de slaap me niet kan bekoren. Het is ook niet het bad dat ik even heb genomen om het onrustige lijf tot bedaren te brengen. En het is zeker niet een wellustige ervaring, want door het nijpende tijdgebrek en de korte nachten en de opslokkerij dat een huishouden met puberende huisgenoten en twee honden nu eenmaal met zich meebrengt, is er van wellustigheid niet zo heel veel meer gekomen de afgelopen maanden. 

 

Weet u wat mij tot schrijven dringt? De gedachte aan een Kousendag morgen. Ik hoor het waaien en regenen buiten en verheug me ineens op het dragen van een heerlijke jarretel en zijdezachte kousen.

Onbekommerd, ongehinderd en sliploos.

 

Nu lijkt dat niet zo’n uitzonderlijke gedachte voor een juffrouw Daen, maar dat is het wel kan ik u verklappen. Het bizarre leven het afgelopen jaar heeft me namelijk niet erg uitgenodigd me over trivialiteiten te bekommeren als kousen en jarretels.

Waar een jaar eerder ik rustig en lustig me rondwentelde in zo’n 150.000 geschreven woorden en Lustgenoot en ik ons zonder bekommering overgaven aan zaken als taoïstisch vingeren en vochtige filmpjes, was de realiteit dit jaar zo anders. Een sterfgeval van iemand die verschrikkelijk node wordt gemist, een in ernstige toestand verkerende pubert, een hond erbij als erfenis, een tijdelijke extra huisgenoot, uitvallende collega’s wiens werk op o.a. mijn bureau terecht kwam en een kleine depressie mijnerzijds: het hield echt niet over. Als ik dit jaar de 20.000 woorden haal is het veel. 

 

Dus…dat ik in deze nachtelijke uren ineens verlang naar mijn jarretels en mijn kousen en een weekendje Lustgenoot, is een feestje. Daar mis ik graag wat uurtjes slaap voor. En heel misschien…als ik nog even zo lekker doormijmer, rolt er zowaar nog wel een verhaaltje uit als ik morgen in de trein op en een neer jakker.

 

Het broedt en het broeit en alleen al van dat gevoel lig ik intens te genieten. En wanna-beetjes hebben een exhibitionistische drang dit met het toetsenbord te delen. En dit keer wil ik het niet deleten. Dit keer post ik het gewoon as-is.

Reactie schrijven

Commentaren: 0