CoÏtus Reservatus

Het ingehouden orgasme was (en is) een techniek die werd toegepast in de Tantra (Taoïsme) als een spirituele oefening. En zodra de mensheid heeft ontdekt dat sperma tot baby’s leidt, is het toegepast als voorbehoedsmiddel (niet altijd even effectief). Tegenwoordig lezen we zelfs in de Cosmo en Viva hoe het uitgestelde, ingehouden of gecontroleerde orgasme feestveugde verhogend kan werken voor beide partners. Jawel, de coïtus reservatus heeft een enorme ontwikkeling doorgemaakt in de geschiedenis van sex.

Orgasme controle is een bijzonder iets. Niet goed toegepast kan het behoorlijke frustratie opwekken. Maar met een beetje oefening draagt het bij aan hoog genot. 

Als je maar lang genoeg op dat randje van de vulkaan loopt en je de hitte over je hele lichaam voelt razen, is de uiteindelijke eruptie krachtig en intensief. Voor vrouwen en mannen gelijk.

Orgasme controle werd niet altijd bejubeld. Dr. Alice Stockham, een van de eerste vrouwelijke artsen (gyneacoloog) in de States eind 19e eeuw, ging er zelfs de gevangenis voor in. Ze was een voorvechtster van masturbatie, het vrouwelijk orgasme en van sexuele educatie van vrouwen in het algemeen. Met name om een gelukkig huwelijk en monogamie te stimuleren, dat wel. 

Ze stond in ieder geval de coïtus reservatus voor als voorbehoeds-middel en ontdekte daarmee dat het ingehouden en uitgestelde orgasme bijzonder lustverhogend kon werken. Ze was er voorstander van dat de man dit goed zou oefenen, zodat zijn liefste tijd genoeg had om een paar orgasmes te hebben voordat het spel ten einde kwam. Het werd een behoorlijk rel in het religieuze en conservatieve USA, want destijds waren de dames voornamelijk voorbehouden aan het produceren van kindertjes. Al die spielerij zou alleen maar leiden tot zondige losbollen, jagend op orgasmes, die niet gefocussed waren op de lieve Heer, maar op de lekkere heer van hun eigen meneer. Daar hadden ze zeker een punt, weet ik. Of dat een slecht iets is, is een andere kwestie. Het is niet voor niets dat staat en religie er alles aan hebben gedaan door de eeuwen heen om de sexualiteit aan banden te leggen, als een manier om de bevolking onder controle te houden. Stel je voor dat we de hele dag onze lusten aan het najagen zouden zijn, wie denkt dan nog aan belasting en gehoorzaamheid en burgerplicht? In die zin is het regelmatig beoefenen van heerlijke sex en het verleggen van je levensdoel naar een lustig leven een echte daad van rebellie. En precies om die reden moest de dappere vooruitstrevende mevrouw Stockham de bak in. Godzijdank dat de dame kon masturberen!

Terug naar de coïtus reservatus. En niet als voorbehoedsmiddel (wat veel te vaak fout gaat dames en heren, do not try this at home as a method), maar als lustverhoger. 

Precies op het moment dat het orgasme dreigt los te barsten gas terug nemen vereist enige wilskracht.  Het loont de moeite, beste dames onder ons, wis en waarachtig.

Een mini-onderzoek naar werkende technieken levert interessante gespreksstof op. Mijzelf als graadmeter is wellicht niet de beste. Ik ben enigszins bedreven in het controleren van mind en body. Het mooie is, dat het mij met ademhaling en mindset lukt om op een continu niveau te blijven van zodanige opwinding dat ik net onder dat omslagpunt naar orgamse kan blijven. Tot op zekere hoogte, want als Lustgenoot zijn zinnen heeft gezet mij over dat randje te duwen is er op een gegeven moment geen houden meer aan.

Lustgenoot evenwel, gaf een heel interessant antwoord op mijn vraag hoe hij zijn orgasme controleert voor, stel, een vrijpartij van een uurtje of drie. Meewarig keek hij me aan en zei: ‘Welke vent wil nu een vrijpartij van een uurtje of drie? Daar zijn wij mannen veel te lui voor.’ Waaaaaatttt?

‘Nee’, zei hij, ‘het mag best even duren, graag zelfs, maar drie uur?’ 

Oke oke, gaf ik toe, dat is wellicht al te lang voor een constante coïtus en werkt wellicht blaarvorming in de hand. Maar stel nou dat je je orgasme wel wilt uitstellen voor een middagje spelen, wat doe je dan? Denken aan de vuilnisbakken buiten zetten? 

Lustgenoot dacht even na. ‘Ja, nou, dan stop ik de directe stimulatie even en kijk ik naar van alles behalve naar jou. Dan zakt het een beetje af. Maar de opwinding is zo weer terug hoor.’  Aaahw, dat vond ik dan weer lief, dat hij naar van alles kijkt behalve naar mij.

Elkaar ermee plagen of gek maken is natuurlijk ook heerlijk. Zodra ik de huidspanning voel toenemen bij Lustgenoot, of de ademhaling al te wild wordt, gewoon stoppen met de bezigheden, zogenaamd om van positie te wisselen. Daarbij de tijd nemende, zodat de ladder naar de top van de berg opnieuw kan worden beklommen.  Of andersom: me laten smeken of ik me nu eindelijk als-t-u-blieft mag laten gaan. ‘Nee, nog even wachten,’ als kleine verrukkelijke marteling. 

 

Het werkt in ieder geval anders tussen ons. Ik kan gestimuleerd blijven en toch mijn orgasme inhouden, al kost dat behoorlijke focus. Die focus brengt me soms in een soort ander universum. Het is net als met het verleggen van mijn pijngrens. Door me te concentreren, kan ik heel veel pijn verdragen, sterker nog, ik kan de pijn omzetten in sexuele stimulatie.  Het is, met het controleren van het orgasme, zoiets als een termostaat die een constante temperatuur aanhoudt. Het is best lastig uit te leggen hoe dat werkt. Ik concentreer me op het gevoel van nu en houdt dat vast, zonder ‘toe te werken naar méér’. Ik houd even mijn adem in, alsof ik daarmee de toevoer van zuurstof die het vuur aanwakkert onderbreek. Onzin uiteraard, maar zo voelt het wel. Du moment ik die concentratie loslaat, schiet de kurk uit de fles en raast het orgasme door mijn lijf. Door de opgebouwde spanning voelt het heel sterk en intens en lijkt het langer aan te houden dan anders.

’t Werkt niet altijd. En soms is het onbedoeld of ongewild. Hoewel mijn sexdrive meestal toeneemt in tijden van stress, wil het ook wel eens gebeuren dat vermoeidheid van de lange dagen die ik maak me parten speelt. Eigenhandig of zelfs onder de vaardige handen van Lustgenoot, doet mijn lijf niet altijd mee. Misschien ben ik juist dan te veel gefocussed op een quick fix, een snelle ontlading van de spanning om daarna rozig in slaap te vallen. Dat werkt soms, maar niet altijd. Op zulke momenten is het alleen maar stressverhogend: ik moet en zal een orgasme en het lukt niet. Stom natuurlijk. Gewoon genieten van de opwinding is al heerlijk genoeg, met of zonder orgasme.  Zodra ik me dat realiseer, geef ik me ontspannen over aan wat is en wat wel of niet komt.

Enniewee, wat de motivatie ook moge zijn de Coïtus Reservatus te praktiseren, oefening baart kunst lieve lezers. Leuk toch, om te kunnen zeggen: ‘Nee, vanavond kan ik niet, ik moet trainen’ .

 

Reactie schrijven

Commentaren: 0